Page 22 - GEL2201
P. 22
ภาษาไทยเชิงวิชาการ
เรื่องที่ 2.2.3 การทับศัพท์
จากการที่เรารับคําต่างประทศเข้ามาใช้ในภาษาไทยเป็นจํานวนมาก
วิธีการรับที่ง่ายที่สุดคือการทับศัพท์ เราจะใช้คําทับศัพท์จนกว่าจะมีคําเหมาะสมซึ่งได้จากการ
บัญญัติศัพท์ ไม่ว่าจะเกิดขึ้นจากการแปลความ ถอดความหรือสร้างคําใหม่
2.2.3.1 หลักเกณฑ์การทับศัพท์
ในการบัญญัติศัพท์วิชาการนั้น แม้จะยึดหลักของความพยายามคิดคําขึ้นใหม่
โดยผสมจากคําไทยหรือคําบาลี สันสกฤตที่ใช้ในภาษาไทยอยู่แล้ว แต่ก็มีคําอีกเป็นจํานวนมากที่
ไม่สามารถหาคําไทยมาใช้ให้ตรงกับความหมายที่ต้องการได้ นอกจากนี้การเขียนคําวิสามา
นยนาม เช่น ชื่อคน สถานที่ จําเป็นต้องใช้วิธีการทับศัพท์เช่นเดียวกัน ราชบัณฑิตยสถานจึงกําหนด
หลักเกณฑ์การทับศัพท์ (ราชบัณฑิตยสถาน, 2532, หน้า 9) ดังนี้
1) การทับศัพท์ให้ถอดอักษรในภาษาเดิมพอควรแก่การแสดงที่มาของรูปศัพท์
และให้เขียนในรูปที่จะอ่านได้สะดวกในภาษาไทย
2) การวางหลักเกณฑ์ได้แยกกําหนดหลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษาต่างๆแต่ละ
ภาษาไป
3) คําทับศัพท์ที่ใช้กันมานานจนถือเป็นคําไทยและปรากฏในพจนานุกรมฉบับ
ราชบัณฑิตยสถานแล้ว ให้ใช้ต่อไปตามเดิม เช่น ช็อกโกเลต ช็อกโกแลต เชิ้ต ก๊าซ แก๊ส
4) คําวิสามานยนามที่ใช้กันมานานแล้ว อาจใช้ต่อไปตามเดิม เช่น
Victoria วิกตอเรีย
Louis หลุยส์
Cologne โคโลญ
5) ศัพท์วิชาการซึ่งใช้เฉพาะกลุ่ม ไม่ใช่ศัพท์ทั่วไป อาจเพิ่มหลักเกณฑ์ขึ้นตาม
ความจําเป็น
2.2.3.2 หลักเกณฑ์การทับศัพท์ภาษาอังกฤษ
1) สระ ให้ถอดตามการออกเสียงในพจนานุกรมภาษาอังกฤษโดย
เทียบเสียงสระภาษาไทยตามตารางเทียบเสียงภาษาอังกฤษ เช่น
a - แอ badminton แบดมินตัน
- อะ aluminium อะลูมิเนียม
- อา Chicago ชิคาโก
60
