Page 70 - Olasılıksız

uygulamaya kalkınca daha da mantıksız geliyor insana."
"Yani, Heisenberg'e inanmadığını mı söylüyorsun?" diye sordu Doc papyonluya.
"Sen inanıyor musun?" dedi papyonlu.
Doc omuz silkti. "Genellikle ben, gözümle gördüğüm şeylere inanırım. Geri kalan her şey teoridir."
Sonra Caine'e doğru döndü. "Konuyu dağıtmadan önce sen bir şey demek üzereydin."
Caine, Doc'un patateslerinden birini aldı. Üçüncü bir kişinin yanında yardım istemek zorunda
kalmak hoşuna gitmiyordu.
"Biraz başım belada da..."
"Öyle mi?" dedi endişelenerek Doc. "Neden?"
"Biraz ..nakit sıkıntısı çekiyorum."
"Biliyorsun, bana kalsa seni anında üniversitede işe alırdım yine; ama son yaşananlardan sonra
bölümdekiler kellemi uçururlar. Bu dönem olmaz en azından. Ama gelecek sene bakarız tabii ki."
"Biliyorum ama, nakit sıkıntımı biraz acilen gidermem gerekiyor." Caine utancından yerin dibine
girmişti. Doc'un arkadaşı da kalkıp başka bir masaya geçme nezaketini bile göstermemişti.
Caine'e sanki garip kokuyormuş gibi bakıyordu. Caine papyonlu biyoistatikçiyi görmezden gelmeye
çalışarak hızla devam etti. "Eğer özel araştırma projeleriniz falan varsa, ayak işi falan yapabileceğim
yaparım. Biraz çaresizim de."
Doc bir an için tavana bakıp düşüncelere daldı. Caine'e baktığında yüzü pek umut verici değildi.
Yavaşça başını salladı.
"Eğer sana yardım edebilecek en ufak bir iş olsa, bilirsin tereddüt etmem. Ama şu aralar elimde
hiçbir şey yok."
Caine olduğu yerde yığılıp kalmak istemiyordu, ama kendine hâkim olabileceğine emin değildi.
"Özür dilerim," dedi Doc.
"Önemli değil," dedi Caine bir yandan bunun ne kadar da önemli olduğunu düşünerek. "Bir
şansımı deneyeyim demiştim. Merak etmeyin, bir şeyler bulurum elbet."
Caine masaya baktı Doc'la göz göze gelmemek için. Son patates kızartmasını tabakta kaydırdı
ve Doc'un döktüğü ketçaba batırdı. Patatesi ağzına götürürken ucundan bir damla ketçap damlayıp
tabağa düştü. Düştüğü yerin çevresine minik kırmızı noktalar yayıldı.
Bunu gören Caine için zaman sanki biranda yavaşladı.,..
Kırmızı çizgiler kalınlaşıyor, tabağın uçlarına kadar uzuyor, o minik damla artık kızıl bir birikinti.
Büyüyor. Hayat dolu. Sanki nabzı atıyor. O kadar büyüyor ki tabaktan dışarı akıyor; masaya
dökülüyor; kırmızı damlacıklar saçılıyor havaya.
(yüzde 92.8432'lik bir olasılık)
Bunlar yavaş çekimde Doc'un ve meslektaşının yüzlerine doğru uçuyor. Yanaklarına ve alınlarına
yapışıyor, gömleklerinde kocaman lekeler bırakıyor. Bu damlalar gömleklerini ve derilerini yakıp
geçiyor. İki doktor da kan revan içinde. Koyu kırmızı kanları yüzlerinden aşağı oluk oluk akıyor,
göğüslerinden fışkırıyor.
(yüzde 96.1158'lik bir olasılık)
Caine ayağa kalkıyor, nefes alamıyor. Doc sanki bir şey der gibi dudaklarını kıpırdatıyor, ama bir
ses duyulmuyor. Boğazı kan yutmaktan tıkanmış, dudaklarının arasından köpürmüş kan damlaları
akıyor. Caine, sanki odadaki tüm oksijen çekilmiş gibi hissediyor. Şaşırmış, ama başka hiçbir şey yok,
yalnızca boşluk ve başındaki inanılmaz acı.
(yüzde 99.2743'lük bir olasılık)
İşte oluyor. Bir nöbet daha. Ama bu diğer nöbetler gibi değil. Daha önce de görsel
yanılsamamlar, halüsinasyonlar oldu, ama hiçbiri bunun gibi değildi ki. Hatta hiçbir şekilde değildi.
Keşke bağırabilse, olanları durdurabilse, ama yapamaz-

Saklı Kütüphane 70 www.e-kitap.us