Page 64 - กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา
P. 64

๕๗




                                     - ความเสียหายที่ไดรับ
                                     - ชื่อหรือรูปพรรณของผูกระทําความผิดเทาที่จะบอกได

                                     - ตลอดจนความประสงคที่จะใหนําตัวผูกระทําความผิดนั้นมารับโทษตาม
                 กฎหมาย ตามมาตรา ๒ (๗)

                                     ¶ŒÒ¡ÒÃÌͧ·Ø¡¢´ŒÇÂÇÒ¨Ò¹Õéä´Œ¡ÃÐทําμ‹Í¾¹Ñ¡§Ò¹½†Ò»¡¤ÃͧËÃ×ÍμíÒÃǨ
                 ซึ่งมีตําแหนงหนาที่รองหรือเหนือพนักงานสอบสวนและเปนผูมีหนาที่รักษาความสงบเรียบรอย

                 ตามกฎหมายเชนนี้ มาตรา ๑๒๔ วรรคสาม กําหนดใหพนักงานฝายปกครองหรือตํารวจ ผูรับฟงคํารองทุกข
                 ดวยวาจานั้น ãËŒÃÕº¨Ñ´¡ÒÃãËŒ¼ÙŒàÊÕÂËÒÂ仾º¡Ñº¾¹Ñ¡§Ò¹ÊͺÊǹà¾×èͨ´ºÑ¹·Ö¡คําÌͧ·Ø¡¢  แตใน

                 กรณีเรงรอน เจาพนักงานผูนั้นจะจดบันทึกคํารองทุกขเสียเองก็ได แตตองรีบสงไปยังพนักงานสอบสวน
                 ในกรณีดังกลาวเจาพนักงานผูนั้นอาจจะจดหมายเหตุอะไรเพื่อประโยชนของพนักงานสอบสวนก็ได

                                     ¶ŒÒคําÌͧ·Ø¡¢´ŒÇÂÇÒ¨Òä´Œ¡ÃÐทําμ‹Í¾¹Ñ¡§Ò¹ÊͺÊǹ ใหพนักงานสอบสวน
                 บันทึกสาระสําคัญกลาวคือ ชื่อที่อยูผูรองทุกข พฤติการณที่ความผิดไดกระทําลง ความเสียหายที่

                 ผูรองทุกขนั้นไดรับ ชื่อหรือรูปพรรณของผูกระทําผิดและขอความที่ระบุถึงเจตนาที่ผูรองทุกขตองการ

                 ใหนําตัวผูกระทําผิดมารับโทษนั้นแลว มาตรา ๑๒๓ วรรคสองยังกําหนดใหพนักงานสอบสวน
                 ผูบันทึกนั้น ลงวัน เดือน ป และลายมือชื่อผูบันทึก และลายมือชื่อผูรองทุกขนั้นในบันทึกดวย
                             ó.ô.ò ¡ÒÃÌͧ·Ø¡¢â´Âทํา໚¹Ë¹Ñ§Ê×Í

                                     ในกรณีการรองทุกขที่ทําเปนหนังสือนั้น ในหนังสือนั้นจะตองปรากฏสาระสําคัญ

                 ตามมาตรา ๑๒๓ วรรคสอง คือ
                                     - ชื่อ และที่อยูของผูรองทุกข

                                     - ลักษณะแหงความผิด พฤติการณตาง ๆ ที่ความผิดนั้นไดกระทําลง
                                     - ความเสียหายที่ไดรับ

                                     - ชื่อ หรือรูปพรรณของผูกระทําความผิดเทาที่บอกได
                                     - ตลอดจนความประสงคที่จะใหนําตัวผูกระทําความผิดนั้นมารับโทษตาม

                 กฎหมาย
                                     㹡óշÕè¼ÙŒàÊÕÂËÒÂÌͧ·Ø¡¢à»š¹Ë¹Ñ§Ê×Íμ‹Í¾¹Ñ¡§Ò¹½†Ò»¡¤ÃͧËÃ×ÍตําÃǨนั้น

                 มาตรา ๑๒๔ วรรคสอง ใหพนักงานดังกลาว รีบจัดสงคํารองทุกขนั้นไปยังพนักงานสอบสวนและจะจด
                 หมายเหตุอะไรเพื่อประโยชนของพนักงานสอบสวนก็ได

                                     ¡Ã³Õ¼ÙŒàÊÕÂËÒÂÌͧ·Ø¡¢à»š¹Ë¹Ñ§Ê×Íμ‹Í¾¹Ñ¡§Ò¹ÊͺÊǹ ในคํารองทุกขนั้น
                 จะตองมีวัน เดือน ป และลายมือชื่อของผูรองทุกขดวย

                                     เมื่อไดมีการรองทุกขโดยถูกตองแลว คําÊÑè§สํา¹Ñ¡§Ò¹ตําÃǨáË‹§ªÒμÔ·Õè ôñù/òõõö
                 àÃ×èͧ ¡ÒÃอํา¹Ç¤ÇÒÁÂØμÔ¸ÃÃÁ㹤´ÕÍÒÞÒ ¡ÒÃทําสํา¹Ç¹¡ÒÃÊͺÊǹáÅÐÁÒμáÒäǺ¤ØÁ μÃǨÊͺ

                 à˧ÃÑ´ ¡ÒÃÊͺÊǹ¤´ÕÍÒÞÒ ขอ ๑.๑.๓ กําหนดให “พนักงานสอบสวนมีหนาที่ตองรับคํารองทุกข
   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68   69