Page 536 - Yaratılış Atlası 3. Cilt

American Journal of Science isimli dergide yay›nlayan ikili, bir yüzy›l boyunca müze ve ders kitaplar›nda Eo-

hippus'tan günümüz atlar›na do¤ru s›ralanan -sözde evrimin kan›t› olarak gösterilecek- serinin temellerini
atm›fllard›. 123 Bu serinin aflamalar› olarak gösterilen önemli kategoriler Eohippus, Orohippus, Miohippus, Hip-
parion ve nihayet günümüz at›, Equus'tu.

Bu seri, sonraki yüzy›l boyunca at›n sözde evrimine kan›t olarak gösterildi. T›rnak say›s›ndaki düflüfl,
ebatta küçükten büyü¤e do¤ru düzenli art›fl, evrimcileri ikna etmeye yetmiflti. Evrimciler baflka canl›lar›n
da böyle fosil serilerini oluflturabileceklerini umdular. Bu durum birkaç on y›l devam etti, ancak umduk-
lar› gibi sonuç ç›kmad›. Baflka canl›lar›n atta oldu¤u gibi (görünürde) serilerini oluflturamad›lar.

Dahas› at serisi de kendi içinde çeliflkiler oluflturmaya bafllad›. Yap›lan kaz›larda rastlanan ve at serisi-
ne oturtulmaya çal›fl›lan yeni fosiller sorun oldu. Çünkü fosillerin yeri, yafl›, t›rnak say›s› gibi özellikler bir-
birleriyle çeliflkili bir durum oluflturarak seriyi bozmaya bafll›yordu. At serisi bu yeni bulgular karfl›s›nda
tutars›z ve anlams›z bir fosil y›¤›n›na dönüfltü.

BBC televizyonu eski bilim editörü Gordon Rattray Taylor, bu durumu flöyle ifade eder:

"Belki de Darwinizm'in en ciddi zay›fl›¤›, paleontologlar›n, organizmalar›n ikna edici filogenezlerini veya dizi-
lerini büyük evrimsel de¤iflimleri ortaya koyacak flekilde göstermedeki baflar›s›zl›klar›d›r… At genellikle olufl-
turulmufl tek örnek olarak an›l›r. Ancak gerçekte Eohippus'tan Equus'a olan çizgi çok düzensizdir. Ebatlarda sü-
rekli bir art›fl iddias›ndad›r ancak gerçek fludur ki baz› varyantlar Eohippus'tan daha küçüktür, daha büyük de-

¤il. Farkl› kaynaklardan örnekler görünürde ikna edici bir dizi oluflturacak flekilde bir araya getirilebilir ancak
bunlar›n zaman içinde bu flekilde gerçekten s›raland›¤›na dair hiçbir kan›t yoktur". 124

Taylor at serilerinin bir kan›ta dayanmad›¤›n› aç›kça itiraf etmektedir. Bunu aç›kça ifade eden araflt›r-
mac›lardan biri de Heribert Nilsson'dur. Nilsson bu serinin "oldukça yapay" oldu¤unu yazm›flt›r:

Atlar›n soy a¤ac› sadece ders kitaplar›nda güzel ve süreklidir. Gerçekte bunu oluflturan üç parçan›n sadece so-
nuncusunun atlar› kapsad›¤› söylenebilir. ‹lk parçan›n formlar› ancak günümüz damanlar›n›n (kaya porsu¤u
benzeri bir canl›) at oldu¤u kadar küçük atlard›r. Atlar›n konstrüksiyonu oldukça yapayd›r

çünkü denk olmayan parçalardan meydana getirilmifltir ve bu
yüzden sürekli bir geçifl serisi oluflturamaz. 125

At›n kademeli bir evrimle ortaya ç›kt›-
¤› tezinin geçersizli¤ini art›k bir-
çok evrimci kabul etmek-

tedir. Kas›m 1980'de
Chicago Do¤a Tarihi
Müzesi'nde 150 evrim-

Sözde at serilerinin bafllang›c›- cinin kat›ld›¤›, dört
na yerlefltirilen Hyracotherium, gün süren ve kademeli
bir anti-Darwinist olan Richard
Owen taraf›ndan tan›mlanm›flt›. evrim teorisinin sorun-
Ancak sonraki paleontologlar, lar›n›n ele al›nd›¤› bir
bu canl›y› evrimle iliflkilendir-
meye çal›flt›lar. toplant› yap›ld›. Toplan-
t›da söz alan evrimci
Boyce Rensberger, at›n
evrimi senaryosunun fo-
sil kay›tlar›nda hiçbir

dayana¤› olmad›¤›n›
ve at›n kademeli ev-
rimleflmesi gibi bir sü-
recin hiç yaflanmad›¤›n›

flöyle anlatm›flt›r:

Yaklafl›k 50 milyon y›l ön-

534 Yarat›l›fl Atlas› Cilt 3