Page 50 - ภาษาไทย ประถมศึกษา.indd
P. 50
47
4.3 คําสุภาพ
คําที่ใชพูดหรือเขียนกับสุภาพชนโดยทั่วไป และควรใชใหเหมาะสมกับฐานะ กาล
และเทศะของบุคคล
คําสามัญ คําสุภาพ คําสามัญ คําสุภาพ
กลวยไข กลวยกระ , กลวยเปลือกนาง ขี้ อุจจาระ
ขนมขี้หนู ขนมทราย ขี้ผึ้ง สีผึ้ง
ถั่วงอก ถั่วเพาะ ขี้เหล็ก ดอกเหล็ก
ผักกระเฉด ผักรูนอน ฟกทอง ฟกเหลือง
ผักตบ ผักสามหาว ไมใช หามิได
ผักบุง ผักทอดยอด ไสเดือน รากดิน
ออกลูก คลอดลูก หัว ศรีษะ
หมา สุนัข หมู สุกร
เรื่องที่ 5 สํานวนภาษา
สํานวนภาษา หมายถึง ถอยคําที่มีลักษณะพิเศษ ใชเพื่อรวบรัดความที่ยาว ๆ หรือเพื่อ
เปรียบเทียบ เปรียบเปรย ประชดประชัน หรือเตือนสติ ทําใหมีความหมายลึกซึ้งยิ่งกวาถอยคํา
ธรรมดา สํานวนภาษามีความหมายคลายกับโวหารซึ่งรวมถึงอุปมาและอุปไมย
บางครั้งจะเรียกซอนกันวา สํานวนโวหาร คนไทยใชสํานวนหรือสํานวนภาษามานานจนถึงปจจุบัน
5.1 สํานวน คือ สํานวนภาษาที่ใชเพื่อเปนการรวบรัดตัดขอความที่ตองพูดหรืออธิบาย
ยาว ๆ ใหสั้นเขา ใชเพียงสั้น ๆ ใหกินความหมายยาว ๆ ได เชน
ปลากระดี่ไดน้ํา หมายถึง แสดงกิริยาทาทางดีดดิ้นราเริง
ที่เทาแมวดิ้นตาย ที่ดินหรือเนื้อที่เพียงเล็กนอย ไมพอจะทํา
ประโยชนอะไรได
เลือดเย็น ไมสะทกสะทาน เหี้ยม
แพแตก พลัดพรากจากกันอยางกระจัดกระจาย ไมอาจ
จะมารวมกันได
ไมมีปมีกลอง ไมมีปมีขลุย ไมมีเคามากอนเลยวาจะเปนเชนนี้ จู ๆ ก็เปน
ขึ้นมา หรือตัดสินใจทําทันที
รักดีหามจั่ว รักชั่วหามเสา หมายถึง ใฝดีจะมีสุข ใฝชั่วจะพบความลําบาก
50 ภาษาไทย ระดับประถมศึกษา : พท11001
ส�ำนักงำน กศน.จังหวัดกำฬสินธุ์