Page 118 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 118
พระโมคคัลลานะ เก่งในทางอิทธิฤทธิ์ ชอบทัศนาจรไปเทวโลกบ้าง
ไปยมโลกบ้าง ไม่ได้ไปเที่ยวหาความส�าราญอย่างทุกวันนี้ ท่านทัศนาจร
ไปสืบข่าวชาวสวรรค์ เพื่อทราบว่าสวรรค์นั้นลักษณะอย่างไร ท�าอย่างไร
จึงจะได้ไปเกิดบนสวรรค์ เช่นครั้งหนึ่งท่านเหาะไปสวรรค์ เห็นวิมาน
หลังหนึ่งงดงามมาก ประดับด้วยเพชรนิลจินดาโลมไล้ด้วยทองค�า
เจ้าของวิมานทรงโฉมสวยงามมาก บริวารก็หน้าตาสดใสทั้งนั้น
ท่านพระโมคคัลลานะยืนอยู่หน้าวิมาน ท่านไม่เข้าไปภายใน
เพราะสถานที่นั้นมีสตรีล้วน ไม่มีเพศชาย ท่านเคารพพระวินัยอย่าง
เคร่งครัด
เจ้าของวิมานมาต้อนรับท่าน พระโมคคัลลานะถามว่า ดูกร
เทพธิดา วิมานของเธอสวยงามมาก บริวารของนางก็น่าเอ็นดู มีดวงหน้า
สดใส แต่ละนางล้วนตกแต่งด้วยวัตถุมีค่ามาก ขอทราบว่าเมื่อเธออยู่
ในโลกมนุษย์ ได้ท�ากุศลอันใด จึงได้สมบัติน่าชื่นใจอย่างนี้
เจ้าของวิมานเขาอายไม่อยากพูดด้วย เพราะทิพยสมบัติ
เหล่านั้นนางได้มาด้วยบุญกรรมเล็กน้อย จะพูดไปก็คิดอายเขา
ถ้าพระเถระองค์นี้ไปบอกกับชาวบ้าน เกรงเขาจะเหยียดหยาม
ว่าเป็นเทพชั้นเลว พระโมคคัลลานะอ้อนวอนให้บอกเรื่องราว
เสียอ้อนวอนท่านไม่ได้จึงพูดว่า ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญ เมื่อดิฉัน
เป็นมนุษย์ ตกเป็นทาสของผู้อื่น สามีของดิฉันดุร้ายมาก ยามโกรธ
คว้าอะไรได้ก็ลงโทษด้วยสิ่งนั้น ไม่มีไม้จะเฆี่ยนตี พ่อก็ลงมือลงเท้า
ตบบ้างกระทืบบ้าง ท�าดังนี้เป็นประจ�า ดิฉันจะอ้อนวอนขอโทษอย่างไร
ไม่เคยมีเมตตายับยั้งเลยต้องกลืนน�้าตาแทบทุกคืนวัน
แม้ดิฉันได้รับการทารุณอย่างนั้น ก็อดกลั้นโทสะไว้ สอนตัวเอง
ว่าสามีเขาเป็นใหญ่ อาจลงโทษตัดมือตัดตีนเราได้ อาจขายเป็นทาส
92 จรัมบุญ
