Page 39 - παράξενες ιστορίες με γάτες

στον κόσμο του, έξω απ’ όλους και απ’ όλα, ο νεαρός,
σα να παραμιλάει. Ή ν’ απαντά σε κάποιον άλλο.

- «Δεν καταλαβαίνεις, τίποτα δεν καταλαβαίνεις...
Ακόμα με ρωτάς... τι την έκανα τη ζωή μου, τι την
έκανα; Τι την έκανα λες; Ό,τι τόσοι άλλοι που ντρέ-
πονται και κρύβονται... Μην ανησυχείς φίλε, μην α-
νησυχείς. Βγαίνω μόνο σαν πέσει το βράδυ… σα σκο-
τάδι βγαίνω... και σα δεν έχω πυρετό. Βγαίνω λοιπόν
έτσι, έτσι... να δω πώς είναι ν’ αναπνέω μονάχος... να
νιώθω πως ακόμα είμαι ζωντανός... Τι είναι η ζωή
μου, ρωτάς, ε; Ένα σημαδεμένο τραπουλόχαρτο, αυ-
τό είναι η ζωή μου... Άλλος ανακατεύει την τράπου-
λα, άλλος κόβει, άλλος μοιράζει... Με κλέβουν φίλε,
με κλέβουν... μου κλέβουν τη ζωή, μου την κλέβουν...
και άλλος κάνει την μπάζα... Ξέρω, πολλοί περιμέ-
νουν να γίνω κότα... να φωνάζω μες τη νύχτα “άλλον,
άλλον... ας κρεμάσουν κάποιον άλλον... εγώ έχω α-
κροφοβία!” Όχι, όχι εγώ... εγώ αυτομαστιγώνομαι,
εγώ κρεμιέμαι μοναχός! Κέρινο ομοίωμα εγώ, δεν με
κατεβάζουν από τον σταυρό μου... φοβούνται, ακούς;
Α, ρε φίλε... πόσα για μένα δεν ξέρεις, δε ρώτησες να
μάθεις ποτέ... Με κουράζει να μιλάω σε γλώσσα που
σχεδόν κανείς δεν καταλαβαίνει… Όμηρος μιας χα-
μοζωής εγώ... εγώ αιχμάλωτός μου...».

Βήχει και λαχανιάζει, παλεύει να βρει την ανάσα του.
Είναι ιδρωμένος. Μισοξαπλώνει στο ντιβάνι, κλείνει
τα μάτια για λίγο. Ο γάτος έχει ξυπνήσει και τον πα-
ρακολουθεί από την καρέκλα του. Πιο ήρεμα ο νεα-
ρός συνεχίζει.

- «Φύγε τώρα, φύγε αμέσως... φύγε, κολλάει σου λέ-
ω... έτσι λένε... δεν είμαι σίγουρος... Το μυαλό μου
παίζει παιγνίδι θανατηφόρο, σα ρώσικη ρουλέτα παί-
ζει... Κολλάει, πανάθεμά το, κολλάει... πήγαινε να

38