Page 56 - الملاحم و الفتن یا فتنه و آشوبهاى آخر الزمان

‫‪| P a g e 55‬‬

‫ويکفرقه آن بر باطلند‪ ،‬وحق چيزى از آن را ناقص نميکند اين فرقه داراى بغض من واهل بيت منند‪ ،‬مثل‬
‫آنان چون آهن خبيثى است که صاحبش آن را طعمه آتش قرار دهد زيرا که چيزى جز شر براى او نخواهد‬

‫داشت‪ .‬ويک فرقه اين امت بر ملت سامرى بوده گاهى باينطرف مايل وگاهى بطرف ديگر راغبند‪.‬‬
‫نميگويند لمس نيست بلکه ميگويند‪:‬‬

‫جهاد نيست وامام آنها ابو موسى اشعرى خواهد بود‪ .‬سيد بن طاووس گويد‪ :‬منظور آن حضرت ابو موسى‬
‫اشعرى وجمعيتى است که با او در مدينه ماندند وبا على عليه السلام بجنگ دشمنان نرفتند‪.‬‬

‫باب ‪21‬‬

‫سالم حنفى ميگويد‪ :‬على عليه السلام در مکان وسيعى در بين صد نفر گفتگو ميکرد‪ .‬بعد از آن دو مرتبه‬
‫فرمود‪ :‬قسم بخداى آسمان وزمين که دوست من رسول خدا صلى الله عليه وآله بمن خبر داد که بعد از‬

‫آنحضرت اين امت با من بيوفائى ميکنند واين موضوع حتما عملى خواهد شد وکسيکه افترا ببندد بيچاره‬
‫ميشود‪ .‬انس بن مالک گويد‪ :‬من ورسول خدا صلى الله عليه وآله با على عليه السلام در يکى از حياطهاى‬

‫مدينه بوديم‪ ،‬موقعيکه عبور ما بباغى افتاد على عليه السلام گفت‪ :‬يا نبى الله صلى الله عليه وآله اين باغ‬
‫عجب منظره زيبائى دارد‪ ،‬پيغمبر صلى الله عليه وآله در جوابش فرمود‪ :‬باغى که تو در بهشت دارى از‬
‫اين باغ بهتر است‪ ،‬بعد از آن بباغ ديگرى عبور کرديم وعلى عليه السلام گفت‪ :‬يا رسول الله صلى الله عليه‬
‫وآله اين باغ هم خيلى خوب است آن حضرت در جواب فرمود‪ :‬يا على باغيکه تو در بهشت دارى از اين‬
‫باغ نيکوتر است‪ .‬سپس پيغمبر صلى الله عليه وآله سر خود را بشانه من نهاد وگريه کرد‪ ،‬على عليه السلام‬
‫گفت‪ :‬يا رسول الله براى چه گريه ميکنى؟ فرمود‪ :‬براى آن کينه هائيکه در سينه يک عده اى در باره تو‬

‫موجود است وآن ها کينه هاى خود راآشکار نميکنند تا موقعى که مرا از دست بدهند‪.‬‬

‫باب ‪22‬‬

‫ابن عباس ميگويد‪ :‬ما هفتصد سوار بوديم که از مدينه ميامديم در يکى از روزها که در عبور بوديم‬
‫شخصى از آن قوم گفت‪ :‬اين سفر بى نتيجه است زيرا که ما بسوى مردمى ميرويم که همه خون عثمان را‬

‫طلب ميکنند وراجع باين موضوع گفتگوى زيادى در بين آنها در گرفت‪ ،‬ابن عباس گويد‪ :‬من نزد على‬
‫عليه السلام آمدم وگفتم‪ :‬مگر نميبينى که در بين اينقوم راجع باين مسافرت اختلاف رخ داده زيرا ميگويند‪:‬‬

‫براى چه به جنگ صد هزار نفر که همه خون خواه عثمانند برويم‪ .‬على عليه السلام بلند شد وخطبه اى‬
‫خواند وفرمود‪ :‬قسم بآن خدائى که جان من در دست اوست که در اين جنگ طلحه وزبير کشته ميشوند‬
‫واهل بصره شکست ميخورند واز اهل کوفه پنج هزار وششصد يا پانصند نفر با شما خروج ميکنند‪ .‬ابن‬
‫عباس ميگويد‪ :‬ما حرکت کرديم بخدا قسم همان طور شد که على عليه السلام فرموده بود زيرا که سياهى‬
‫لشگرى پيدا شد ومن از آنها استقبال نموده از مردى پرسيدم شما چند نفريد؟ گفت‪ :‬پنج هزار وپانصد نفر‪،‬‬

‫از دو نفر ديگر پرسيدم آنها نيز همان جواب را گفتند‪.‬‬

‫باب ‪23‬‬