Page 122 - หนังสือจรัมบุญ ที่ระลึก ๑๒๓ ปีชาตกาล งานวันมูลนิธิสมเด็จพระสังฆราช (ปุ่น ปุณฺณสิริหาเถร) ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๖๒.
P. 122
พระโมคคัลลานะ ถ้าจะเทียบสมัยนี้ก็ว่าเป็นนักเลงโต อยู่คง
กระพันชาตรี แต่เมื่อมาพบกับกรรมท่านก็ยอมรับผลของกรรม
ไม่ดื้อด้านยอมให้กรรมลงโทษ มีเรื่องท่านพรรณนาไว้ ในพระธรรมบท
โดยย่อ ดังนี้
เมื่อพระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ พระนครราชคฤห์ พระโมคคัลลานะ
ไปพักอยู่ ณ กาฬศิลาประเทศ สมัยนั้นพระพุทธศาสนารุ่งเรืองมาก
ลาภสักการะเกิดแก่พระภิกษุสงฆ์มากมาย ทุกวัดอุดมสมบูรณ์ด้วย
ปัจจัย ๔ พวกเดียรถีย์นิครนถ์นอกศาสนาเสื่อมลาภสักการะคิดแค้นใจ
มาก คิดจะท�าลายพระพุทธศาสนาอยู่เสมอ วันหนึ่งมีการประชุม
ศิษยานุศิษย์ เพื่อแก้ปัญหาความอดยากขาดแคลน หัวหน้าพูดขึ้นว่า
เวลานี้ลัทธิของเราเสื่อมลง เพราะพระสมณะโคดมเกิดขึ้น มีคนนิยม
นับถือมาก ถ้าพวกเราจะเทียบกับพระโคดมแล้ว พวกเราเหมือนหิ่งห้อย
มีแสงสว่างน้อยนิดเดียว พระโคดมเหมือนพระอาทิตย์ส่องแสงทั่วโลก
เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้พวกเราจะมีวิธีรักษาตัวได้อย่างไร
ที่ประชุมนั้นถกเถียงกันหลายวิธี ในที่สุดตกลงกันว่า เหตุที่
พระศาสนารุ่งเรืองเกินคาดหมาย ความส�าคัญอยู่ที่พระโมคคัลลานะ
เพราะมีฤทธิ์มาก ขึ้นสวรรค์ล่องนรกเป็นของสนุก ประชาชน
นับถือมาก นักเลงยกนิ้วให้ทุกคน ลัทธิของพวกเราจะเจริญได้ต้องเก็บ
พระโมคคัลลานะเสีย คือต้องจ้างโจรมาก�าจัด ให้ค่าจ้างพวกโจรมากๆ
ต้องส�าเร็จแน่
พวกโจรได้รับจ้างฆ่าพระโมคคัลลานะ เพราะโลภทรัพย์ จึงไป
ล้อมกุฏิพระโมคคัลลานะไว้ไม่ให้หนีได้ พระโมคคัลลานะรู้ว่าพวกโจร
มาล้อมกุฏิ ท่านได้แสดงฤทธิ์หนีออกทางช่องดาลประตู พวกโจรจับตัว
ไม่ได้ชวนกับหลบไป ต่อมาได้ล้อมกุฏิอีก คราวนี้พระโมคคัลลานะ
96 จรัมบุญ
