Page 79 - STAV broj 337

Samardžićeve pjesme lišene su naplavina
kitnjavosti i svih bolećivo sentimentalnih
ili, pak, trivijalnih floskula i terminanti.
Primordijalni napor usmjeren je da se
prodre u srž stvari i esenciju trenutka jer
književnost uvijek govori o nekom vremenu,
a njezin smisao jeste da postoji mimo svakog
vremena ili za sva vremena. Nastajući u
određenom vremenu, književnost u njemu
pokazuje puteve sopstvene iscrpljenosti i
modele sopstvenog obnavljanja.

Zoveš me u snu na pečenje s krompirom.
Sedmi dan od kad si sahranjena
A poziv važi

Jezik Samardžićeve poezije ne opire se jeziku racionaliza-
cije. U njegovim pjesmama postoji zrno nadrealnog ili herme-
tično-zaumnog karaktera, a ono se racionalizira ironijom i sa-
moironijom, pa nas taj takozvani višak vodi u zonu slutnje i
pokrenutog, mogućeg smisla u koji nas drugi jezički oblici ne
mogu odvesti. Dakle, samo nas poezija može približiti gustim
značenjima duhovnosti i transcendentalnim suštinama koje
uz nje proističu.
Samardžić veoma rijetko svoj poetski iskaz kiti jakom i kri-
čavom metaforom pa se zato može reći da u ovoj poeziji nema
lahkih mjesta. Svaka je pjesma krcata nabojem, “živim me-
som”. Složenost metafora, te višedimenzionalnost pretakanja
spoznajnog i životnog iskustva, ipak, ove pjesme ne čini teško
čitljivim, naprotiv.
Otkrivanje tajne, pronalaženje smisla, stjecanje snage i vje-
re, odgonetanje smisla postojanja – to je suština ove poezije
kroz koju prolazimo kao kroz vitalnu, teško prohodnu šumu
punu debelih, ali i omlađenih stabala i zemnog humusa. Čita-
telj mora imati kakvu-takvu kulturu čitanja i “iščitavanja” da
bi mogao prodrijeti u sve pore ovog pjesništva. S druge strane,
– posvećeni umrloj majci – imaju onu sevdalijsku dubinu, rado- postavlja se vječno pitanje: Čovjek? Život? Smisao? Eto taj-
sno predavanje bolu, da bi se on, pretvoren u pjesme, zaliječio”. nih ključeva za koje su brave zahrđale i koje nisu podatne ni
Ove pjesme vrlo često proširene su slike ili ispričani umješnom tvorcu, ali Goran Samardžić nije pjesnik ni klonuća
simbolički prizori. U njima se kreće od autorefleksije do ni rezignacije. On je pjesnik duboke životne vitalnosti u onom
empirijske slike, da bi na kraju uslijedilo simbolizacijsko najpozitivnijem značenju tog pojma. Vitalnosti koja nije puka
uopćavanje iskustva. Takav primjer nalazimo u pjesmi fraza. Vitalnosti koja je otvorena za sva pozitivistička nastoja-
Poziv s onog svijeta: nja i rezultate, naravno. n

GORAN SAMARDŽIĆ (Sarajevo, 1961): Zavr- Nekoliko priča iz ove knjige na anonimnim konkursima do-
šio studij književnosti. Suvlasnik knjižare i izda- bilo je prve i druge nagrade. Objavio je i knjigu poezije Zubi
vačke kuće “Buybook”. Do sada je objavio u drvetu, “Dobra knjiga”, Sarajevo, 2014. godine. U izdanju
knjigu pjesama Lutke, “Svjetlost”, 1990, “Profila” iz Zagreba objavio roman Šumski duh, nagrađen
knjigu poezije i proze Otkazano zbog godišnjom nagradom Društva pisaca BiH. Šumski duh se
kiše, “Svjetlost”, 1995, knjigu poezije i našao u finalu za nagradu Jutarnjeg lista iz Zagreba i u fina-
proze Između dva pisma, ABC, 1996, lu nagrade “Meša Selimović” za najbolji roman napisan na
Ljubljana, knjigu priča Sikamora, “Bo- području Srbije, Crne Gore, Hrvatske i Bosne i Hercegovi-
sanska knjiga”, 1997, koju su novinari ne. Do sad je doživio nekoliko izdanja u Hrvatskoj, a pojavio
proglasili knjigom godine. Knjigu starih se i u Srbiji 2006. godine u izdanju “Lagune” iz Beograda.
i novih priča Ljudi koje su na krilima Preveden je i objavljen i u Sloveniji (izdavačka kuća “Be-
donijele guske, “Profil”, Zagreb, 2005, letrina”). O Šumskom duhu je izašlo više tekstova i kraćih
knjigu izabranih i novih priča Leteći studija i predstavlja oksimoron koji je podjednako oduševio
Beograđanin, “Laguna”, Beograd, 2009. i publiku i kritiku. Goran živi i radi u Sarajevu.

STAV 20/8/2021 79