Page 235 - หนังสือเมืองลับแล(ง)
P. 235
เนื้อความที่ ๖
่
ลุเถิง ยังขุนองค์ฅำพระญาไสลือไธย ผู้เป็นใหญ่บนด้าวเจ้าเวียงไธย ได้รับตราบอกใบลุกมาแตเจ้าตนยี่ก
๋
วามแก้ววงเมือง พระเจ้าเวียงเชียงราย ขอกุมพลเศิกขึ้นเหนือ ลุเถิงยังเขตแคว้นล้านนาทัสสะลักขะเขต
้
ตาบุรีสะหรีคณทีเชียงใหม่ จักขอกินเวียง แต่ถูกกลเศิกพระเจ้าเชียงใหม่ พระญาเวียงไธยจึ่งไดขอเจ้ายี่
กุมกวามแก้ววงเมืองเชียงราย คืนปิ๊กป๊อกออกจากเวียงล่องลงใต้ แลกวาดเทครัวชาวเชียงรายลงเสี้ย
งเวียง
ั
เหตุการณ์นี้ไม่ได้ระบุไว้ในจารึกสุโขทยจึงไม่ทราบว่าเหตุการณ์เกิดในช่วงใด พระนาม “พระญาไสลอ
ื
ไธย” มาจากคำว่า “ไสลือ” ในตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ส่วน “ไธย” หมายถึง ชาวไท (เชื้อสายไทเลือง, ไท
เลิง), ส่วนในจารึกหลักที่ ๖๔ คำปู่สบถ (เมืองน่าน) ให้ชื่อว่า “พระญาฦๅไทย” ซึ่งคำว่า “ไสลือไท” เป็นคำท ี่
พบในพงศาวดารโยนก ที่พระยาประชากิจกรจักร (แช่ม บุนนาค) รวบรวมขึ้นไว้สมัยรัชกาลที่ ๕ ; หมายถึง
สมเด็จพระมหาธรรมราชาธิราช ที่ ๒ หรือระบุในจารึกหลักที่ ๔๖ วัดตาเถรขึงหนัง ว่า “สมเด็จมหาธรรม
ราชาธิบดีศรีสุริยวงศ์” จารึกหลักที่ ๒๘๖ วัดบูรพาราม ว่า “พระมหาธรรมราชาธิราช” ครองราชย์ พ.ศ.
๑๙๑๑ – ๑๙๕๒
เหตุการณ์นี้ไม่ระบุปีศักราชในการเทครัวชาวเชียงรายมายังเมืองซาก ในตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ว่า
ั
“มีวน ๑ พระญาไสลือผ่อดูคระบวนเมืองเชียงราย หันดอยช้างกุมเปนรูปหนู ดอยถ้ำพระเปนรูปช้าง
พระญาหันดอยทัง ๒ เปนรูปหนูรูปช้าง จิ่งจากับด้วยฅนทังหลายว่า เมืองอันนี้ ผู้ใดอยู่ บ่สมริทธีเปนดีม ี
เข้าของสังแล ว่าอั้น พระญาไสลือจิ่งกวาดเอาชาวเชียงรายกับทั้งพ่อท้าวยี่กุมกามเมือรอดเมืองสุโขทัย
14
พระญาไสลือหื้อพ่อท้าวยี่กุมกามกินเมืองอัน ๑ ชื่อเมืองซาก ลวดเมี้ยนชั่วยังเมืองใต้ วันนั้นแล” แต่เมื่อ
์
มาสังเกตเหตุการณในเอกสารจีน “หมิงสือลู่” ได้บอกว่า “เมื่อเดือน ๑๒ ปีที่ ๓ แห่งรัชศกหย่งเล่อ (ตรงกบ
ั
วันที่ ๒๙ ธันวาคม พ.ศ. ๑๙๔๘) ผู้สำเร็จราชการยูนนานรายงานเข้ามาว่า กองทัพยูนนานประมาณ
๑๗,๐๐๐ คน ด้วยความร่วมมือจากกองทัพขงเชอลี่ (เชียงรุ่ง) เมิ่งเกิ้น เมืองเขิน - เชียงตุง) และปอเล่อ
้
(สุโขทัย) รวมหลายทางได้ตีรุกเข้าไป ณ ดินแดนปาไป่ตาเต้ยน (เชียงใหม่) และตีได้เมิ่งหลี่ (เมืองลี้), สือ
ี
ึ
อ่าย, เจ่อต้า และเจียงเซี่ย ผลของสงครามทำให้ปาไป่หวาดเกรงมากจงส่งผู้แทนเข้าพบแม่ทัพเพื่อขอขมา
ิ้
ลาโทษ ครั้งนั้นจักรพรรดิทรงชมเชยความซื่อสัตย์และจงรักภักดีของเชอหลี่ มู่ปาง ปอเล่อ และเมิ่งเกน
พร้อมทั้งมีพระบรมราชโองการให้กองกำลังเหล่านี้ยุติการโจมตี” เหตุการณ์ในเอกสารจีนพ้องกับ
15
14 ตำนานพื้นเมืองเชียงใหม่ ฉบับ เชียงใหม่ ๗๐๐ ปี, ๒๕๓๙ หน้า ๕๖.
15 วินัย พงศ์ศรีเพียร (บรรณาธิการ). ปาไป่สีฟู่ - ปาไป่ต้าเตี้ยน เชียงใหม่ในเอกสารประวัติศาสตร์จีนโบราณ,
์
ั
กรุงเทพฯ : คณะกรรมการการสืบค้นประวติศาสตร์ไทยในเอกสารภาษาจีน สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี จัดพมพเผยแพร่
ิ
การวิเคราะห์วรรณกรรมเมืองลับแล
หน้า ๘๕
