Page 86 - الملاحم و الفتن یا فتنه و آشوبهاى آخر الزمان

‫‪| P a g e 85‬‬

‫عمار دهنى ميگويد‪ :‬على بن ابيطالب عليه السلام از نزد کعب عبود کرد وفرمود‪ :‬يکى از فرزندان اين‬
‫کعب در آن گروهيکه عرق اسبهاشان خشگ نميشود تا بر حضرت محمد صلى الله عليه وآله وارد شوند‬
‫کشته خواهد شد ودر آن موقع امام حسن عليه السلام از آنجا عبور کرد گفتند‪( :‬در گروه) اين؟ فرمود‪ :‬نه‪،‬‬
‫بعد از آن امام حسين عليه السلام از آن جا عبور کرد گفتند‪( :‬در گروه) اين؟ فرمود‪ :‬آرى جعفر ميگويد‪:‬‬

‫خاله ام ام سالم دختر مسلم براى من گفت‪ :‬وقتيکه امام حسين عليه السلام کشته شد آسمان بر خانه‬
‫وديوارهاى ما خون باريد‪ ،‬بعد از آن بما خبر رسيد که اين حادثه در شام وکوفه وخراسان هم رخ داده‬
‫است‪ .‬ابن عباس ميگويد‪ :‬رسول خدا صلى الله عليه وآله را در خواب ديدم که شيشه اى پر از خون بدست‬
‫دارد‪ ،‬پرسيدم يا رسول الله صلى الله عليه وآله اينچه خونى است؟ فرمود‪ :‬اين خون حسين واصحاب او‬
‫عليهم السلام استکه از آن روزيکه کشته شده مرا عزادار کرده است‪ .‬هرثمه بن سلمى ميگويد‪ :‬با على عليه‬
‫السلام بسوى صفين خارج شديم تا اينکه بکربلا عبور کرديم ونماز عصر را نزديک درختى با آنحضرت‬
‫خوانديم‪ ،‬وقتيکه برگشت خاکى برداشت وبوئيد وفرمود‪ :‬واى بر تو خاک‪ ،‬زيرا گروهى بر روى تو کشته‬
‫ميشوند که بدون حساب داخل بهشت خواهند شد‪ .‬وقتيکه على عليه السلام برگشت منهم با او برگشتم‪،‬‬
‫وبزنم که شيعه على عليه السلام بود گفتم‪ :‬تعجب نميکنى از مولاى خود على که عبورش بکربلا افتاد وبا‬
‫ما نماز عصر را خواند وموقعيکه برگشت خاکى را مقابل بينى خود آورده آن را بوئيد وفرمود‪ :‬واى بر تو‬
‫خاک زيرا گروهى روى تو کشته ميشوند که بدون حساب داخل بهشت ميشوند؟ زنم در جواب گفت‪ :‬بخدا‬
‫قسم که على از پيش خود چيزى نميگويد بلکه (خدا ورسول باو گفته اند)‪ .‬راوى گويد‪ :‬چند صباحى که‬
‫گذشت من با عبيدالله ومالهاى سوارى او (بسوى کربلا) خارج شديم وحديث على عليه السلام را فراموش‬
‫کرده بودم تااينکه عبور من بهمان درخت افتاد ومن بياد آن موضوع آمدم واسب خود را راندم تا نزد‬
‫حسين عليه السلام آمدم وقصه را بعرض آن حضرت رساندم‪ ،‬فرمود‪ :‬هرثمه تو بر له مائى يا بر عليه؟‬
‫گفتم‪ :‬نه بر له ونه بر عليه‪ ،‬فرمود‪ :‬چرا؟ گفتم‪ :‬من داراى بچه هاى کوچکى هستم وميترسم که ابن زياد‬
‫آنها را از بين ببرد‪ ،‬فرمود‪ :‬برگرد وبانها ملحق شو زيرا کسيکه صداى غريبى واستنصار ما را بشنود وما‬

‫را يارى نکند خدا او را بصورت باتش جهنم خواهد انداخت‪.‬‬

‫عبدالملک بن کردوس رفيق عبيد الله بن زياد ميگويد‪ :‬با عبيدالله داخل قصر شديم که ناگاه آتشى در قصر‬
‫شعله ور شد وعبيد الله بوسيله آستين خود آن آتش را از صورت دور ميکرد وبمن ميگفت‪ :‬اين موضوع را‬

‫جائى نگوئى‪ .‬عماره بن عمير ميگويد‪ :‬سر عبد الله وياران او را ديدم که در رحبه بالاى نيزه زده بودند‬
‫ومارى آمد ودر بين سرها گردش کرد تا آمد نزد سر عبيد الله وداخل سوراخ بينى او شد‪ ،‬آنگاه بيرون آمد‬
‫ومرتبه دوم ‪ -‬در حاليکه مردم ميگفتند‪ :‬آمد آمد ‪ -‬داخل بينى او شد وبيرون نيامد‪ .‬دربان ابن زياد ميگويد‪:‬‬
‫روزيکه سر حسين عليه السلام را در حياطهاى دار الاماره آوردند من نگاه ميکردم وميديدم مثل اينکه از‬

‫سر آن حضرت خون سيلان ميکند ابن معمر گويد‪ :‬روزى عبدالمک مروان از جلسا مجلس خود پرسيد‬
‫کدام يک از شماها ميدانيد که در روز قتل حسين عليه السلام سنگهاى بيت المقدس چه عملى کردند؟‬

‫هيچکس را در باره اين موضوع اطلاعى نبود ولى زهرى در جواب گفت‪ :‬بمن رسيده که در آن روز هيچ‬
‫سنگى را بلند نميکردند مگر اينکه خون تازه در زيرآن مييافتند‪ .‬ابوبکر هذلى از زهرى نقل کرده که‬

‫گفت‪ :‬وقتيکه حسين بن على عليهما السلام کشته شد هيچ سنگ ريزه اى را در بيت المقدس بلند نميکردند‬