Page 33 - STAV broj 324
P. 33

Ben Gurion okupaciju Palestine proglasio   Njihova traumatična svakodnevnica je toliko   implicitno dekonstruira i relativizira ovaj
          rođenjem Eretz Israela, odnosno ostvare-  nadrealno teška da je, kako kaže Yasir Su-  postmodernistički koncept, te ne pristaje
          njem ekskluzivne jevrejske države – Izrael.   leiman, “običnom čovjeku skoro nemoguće   na lomno doba “etike neutralnosti”, prema
            Da parafraziram Lewisa Carrolla, Hum-  postati ili saosjećati s Palestincem, baš kao   kojom su izbrisane granice dobra i zla, isti-
          py Dumpty bio je u pravu, značenje i smisao   što je Palestincu skoro nemoguće sanjati da   ne i laži, stvarnosti i mitomanije, jer svoju
          svijeta određuje onaj jači ili pozicija gospo-  će se nekada osjećati ‘normalno’ kao obič-  istinitost temelji na neumoljivom prisustvu
          dara. Od tog maja 1948. godine do danas   ni čovjek”. Pogubnija od toga jeste ustvari   i realnom referentu. Stoga je poezija otpora
          neprestano se nadograđuje “tvrđava Izrael”,   medijska simulacija kojom se palestinska   neminovno i kulturalno pamćenje u kojem
          prema definiciji Ilana Pappea. Taj se proces   stradanja iščitavaju logikom i vokabularom   se čuvaju uspomene na stvarni prostor koji
          realizira raznolikim  strategijama masovnih   izraelskog agresora, te mi u najboljem slu-  gasne pod naslagama cionističkog simula-
          egzekucija, istrebljivanja, progona, pritvara-  čaju čitamo o izraelsko-palestinskom kon-  kruma zla. Tako poezija otpora gradi pro-
          nja, represalija, memoricida, kulturocida i,   fliktu, odnosno u pravilu čujemo kako pale-  stor za uobličavanje identiteta kojem je od
          konačno, genocida nad palestinskim naro-  stinski teroristi i “Hamas” ispaljuju rakete   strane Centra Moći “(pre)suđeno” da nesta-
          dom. Tokom i neposredno nakon okupacije   na izraelske gradove, pri čemu sama izrael-  ne. Funkcija ovog identiteta jeste očuvanje
          izraelske snage protjerale su osamdeset i pet   ska vojska redovno izvještava kako te rakete   istine i čovječnosti u etički razmrvljenom i
          procenata autohtonog palestinskog stanov-  padaju po palestinskim getima, odnosno da   idejno isfragmentiranom dobu savremene
          ništva. Osim potpunog uništenja brojnih   iste ne mogu probiti željeznu kupolu moć-  obezduhovljenosti.
          palestinskih sela i manjih gradova, izraelski   ne izraelske armije. Ima nečeg fosfornog u   U narednim stranicama ponudit ću tek
          režim je u potpunosti “očistio” gradove Safad,   takvoj logici.      mali dio poezije otpora kojim je Mahmud
          Bejsan, Tiberiju, Beršebu i el-Medždel, hva-  U takvom globalnom simulakrumu u   Derviš opjevao različite dijelove palestin-
          leći se stoprocentnim učinkom u operaciji   kojem se strategijama Baudrillardove “čiste   ske povijesti i postao jednim od njenih naj-
          čišćenja koja je podrazumijevala ubistvo ili   inteligencije zla” veliča iživljavanje nad po-  čuvenijih sinova. Dervišev opus predstavlja
          progon domicilnog stanovništva. Navedene   korenim narodom u logoru, odnosno sim-  unikatnu epopeju o narodu kojem nije do-
          progone pratili su brojni masakri utvrđeni   bolički i zbiljski pleše nad grobovima pale-  zvoljeno da postoji i živi na svojoj zemlji.
          poznatim planom “Dalet”. Taj je plan rezul-  stinske djece, osjećam se nedovoljno snažnim   Prva Derviševa sjećanja poklapaju se s 1948.
