Page 22 - STAV broj 192

POLITIKA

No, malo je poznato da je ovaj ratni Goran Milić
huškač i lažov sa Srpske radiotelevizije u
produkciji Saveza logoraša RS 2005. godi- Ako bismo se usudili ovako pristupati temi ratnih zločina,
ne uradio petnaestominutni film o Mirja- onda je polje mogućnosti poprilično široko i fikcionalizacija je
ni Dragičević, devetogodišnjoj djevojčici moguća u svim smjerovima. Naime, mogli bismo fikcionalizirati
koju su navodno silovala i ubila trojica da je bivši direktor programa “Al Jazeere Balkans” Goran
pripadnika Sedme muslimanske briga- Milić ratni zločinac. Bursać, naime, navodi da je Centar javne
de 3. korpusa Armije BiH 28. decembra bezbjednosti Istočno Sarajevo (MUP RS) podnio izvještaj protiv
1992. godine, prilikom zauzimanja sela 11 lica koja se terete za krivično djelo ratnog zločina u selu
Donja Bioča. Donja Bioča, ali da se ništa u tom slučaju ne događa. Upravo
je isti taj MUP RS iz Istočnog Sarajeva u jednoj od ukupno
U filmu o slučaju svjedoči majka Rad- 273 krivične prijave (podatak iz 2016, intervju Sime Tuševljaka)
mila, koja je nakon 13 godina od akcije za navodne bošnjačke ratne zločine optužio bivšeg direktora
“Koverat”, dakle, 2005. godine, odlučila programa “Al Jazeere Balkans” Gorana Milića, označivši ga kao
progovoriti o ovom slučaju. Majka spo- novinara koji je poticao na ubistva Srba u Sarajevu
minje i da je Mirjanin brat Janko bio pri-
sutan događaju, ali njegovog iskaza nema. Simo Tuševljak
Majka tvrdi da se Janko podvukao pod
krevet nakon što su u kuću upala trojica
vojnika i da ga je pokrilo ćebe. Otac djece
se u izjavi majke, a niti u dokumentarcu
ne spominje u bilo kojem svojstvu. Bez
obzira na Lalovićev film iz 2005. godine,
o ovom slučaju slabo se znalo sve dok o
poginuloj djevojčici Mirjani Dragičević
za web-portal Al Jazeere Balkans tekst nije
napisao novinar Dragan Bursać.

O ovom slučaju nema traga ni u srp-
skim arhivama, a, koliko nam je poznato,
Srbi su bili vrlo ažurni u dokumentiranju
svega što je moglo mirisati na ratni zlo-
čin. Uradili su to uz pomoć i po direktivi
Beograda. Srpska politika, naime, naredi-
la je da se pošto-poto mora relativizirati
rat u BiH i minimalizirati srpsko učešće
u genocidu. Neumitno je to da je nevina
djevojčica poginula, ali o navodnom silo-
vanju i ubistvu, osim Lalovićevog filmića i
nalaza u njemu, nema dodatne zabilješke.

Teško je vjerovati da srpska propaganda
ne bi, da je bilo imalo osnovane sumnje,
iskoristila silovanje devetogodišnje djevoj-
čice od muslimanskih boraca. Uostalom,
ovakav bi slučaj za srpsku propagandu bio
corpus delicti da opravda svoje ratne ci-
ljeve, da potvrdi da je bila u pravu kada
je upozoravala na muslimansku prijetnju
i izmišljala stotine hiljada mudžahedina
koji se, nakon što završe posao u Bosni,
spremaju krenuti na Evropu.

Ništa se od toga do sada nije dogodilo,
osim što se u dijelu srpskih medija tokom
2012. godine pojavila priča o Mirjani, i
to povodom preseljenja njenih posmrt-
nih ostataka u Sokolac. Majka je tada za
medije ponavljala identičan iskaz kao i
2005. godine za Lalovićev dokumentarac.
A onda se javio Dragan Bursać tekstom
na Al Jazeeri Balkans i iskoristio filmić
zloglasnog srpskog ratnog huškača, koji je
u dokumentarcu prikazanom na istoj toj
Al Jazeeri Balkans raskrinkan kao takav.

Bursać je doslovno preuzeo Lalovićev
sadržaj i napravio vrlo emotivnu rekon-
strukciju navodnog silovanja i ubistva de-
vetogodišnje djevojčice od muslimanskih

22 8/11/2018 STAV