Page 71 - STAV broj 316
P. 71

Nedžad Begović snima Film mobitelom (2011), koji je prika-
                                                              zan i nagrađen na brojnim filmskim festivalima širom Evrope.
                                                              Autor je i filma Sasvim lično, koji je svjetsku premijeru imao
                                                              na Tribeca filmskom festivalu u New Yorku, te dugometražnog
                                                              filma Jasmina. Njima treba dodati Jasmina Durakovića, Srđana
                                                              Vuletića, Elmira Jukića, Adisa Bakrača, Nenada Đurića, Alena
                                                              Drljevića, Ahmeda Imamovića, Aidu Begić Zupčević..., redom
                                                              autore dugometražnih igranih filmova. Ali do sada najpozna-
                                                              tije ime postratne kinematografije jeste ono Danisa Tanovića.
                                                              Za vrijeme Opsade Sarajeva prekida studij na ASU i pridružuje
                                                              se filmskoj ekipi koja prati ratna događanja u Bosni i Hercego-
                                                              vini. Materijali koje je Tanović s Dinom Mustafićem napravio
                                                              korišteni su u brojnim filmovima i reportažnim izvještajima
                                                              o Opsadi Sarajeva i ratu u Bosni i Hercegovini. Tanović 2013.
                                                              godine snima Epizoda u životu berača željeza, koji je donio dva
                                                              “Zlatna medvjeda”.
                                                                 Ako je Oskar koji je Tanović dobio mnogima bio iznenađe-
                                                              nje, šanse Jasmile Žbanić da ponovi taj uspjeh, po svemu sudeći,
                                                              vrlo su izgledne. Žbanić se afirmirala prvo kao dokumentarist
                                                              filmovima Noć je, mi svijetlimo (1998) i Crvene gumene čizmice
                                                              (2000), te segmentom internacionalnog omnibusa Lost and Fo-
                                                              und (2005). Film Grbavica priča je o odnosu majke i kćerke koja
                                                              doseže svoju kulminaciju nakon saznanja djevojčice da njen
          popularne hit serije Top lista nadrealista (TV Sarajevo). Tokom   otac nije poginuli borac Armije RBiH, već nepoznati agresor-
          Agresije na Bosnu i Hercegovinu režirao je Mizaldo – Kraj te-  ski vojnik koji je u ratu silovao njenu majku. S njim Žbanić
          atra (1994), film koji je premijerno prikazan na “Berlinaleu”   osvaja “Zlatnog medvjeda” u Berlinu, što je jedan od najvećih
          1994. godine, a 2005. godine snima film Dobro uštimani mrtvaci.   uspjeha bosanskohercegovačkog filma.    n
            Nažalost, stradanje bošnjačkog stanovništva i tragedija ovog
          naroda postala je najčešća tema u filmskoj umjetnosti. Bosan-
          skohercegovačka kinematografija u posljednjem se desetljeću
          transformirala iz ratom potpuno prekinute privredno-umjet-
          ničke grane u moderan i raznorodan sektor, koji je sposoban da
          proizvodi visokokvalitetan audio-vizualni sadržaj, namijenjen
          jednako i domaćoj i inozemnoj publici.
            Film koji je postavio temelje postratne kinematografije jeste
          Savršeni krug Ademira Kenovića, koji je dugo stajao sam kao
          jedini dugometražni film iz Bosne i Hercegovine. Danis Tano-
          vić snimio je 2001. godine u zapadnoevropskoj koprodukciji
          film Ničija zemlja i napravio veliki preokret u bosanskoher-
          cegovačkoj kinematografiji. Prvo je osvojio nagradu za scena-
          rij na festivalu u Cannesu, a 2002. godine i Oskara Američke
          filmske akademije za najbolji strani film. Prvi bosanski film
          novog razdoblja Gori vatra (2003) Pjera Žalice dobiva nagradu
          u Lokarnu, a Ljeto u zlatnoj dolini (2004), film režisera Srđana
          Vuletića, osvojio je “Grand Prix” u Rotterdamu.
            Dino Mustafić bio je direktor Internacionalnog teatarskog
          festivala MESS Sarajevo. Režirao je dokumentarne filmove, mu-
          zičke programe i pozorišne predstave. Njegov debitantski igra-
          ni film Remake, po scenariju Zlatka Topčića, doživio je veliki
          uspjeh. Prikazan je na brojnim filmskim festivalima širom svije-
          ta, gdje je ostvario veliku gledanost i osvojio nekoliko nagrada.
            Radnja filma urađena je prema istinitoj priči i paralelno
          prati tragičnu sudbinu oca i sina, Ahmeda (Miralem Zupče-
          vić, Ermin Sijamija) i Tarika Karage (Ermin Bravo) tokom
          Drugog svjetskog rata te opsade Sarajeva tokom tragičnog
          rata u Bosni i Hercegovini. Premijerno prikazivanje imao je
          na Međunarodnom filmskom festivalu u Rotterdamu 2003,
          gdje je bio najgledaniji film, a izabran je i među pet najbo-
          ljih filmova festivala.
            U prvom desetljeću 21. stoljeća nova bosanskohercegovačka
          kinematografija počela je širiti produkciju. Pjer Žalica debitira
          2003. godine “crnom komedijom”, filmom Gori vatra, satirom
          o postdejtonskoj Bosni i Hercegovini koja ovisi o tuđoj volji i
          pomoći, a lažni suživot, politička korektnost i reformska reto-
          rika prikrivaju potisnute omraze i traume.


                                                                                                    STAV 26/3/2021 71
   66   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76