Page 120 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 120
พระโมคคัลลานะไปที่ต้นงิ้ว มองดูไม่เห็นมีหนาม เพราะถูก
ท่านท�าลายด้วยฤทธิ์หมดแล้ว มีชายหญิงนั่งเป็นกลุ่มอยู่ใต้ต้นงิ้ว
พวกนั้นเห็นพระเถระ ยกมือขึ้นไหว้ท่วมหัว ดีใจจนตัวลอย วิ่งมากราบ
แทบเท้า พูดว่านิมนต์อยู่นานๆ เถิดขอรับ หลวงพ่อมาทีไร พวกผม
สบายเหลือเกิน อ้ายยมบาลใจร้ายมันไม่รังแกผม พอหลวงพ่อกลับไป
ยมบาลมันฉวยได้ดาบ เอาดาบไล่ฟัน ฉวยได้หอกมันเอาหอกไล่แทง
ผมหนีตะกายขึ้นต้นไม้ อ้ายต้นไม้เจ้ากรรมหนามงอกออกมาจนเต็มต้น
ยาวถึง ๑๖ องคุลี โอย---หลวงพ่อ---อ้ายหนามงิ้วระย�ามันคมยิ่งกว่า
กรด ถูกที่ไหน เหวอะหวะที่นั่น เลือดไหลโกรกเทียวพ่อคุณ เพียงนั้น
ยังไม่พอใจ อ้ายยมบาลใจร้ายมันยังเอาหอกมาแทงที่ก้นพวกผม
ช่วยส่งขึ้นต้นงิ้วอีก ดูเถิดหลวงพ่อมันทารุณหมดดี นิมนต์หลวงพ่อ
มาสร้างวัดในนรกเถิด ยมบาลมันจะได้เลิกทารุณต่อพวกผม ไฟนรก
จะได้ไม่ลุกขึ้นอีก โปรดเมตตาด้วยหลวงพ่อ
พระโมคคัลลานะถามว่า เมื่ออยู่เป็นคนท�ากรรมดังฤา พวกนิยม
ต้นงิ้วแจ้งว่า หลวงพ่อครับ ต�ารวจเขาหาว่าผมลวงหญิงสาวมาเข้าซ่อง
บังคับให้เป็นภริยาคนอื่น บางตนก็บอกว่าเขาหาว่าผมผิดลูกเมียเขา
พระโมคคัลลานะถามว่า เป็นความจริงหรือเปล่า สัตว์นรกตอบว่า
โธ่เอ๊ย หลวงพ่อถ้าไม่จริงของเขาแล้ว พวกผมจะมาลงนรกท�าไม
ว่าแต่หลวงพ่อเถิด จะอยู่ในนรกนี้ตลอดกาลนานหรือจะกลับไปสู่
โลกมนุษย์
ถ้าหลวงพ่อกลับไปโลกมนุษย์แล้ว ขอโปรดไปที่บ้านนั้นๆ
ช่วยบอกด้วยว่าผมชื่อนั้น ที่อยู่บ้านนั้น บ้านนี้ สั่งมาว่า อย่าได้ท�า
กรรมชั่วเลย ล�าบากมากนัก ขอให้ตั้งหน้าท�าบุญสุนทานไป เมื่อตาย
จะได้ความสุข พอพระเถระกลับจากนรก ไฟก็ลุกขึ้น เครื่องประหาร
94 จรัมบุญ
