Page 418 - Risale-i Nur - Sözler
P. 418

420                                                                                                                                    SÖZLER


            İşte Kur'an şu Âyette Azamet-i Kudret-i İlâhiyye ve Saltanat-ı Rubûbi-
          yeti öyle bir tarzda gösteriyor ki: Güneş, Ay, yıldızlar emirber neferleri gibi
          Emrine müheyya;  gece ve gündüzü, beyaz  ve siyah iki hat gibi veya iki
          şerit  gibi  birbiri  arkasında  döndürüp  Âyât-ı  Rubûbiyetini  Kâinat  sahife-
          lerinde yazan ve Arş-ı Rubûbiyetinde duran bir Kadîr-i Zülcelâl'i göster-
          diğinden, her Ruh işitse َي ۪ ق ِ َ ل اخْلا  َن َ  َ س ْ   ن  َ َ ح  ن ه  اَ َ لِلّا َ َ  كرا           ن    ه  َ ى ا َ ء َ ا َ لِلّ َ ڬ َ َ ف َ ت َ ب  َ شام  ن ه َ لِلّ َ ڬ َ  اَ َ  ك       َ ب َ را



          demeye  hâhişger  olur.  Demek   َ ۪ مَي     ا َ عْل ا َ  ل  َ برَ  َ لِلّاَ  َ بت ا َ ر  ك           sâbıkın  hülâsası,

                                                  ه
                                                     ن ه
          çekirdeği, meyvesi ve Âb-ı Hayatı hükmüne geçer.


            Beşinci Meziyet-i Cezalet: Kur'an bazan tagayyüre maruz ve muhtelif
          keyfiyata medar maddî cüz'iyatı zikreder. Onları Hakaik-i Sabite suretine
          çevirmek  için;  sabit,  nuranî,  küllî  Esma  ile  icmal  eder,  bağlar.  Veyahut
          Tefekküre  ve  İbrete  teşvik  eder  bir  Fezleke  ile  hâtime  verir.  Birinci
          mânanın misâllerinden meselâ:

              ِ ِ   ِ                    ى ِ ِ

                                                             ن َّ
            ْ  َ  لا َ ء َ َ نا َ  َ ءو َ ىهَءا  َ س َ م ى  ْ    َن و ۪ َ َ  ا ِ ب  َ ئِبن ا  َلا َ ق       َ  َ فَة َ  كئ َ ىلم  َ  لٰ َ َ ْلا  َ عَم َ هضرع  َ َ ث َ م َ  اهَّل  َ ء َ نكَ  َ ى ام َس  َ و َ ع َ َّل َ م َ َ ىا َ د َ م َ َ ْا َ  لا
                                                   ن
                                                  ْ
                              ن ْ
                   ى ن
                                                                  ْ
                                                 ِ
            َ مي َ     َم ا َ ْل َ ح ۪ ك  ن     َ ْلا َ ع َ ۪ ل ي  َت  َّ   ْ    ِ  َ ى ا َ َ ا َ ن َ ك َ َ  ا َ ن  َ نت َ م َ َّلع      ْ      ِ  َ َ ا َ َّلا َ َ م َا  َ ى ان ل َ َ مْلع َ لاَ َ ك َنا َ ح َ بسَاولاق  َ ڬ َ  َ يق ِ ۪  َ داص َمتننك
                                                          ْ ن ن


          ن

                                                                           ْ ن ْ


            İşte şu Âyet evvelâ: "Hazret-i Âdem'in Hilafet mes'elesinde, Melaike-
          lere  rüchaniyetine  medar  Onun  İlmi  olduğu"  olan  bir  hâdise-i  cüz'iyeyi
          zikreder. Sonra o hâdisede Melaikelerin Hazret-i Âdem'e karşı İlim nokta-
          sında  hâdise-i  mağlubiyetlerini  zikreder.  Sonra  bu  iki  hâdiseyi  iki  İsm-i
          Küllî ile icmal ediyor. Yâni,   َ ۪ كيَم  َح  َ َ ْلا  َ مي َ ۪ لعْلا َ َت ْ    َ  ا َ ن  yâni "Alîm ve Hakîm Sen

                                      ن

                                             ن
          olduğun için Âdem'i Talim ettin, bize galib oldu. Hakîm olduğun için, bize
          istidadımıza göre veriyorsun. Onun istidadına göre rüchaniyet veriyorsun."

            İkinci mânanın misâllerinden meselâ:
                                    ِ
                                                         ِ
                    َ    َ ِيب  ْ ْ    ِ ۪ ِ  َ ن َ ه َ َ م َ ن َ  ونطب ن  ا َ ۪ ف َ  َّ َ مم  ْ  َ نك َ م َ  ي ۪ قنَ  ً ْ  َبَ َ ة َ ن    ْ  ِ َ ع ل َِما َ عن  َ َ ْا َ  لا  َ فَم َ  َ  لَن ِ  َ و َ ا   َّ نك
                                                           ْ
                                                     ْ
                                           ِ
                                  ِ
                                                       ٍ
                                َ ِرا َ ۪ب َ ي  َ َّشللَا  ِ  َ ى ا َ ئ ًغ  َ سَاًصلاخَاًنب ل  َ ٍمد َ  َ وَثرف
                                                         ْ




            ilâ âhir..
   413   414   415   416   417   418   419   420   421   422   423