Page 121 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 121
ต่างๆ ก็เกิดขึ้น พวกยมบาลก็เริ่มลงมือท�าโทษแก่สัตว์นรกต่อไปตาม
ธรรมเนียม ครั้นกลับมาแล้วเวลาไปบิณฑบาตก็แจ้งให้ชาวบ้าน
ทราบว่า คนชื่อนั้นสั่งมาดังนั้น ขอให้ท�าบุญอุทิศให้เขาบ้าง
ตามที่กล่าวมานี้ เป็นเรื่องของอิทธิฤทธิ์ หรืออิทธิปาฏิหาริย์
พระโมคคัลลานะท่านเก่งในด้านนี้
ความเชี่ยวชาญทางปัญญา และการเชี่ยวชาญในทางอ�านาจนั้น
เป็นหลักใหญ่ของการปกครอง ผู้ปกครองจะต้องมีปัญญาเฉลียวฉลาด
รอบรู้และทันต่อเหตุการณ์ คาดการณ์ใกล้ความจริงอย่างถูกต้อง และ
การปกครองก็ต้องใช้อ�านาจในโอกาสอันควรใช้ ถ้าไม่ใช้อ�านาจก็เป็น
เสมือนบุคคลไร้อ�านาจ หรืออย่างที่ชาวโลกพูดว่า มือหนึ่งถือถุงเงิน
มือหนึ่งถือหวาย จึงจะท�าการปกครองให้ดีได้ และต้องเมื่อดีก็ใช้
ป่วยไข้ช่วยรักษา
แม้การปกครองทางศาสนาก็อย่างเดียวกัน ต้องมีทั้งยกย่อง
มีทั้งลงโทษ ถ้าไม่เช่นนั้นก็ปกครองไม่อยู่ ต่างจะท�าตามใจชอบ
พระสารีบุตร เรืองปัญญาจ�าทรงแม่นย�า เป็นนักศึกษาพระอภิธรรม
องค์แรกในพระพุทธศาสนา โดยที่พระบรมศาสดาเป็นผู้สอน คือ
พระองค์แสดงอภิธรรมแก่เทวดา มีพระพุทธมารดาเป็นประธาน
บนดาวดึงส์พิภพแล้วเสด็จลงมาสอนพระสารีบุตรที่สระอโนดาต
ป่าหิมพานต์ แล้วพระสารีบุตรมาสอนภิกษุผู้เป็นบริวารประมาณ ๕๐๐ รูป
พระอภิธรรมได้แพร่หลายมาแต่นั้นจนบัดนี้
พระโมคคัลลานะเรืองฤทธิ์ในด้านอภินิหาร ชอบเที่ยวทัศนาจร
ไปเทวโลกบ้าง ยมโลกบ้าง แล้วน�ามาแจ้งแก่มนุษย์ว่าได้ท�าอะไรแล้ว
เป็นอย่างไร ท่านรู้หมดว่ามีอะไรที่ไหน แม้ท่านจะมีฤทธิ์อิทธานุภาพ
เช่นนั้น ท่านก็หนีกรรมไม่พ้น ต้องยอมรับผลของกรรม
95
จรัมบุญ
