Page 22 - Münip E-Book

II
Bir çocuk resmetse dünyayı
Tek günahı ağlamak olsa,
Boyanmış elleriyle karalasa olan biteni..
Ah insanoğlu ah..
Zamanın akıp gittiğini anlamayanlar,
Kırık çekmecenizin altında yatan masum resme bir bakın
Belki tekrar filizlenir masum hislerimiz,
Belki son bulur kötülükler.
“Belki bir canlıya zarar verilmeyeceğini öğreniriz.”
Çocukken hayalimizdi dimi büyümek?
Duyuyorum haykırmanızı...
Keşke hiç büyümeseydik.
Çocuk benliğimizle hayatı sallasaydık.
Hayalimizin, hayat olamadığı bir DÜNYA
Merhaba çocuk!

III

Çocukluğundan eksik oyuncakların var senin
Yapboz misali
Her yediğin darbede,
Kayboluyor parçaların.
Her yeni insan, yeni bir yapboz demek
Kırılan cam kırıklarında kendini görmek gibi
Görebiliyorsun ama cesaretin yok dokunmaya..
Uğraşıyorsun ama dönüp dolaşıp aynı yerdesin
Yutkunsan boğazın kesilecek, sussan nefesin.
Haykırsan ne yazar, kendi içinde?
Kendine bile güvenin yok çocuk senin
Gerçeklerle yüzleşme kaygın var
Canın yanacak diye korkuyorsun
Aslında kalmamış ki..
Eksik olanı arıyorsun hep
Dizelerinin son bulan cümlelerinde.
Eksik olan oyuncağın “güven” imiş çocuk!

20 2021/1