Page 264 - Münafığın Derin Karanlığı

M ÜNAFI ĞIN D ERİN K ARANLI ĞI

Peygamberimiz (sav) dönemindeki münafıklar da, tarih boyunca gelmiş geçmiş
tüm münafıklarda olduğu gibi, bu 'bilgi akışından' müthiş rahatsız oluyorlardı.
Kuran'da bu münafıkların (Peygamberimiz (sav)'i tenzih ederiz) Peygamberimiz

(sav) için "O (her sözü dinleyen) bir kulaktır" diyerek, haince çirkin bir üslup kul-
landıkları haber verilmiştir:

İçlerinden Peygamberi incitenler ve: "O (her sözü dinleyen) bir kulaktır" diyenler
vardır. De ki: "O sizin için bir hayır kulağıdır. Allah'a iman eder, müminlere ina-
nıp-güvenir ve sizden iman edenler için bir rahmettir. Allah'ın elçisine eziyet
edenler... Onlar için acı bir azap vardır." (Tevbe Suresi, 61)

Münafıklar, iman edenlerin Resulullah (sav)'e, şahit oldukları olaylar ya da ko-

nuşmalar hakkında bilgi aktarmalarından müthiş rahatsızlık duymuşlardır. Ancak
Allah ayetin devamında, Peygamberimiz (sav)'in iman edenler için 'bir hayır kulağı'
olduğunu ve bunun da 'Müslümanlar için bir rahmet olduğunu' bildirmiştir. Üstelik

Peygamberimiz (sav) aynı zamanda devlet lideri konumunda olduğundan, halkın
güvenliği, iyiliği, Müslümanların güçlü ve kuvvetli olması için her bilginin kendisinde

toplanması hem doğal hem gerekli bir durumdur. Nasıl bugün tüm devletlerin is-
tihbarat birimleri varsa ve bu gerekliyse, Peygamberimiz (sav) döneminde de istih-
baratın olması son derece önemlidir. Resulullah (sav) de mükemmel bilgi akışıyla

Müslümanları en iyi şekilde koruyup kollayan, alemlere rahmet olarak gönderilmiş
çok hayırlı bir insandır.
Bir başka ayette ise Allah, iman edenlerin Peygamberimiz (sav)'e mühim olaylar

hakkında bilgi iletmelerinin önemine dikkat çekmiştir. Allah, Peygamberlerin, el-
çilerin ve Müslümanların başında bulunan emir sahiplerinin bu bilgilerden 'en ha-
yırlı sonuçları' çıkarabileceklerini hatırlatmıştır:

Kendilerine güven veya korku haberi geldiğinde, onu yaygınlaştırırlar. Oysa bunu
Peygambere ve kendilerinden olan emir sahiplerine götürmüş olsalardı, onlardan

'sonuç-çıkarabilenler', onu bilirlerdi. Allah'ın üzerinizdeki fazlı ve rahmeti ol-
masaydı, azınız hariç herhalde şeytana uymuştunuz. (Nisa Suresi, 83)

Bu ayetler bize, Müslümanların kendi aralarında 'önemli olabilecek bir olay,
konuşma ya da bilgiye şahit oldukları zaman, bunu Peygamberimiz (sav)'e ya da
aralarındaki emir sahiplerine götürmeleri gerektiğini' göstermektedir. Bu kişiler

kendilerine gelen bu istihbarat, bilgi ve haberleri en iyi şekilde değerlendirebilecek
ve bunlardan en iyi sonucu çıkarabilecek akıl, tecrübe, hikmet ve anlayışa sahip
olan kişilerdir.

Ancak, Müslümanlar arasında böyle bir bilgi akışı olması ve bu bilgileri özel-
likle de bunları yorumlayabilecek akla sahip olan kişi ya da kişilere ulaştırmaları,

262