Page 25 - เอกสารประกอบการสอน pdf

บทที่ 1 กระบวนทัศน์ของการพัฒนาอย่างยั่งยืน 14

ื้
ู
มาจัดการใช้ประโยชน์จะต้องไม่เกินศักยภาพที่ระบบนิเวศนั้นจะท าให้งอกงาม และฟนฟขึ้นมาใหม่ได้
ไม่เกินขอบขีดความสามารถที่ระบบนิเวศจะรองรับได้ จะต้องไม่เกินขีดสมดุลของธรรมชาติ
แนวคิดประการที่สาม เกี่ยวกับความยุติธรรมในสังคมเพราะการพัฒนาโดยทั่วไปเป็นการปรับปรุง

ั
เปลี่ยนให้สภาพเศรษฐกิจสภาพสังคมดีขึ้น มีคุณภาพชีวิตดีขึ้น แนวทางการพฒนาแบบยั่งยืนมีหลักการ
ใช้ประโยชน์ทรัพยากรในปริมาณเท่าที่ฟนฟเกิดใหม่ได้ ความยั่งยืนนั้นไม่อาจมั่นคงอยู่ได้หากปราศจาก
ู
ื้
ิ
นโยบายการพฒนาที่ค านึงถึงปัจจัยทางสังคม – วัฒนธรรมเข้ามาพจารณาด้วย อาทิ โอกาสของการเข้าถึง
ั
และได้ใช้ทรัพยากรอย่างเท่าเทียมกัน การกระจายการลงทุน และผลประโยชน์ตอบแทนที่เกิดขึ้นจาก
การพฒนาอย่างเหมาะสม การพฒนาแบบยั่งยืนจึงต้องค านึงถึงหลักความยุติธรรมระหว่างชนรุ่นปัจจุบัน
ั
ั
กับชนรุ่นต่อ ๆ ไป (Intergenerational Equity) และหลักการความยุติธรรมระหว่างชนรุ่นเดียวกัน
(Intergenerational Equity) ตามหลักการความยุติธรรมระหว่างชนรุ่นปัจจุบันกับชนรุ่นต่อไป ชนรุ่น
ปัจจุบันมีภาระหน้าที่ความรับผิดชอบต่อคนรุ่นต่อไป ในการที่จะต้องมอบมรดกทางธรรมชาติและ

สิ่งแวดล้อมในปริมาณและคุณภาพที่ไม่ด้อยไปกว่ายุคปัจจุบัน การท าลายความสุขสมบูรณ์ของชนรุ่นหลัง
นับว่าเป็นสิ่งที่ไม่ยุติธรรมอย่างยิ่ง ส่วนหลักความยุติธรรมระหว่างคนรุ่นเดียวกันจะต้องมุ่งไปที่การแก้ไขปัญหา
ความยากจน และการสนองความต้องการของประชากรผู้ยากไร้ ด้อยโอกาส เพอลดความไม่เท่าเทียมกัน
ื่
การที่จะให้คนยากจนชื่นชมกับธรรมชาติ รักษาสภาพแวดล้อม ทั้ง ๆ ที่ปากท้องยังหิวอยู่เป็นเรื่องที่ขัดต่อ

ความรู้สึก ฝืนต่อความต้องการตามธรรมชาติของเขา เมื่อใดที่สามารถพัฒนาให้หลุดพ้นจากวงจรแห่งความ
ชั่วร้าย (โง่ เจ็บ จน) ได้ คนยากจนก็จะมีโอกาสใช้ทรัพยากร และสภาพแวดล้อมในลักษณะที่ยั่งยืนได้
แนวความคิดการพัฒนาที่ยั่งยืน มีความเป็นมาเกี่ยวข้องกับการอนุวัตแผนปฏิบัติการ 21 (Agenda
21) และการพัฒนาที่ยั่งยืนและเกี่ยวข้องกับการประชุมระดับโลก 4 ครั้ง คือ

1) การประชุมสหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมมนุษย์ เมื่อ ปี พ.ศ. 2515 ที่กรุงสต๊อกโฮล์ม
ประเทศสวีเดน
2) การประชุมสหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพัฒนาปี พ.ศ. 2535 ที่กรุงริโอ เดอ จาเนโร
สหพันธ์สาธารณรัฐบราซิล ซึ่งแผนปฏิบัติการ 21 เกิดขึ้นจากการประชุมครั้งนี้

3) การประชุมสุดยอดโลกว่าด้วยการพัฒนาอย่างยั่งยืน เมื่อ ปี พ.ศ. 2545 ที่นครโจฮนเนสเบอร์ก
ั
สาธารณรัฐอเมริกาใต้
ื่
4) การประชุม "คณะกรรมาธิการเพอการพฒนาที่ยั่งยืนของสหประชาชาติ" ครั้งที่ 11
ั
(UN Commission on Sustainable Development) หรือ CSD 11 ปี พ.ศ. 2546
โดยเฉพาะการประชุมครั้งส าคัญ Earth Summit ณ กรุงริโอ เดอ จาเนโร (Rio De Janero)
สหพนธ์สาธารณรัฐบราซิลที่เป็นการจัดการประชุมสหประชาชาติว่าด้วยสิ่งแวดล้อมและการพฒนา
ั
ั
(The United Nations Conference on Environment and Development: UNCED) ในปี ค.ศ. 1992
โดยการประชุมครั้งนี้ มีประชาชนและตัวแทนของรัฐบาลต่าง ๆ ไปร่วมประชุมถึงประมาณ 30,000 คน

โดยมีผู้น ารัฐบาลต่าง ๆ มากกว่า 100 คน ผลจากการประชุมท าให้เกิดแผนปฏิบัติการที่ 21 หรือ
ั
Agenda21 ที่เป็นบัญญัติหรือพนธะสัญญาร่วมกันของประเทศสมาชิกในการพฒนาภายใต้แนวคิด
ั
ั
ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม จนท าให้เกิดกระแสของการพฒนาที่ให้คุณค่ากับทรัพยากรและสิ่งแวดล้อม
ทั้งด้านอปสงค์และอปทาน รวมถึงแนวคิดการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน หรือ Sustainable Tourism
ุ
ุ
ก็ถือก าเนิดขึ้นจากแผนปฏิบัติการที่ 21 นี้