Page 345 - Risale-i Nur - Şualar

Ondördüncü Şua

İFADEMİN KISACIK BİR TETİMMESİ

Afyon Mahkemesine beyan ediyorum ki:

Nazarınıza ve kanun adaletine takdim edilen ifademde bulunan; üç
vecihle kanunsuz menzilimi basmak, beni sorguya çekmek ve tevkif etmek;
üç büyük mahkemelerin hürmetlerini kırmak ve haysiyet ve adaletlerine
ilişmektir, belki istihfaf etmektir.

Çünki üç mahkeme ve üç ehl-i vukufun, iki sene, yirmi senelik
Kitablarımı ve Mektublarımı inceden inceye tedkikinden sonra; ittifakla
hem bize beraet verildi, hem Kitablarımız ve Mektublarımız iade edildi. Ve
beraetten sonra üç sene fevkalâde bir inziva ve şiddetli bir tarassud altında
haftada yalnız zararsız bir Mektub bazı dostlarıma yazardım. Dünya ile
alâkam kesilmiş gibi idi ki, serbestiyet verildiği halde memleketime
gitmedim. Şimdi aynı mes'elede o üç mahkemenin âdilane hükümlerini
hiçe saymak gibi mes'eleyi tazelendirmek, onların şerefini kırıyor. Benim
hakkımda adalet eden o mahkemelerin haysiyetini muhafaza için
mahkemenizden rica ederim. O aynı mes'ele olan "Risale-i Nur" ve
"cem'iyetçilik" ve "Tarîkatçılık" ve "ihlâl-i emniyet ve asayişi
bozmak" ihtimalinden başka bir sebeb, bir mes'ele bulunuz, beni onunla
muahaze ediniz. Benim kusurlarım çoktur. Ben de size mes'uliyetime dair
yardım edeceğime dair karar verdim. Çünki hapsin haricinde hapisten
çok ziyade azab çektim. Şimdi benim için medar-ı rahat; ya kabir, ya
hapistir. Hakikaten hayattan usandım. Bu yirmi sene haps-i münferiddeki