          tirao masovnim ubistvima u al-Tiri, Tanturi,   da pružim efektivan odgovor ili doprinos.   godinom i al-nakbom, kada je njegovo selo
          Bajt Darasu, Hawli i drugim mjestima 1948.   S druge strane, imam privilegiju poznava-  Birwa potpuno izbrisano s lica zemlje. On je
          godine, egzekucijama civila u Šerefatu 1951.   ti (likom i djelom) palestinske književnike,   kao prognano dijete odlučio da čuva, slavi i
          godine, te pokoljima koje je izvršila izraelska   mahom pjesnikinje i pjesnike, među kojima   kudi svoju zabranjenu zemlju u arapskom je-
          vojska u Qibji 1953. godine, u kojoj je po-  ističem velikog Mahmuda Derviša. Posebna   ziku, u čijoj je poeziji odslikavao palestinsku
          bijeno sedamdeset i pet posto stanovništva,   slika Palestine te nade u Palestinu krije se   povijest sve do 2008. godine, kada je, kratko
          Kefr Kasimu, Gazi i Han Junusu 1956. go-  kako u njihovoj nadljudskoj volji za životom,   nakon što mu je u Sarajevu uručena nagrada
          dine, Al-Samu’u 1966, te Sabri i Šatili 1982.   tako u njihovim književnim djelima kao po-  “Bosanski stećak”, preselio na Ahiret. Poetski
          godine, u kojima je ubijeno blizu tri hiljade   sebnim vidom intimne povijesti Palestine.   tekstovi pred vama fragmenti su te intimne
          palestinskih civila, uključujući starce, žene   Ova se književnost, silom svog društvenog,   i poetizirane povijesti u kojima naziremo
          i djecu, što je nagnalo UN da ovaj zločin   historijskog i političkog konteksta, imenuje   dubinu i neprevodivost palestinskog isku-
          proglasi genocidom. Treba li ovom spisku   književnošću otpora.      stva kojem je domovina jedini smisao života
          dodati masakr i opsadu Ramalle 2002, ra-  Posebno mjesto u ovoj književnosti ima   (pjesma Na ovoj zemlji), te za koju žive, piše,
          zaranje Gaze u osvit 2009. godine, pri čemu   poezija otpora kao jedinstven poetički feno-  bori bez obzira na “otpisanost” od svijeta i
          je izraelska vojska ubijala palestinske civi-  men unutar savremenog arapskog pjesniš-  svemoć  cionističkog dželata (pjesme Tebi što
          le nekonvencionalnim oružjem, fosfornim   tva, koja ne predstavlja “nevinu tekstualnost   čitaš retke ove, Odanost, Izazov). Ova nam
          bombama i bojnim otrovima? Da li onda u   apstrakcije” ili Croceovu “čistu poeziju”   epopeja otkriva i bešćutnost lažne arapske
          tom kontekstu iznenađuje trenutno razara-  načinjenu po uzoru na esencijalističku bje-  sabraće (pjesma Ja sam Jusuf, oče moj) kon-
          nje Palestine i lov na Palestince u Gazi, na   linu pisanja modernističke avangarde XX   tekstualizira problem Palestine u ideološkoj
          Zapadnoj obali i na okupiranim teritorijama   stoljeća, te, pod teretom stvarne i nepresta-  matrici i geografiji Imperija (poema Pret-
          (unutar Izraela)?!                ne historijske tragedije, ne pristaje na pos-  posljednji govor “crvenog Indijanca” pred
            Beskrajni dani ubijanja ili vječni prezent   tmodernističku parahistoričnost, već jasno   bijelim čovjekom), te dotiče epistemološke
          cionističke tanatopolitike bujaju već stotinu   (po)kazuje svoje (po)etičke pozicije. Kazano   aporije pamćenja kroz koncepte prisutnog/
          godina. Premda su uloge u tom stoljeću bile   rječnikom Fredrica Jamesona, poezija otpora   istaknutog i odsutnog/zaboravljenog (pjesma
          predodređene, te je takvo stanje, iz globalne   predstavlja “društveno-politički čin” prvog   Bit ćeš zaboravljen kao da te nikad bilo nije).
          perspektive, uglavnom prihvatljivo, znače-  reda. Razlog za to jeste upravo kontekst u   Konačno u poemi/zbirci Stanje opsade Der-
          nja učesnika (i njihove borbe) u ovom mo-  kome je pjesnik, kao i njegov narod u cjeli-  viš upozorava na paradokse cionističke ne-
          ralnom ponoru čovječanstva se aktivno mi-  ni, suočen s egzistencijalnom prijetnjom i   kropolitike, ali i nadu da se može umaknuti
          jenjaju. U početku, Palestinci “nisu uopće   uništenjem od strane Izraela. Svaki pokret   sumraku savremenog simulakruma i tamni-
          ni postojali” pa su cionisti, kao “narod bez   ili čin pjesnika/Palestinca predstavlja anga-  cama totalitarne ideologije, te poezijom sa-
          zemlje”, došli, kako nas je podučila Golda   žman usmjeren protiv Centra Moći koji ne   njati ponovno uzdignuće duha i humaniteta,
          Meier, u tadašnju Palestinu kao “zemlju bez   priznaje postojanje Drugog, a u ovom sluča-  odnosno nastojati “gajiti nadu”, kako je to
          naroda”. Potom su oni preživjeli Palestinci,   ju autohtonog, palestinskog subjekta. Pale-  činio i Derviš tokom bestijalne izraelske op-
          ipak, u izraelskom pravu označeni kao “pri-  stinska poezija otpisuje cionizmu i izraelskoj   sade Ramalle 2002. godine, kada je to svoje,
          sutni koji ne postoje”.           mitomaniji, te ukazuje na pokroviteljstvo zla   a ustvari naše stanje zatočenosti nadahnuto
            Naposljetku, Palestinci su u svojoj zemlji   od strane dehumaniziranog Imperija. Ova   opisao stihovima: Ovdje na padinama brežu-
          postali militanti, teroristi i ekstremisti, što   poezija vraća poljuljani legitimitet pisma koji   ljaka/ Pred sumrakom i kapijama vremena/
          zorno odslikava veličinu grijeha njihovog   je doveden u pitanje i podriven poststruktu-  Nadomak vrtova izlomljenih sjena/ Činimo
          otpora. Danas Palestince i njihovu tragediju   ralističkim koncepcijama i opsjenama povi-  sve ono što čine zatočenici/ I ljudi dokoni:
          opet teško primjećujemo iz mnogo razloga.   jesnog agnosticizma. Palestinsko pjesništvo   Gajimo nadu.


                                                                                                    STAV 21/5/2021 33
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38