Page 113 - การให้รหัสโรค

102

- T07 Unspecified multiple injuries
- T08 Fracture of spine, level unspecified

- T10 Fracture of upper limb, level unspecified

หลักการสำคัญเพื่อหลีกเลี่ยงการให้รหัสกำกวม ได้แก ่
1. แพทย์ไม่ควรใช้คำกำกวมวินิจฉัยโรค คำกำกวมคือคำที่ใช้เรียกชื่อโรคแบบ
“ครอบจักรวาล” ซึ่งครอบคลุมโรคจำนวนมาก
2. เมื่อผู้ให้รหัสพบคำวินิจฉัยกำกวม ให้ส่งใบสรุปจำหน่ายกลับไปให้แพทย์บันทึกโรคใหม่ให้

ชัดเจน
บางครั้งแพทย์อาจบันทึกคำวินิจฉัยกำกวมโดยไม่ตั้งใจ ผู้ให้รหัสควรให้ข้อมูลแก่แพทย์ว่าคำ
วินิจฉัยอาจทำให้เกิดรหัสกำกวม ทำให้คุณภาพข้อมูลต่ำกว่ามาตรฐาน

ตัวอย่าง คำวินิจฉัยกำกวมที่พบบ่อย
- Head injury, Multiple injury
- Knee injury, Ankle injury
- Soft tissue injury

- blunt trauma of abdomen
- Diabetes foot
- URI, UTI, CVA
- MCA, Car accident

- Snake bite, Dog bite
- Gunshot wound

คำที่แพทย์นิยมบันทึกเป็นการวินิจฉัยมีลักษณะความจำเพาะ

คำที่แพทย์นิยมบันทึกเป็นการวินิจฉัยมีลักษณะความจำเพาะ (Most Specific Diagnostic
Term) อยู่ 4 ลักษณะ เรียงความจำเพาะจากสูงสุดไปต่ำสุด ดังนี้

1. การวินิจฉัยขั้นสุดท้ายเมื่อสิ้นสุดการรักษา (final diagnosis)
2. การวินิจฉัยขั้นต้นเมื่อเริ่มการรักษา (provisional diagnosis)
3. ภาวะโรคหรือกลุ่มอาการ (condition or syndrome)
4. อาการและอาการแสดง (symptom and sign)
ผู้ให้รหัสต้องเลือกการวินิจฉัยขั้นสุดท้ายเมื่อสิ้นสุดการรักษา (final diagnosis) มาใช้ในการ

ให้รหัสเสมอ และเมื่อได้รหัสการวินิจฉัยขั้นสุดท้ายของโรคแล้ว ผู้ให้รหัสไม่ต้องนำอาการ อาการแสดง
ภาวะ หรือการวินิจฉัยขั้นต้นเมื่อเริ่มรักษาของโรคนั้นมาให้รหัสอีกครั้ง

HM 4633 การให้รหัสโรค ดร.อมรรัตน์ ลือนาม คณะสาธารณสุขศาสตร์และสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