Page 155 - ทักษะการเรียนรู้ ม.ปลาย
P. 155
146
อย่าง แล้วก็ขึ้นจากบ้านที่สุราษฎร์ธานีมาเรียนรามค าแหง วันหนึ่งคิดถึงบ้านและเพื่อน ๆ ก็ เลยกลับไปเยี่ยม
เพื่อน ต ารวจก็มาล็อคตัวพาเข้าไปบ้านทันที ผมเจอข้อหาคดีสูญกัญชาและถูกคุมประพฤติ 3 ป ี
บางครั้งเคยเจอเหตุการณ์หันหลังชนกันกับเพื่อน 2 คน แล้วมีคนล้อมรุมกระทืบกว่า 20 คน ส่วน
หนึ่งอาจจะด้วยผมเป็นคนมีเพื่อนเยอะ พอใครมาขอความช่วยเหลือผมก็ช่วย พอใครเกิดเรื่องอะไรขึ้น
ก็ต้องเข้าไปช่วยทุกที แต่อย่างที่บอกครับ ผมก็มีขีดจ ากัดการช่วยเหลือของผมอยู่ มี 2 ข้อ ที่ผมจะไม่เข้าไปช่วย
นั่นคือ การไปหาเรื่องคนอื่นก่อน แล้วก็ต้องไม่ใช่เรื่องผู้หญิง เพราะถ้าเป็น 2 กรณีนี้ ผมจะไม่ช่วยเหลืออย่าง
เด็ดขาด
อยู่ห่างบ้านอยู่ห่างครอบครัว เบื้องหลังผมจะเป็นแบบนี้ตลอด แต่พอเข้าบ้านปุ๊ บ ผมก็จะกลายเป็น
ลูกชายที่น่ารัก เป็นหลานที่เรียบร้อยในสายตาย่าไปในทันที เพราะอะไรเหรอครับ ก็เพราะผม มีรางวัลเยาวชน
ดีเด่นแห่งชาติ ประจ าปี 2544 การันตีไงครับ ผมเป็นคนเรียนเก่ง เคยเป็นตัวแทนของโรงเรียนไปประกวด
โครงงานวิทยาศาสตร์ได้ที่ 1 ของประเทศ ก่อนจะไปแข่งระดับนานาชาติ ที่ประเทศมาเลเซีย ผลก็คือ ได้รับ
รางวัลชนะเลิศด้านสิ่งแวดล้อมกลับมาครับ
กระทั่งช่วงที่ถูกคุมความประพฤตินั่นละครับ ครอบครัวถึงรู้ถึงพฤติกรรมผมทั้งหมด แต่เมื่อทุก
อย่างมันมาถึง ทุกคนก็ต้องยอมรับ ซึ่งในใจส่วนลึกตอนนั้นผมแคร์ความรู้สึกของย่ามาก ผมรักย่ามาก เพราะ
ท่านเลี้ยงผมมาตั้ง 12 ป ี ผมไม่อยากให้ท่านเสียใจ แต่เมื่อเรื่องมันแก้ไขไม่ได้เสียแล้ว สิ่งที่ผมจะท าได้ คือ การ
ปรับปรุงตัวใหม่ เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้ทุกคน ให้คุณย่ากลับมาอีกครั้ง
ผมตัดสินใจเดินทางเข้ากรุงเทพฯ เพื่อมาเรียนที่มหาวิทยาลัยรามค าแหงอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ โดยเลือก
คณะรัฐศาสตร์ เอกการเมืองการปกครอง ผมอยากพิสูจน์ตัวเองให้ทุกคนเห็น ทั้งจะหาเงิน เรียนเองโดยไม่ขอ
ทางบ้าน
ผมใช้เวลาเรียนปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยรามค าแหง 3 ปีจบ ที่ส าคัญคะแนนเฉียดฉิวว่าจะได้ เกียรติ
นิยมอันดับ 1 ด้วยนะครับ บางคนอาจสงสัยว่า เป็นไปได้ยังไง เรียนไปด้วยท างานไปด้วย ที่ส าคัญการท างาน
ของผม คือ การหาเงินมาได้ด้วยความสุจริต 100 % ครับ
งานสุจริตที่ผมท าที่แรกก็คือที่บริษัทซีพี ผมท าในส่วนงานประสานกิจการสัมพันธ์ แล้วก็ท า
ออร์แกไนซ์ ซึ่งรายได้จะอยู่ที่วันละ 200 บาท เรียกได้ว่าตอนนั้นใครใช้ให้ท าอะไรผมท าหมด ขอแต่ว่า อย่า
ให้ผมท าผิดกฎหมาย ซึ่งผมท างานได้ประมาณ 3 เดือน ก็มีการขึ้นเงินให้ผมเป็นวันละ 500 บาท มันท าให้ผม
ดีใจมาก เพราะการได้ท างานที่นี่ก็เหมือนเป็นการเปิดโลกทัศน์หลายอย่างทางความคิดให้ผม ได้ก้าวมาถึงทุก
วันนี้
หลายคนอาจจะสงสัยว่า แล้วคดีควบคุมความประพฤติที่ติดตัวผมไม่มีผลกับสังคม ภายนอกเหรอ
ส าหรับผมไม่มีครับ เพราะความผิดมันไม่ได้ติดไว้ที่หน้าผาก มันไม่ได้โชว์ให้คนอื่นเห็น ในเมื่อมีคนให้
โอกาสผมท างาน และทุกคนก็ให้การต้อนรับผม ผมก็ตั้งใจท างานอย่างถึงที่สุด ไม่มีใครมานั่งพูดพล่ามถึง
อดีตที่ผ่านมาของผม ทุกคนดูที่การท างานการปฏิบัติตัวในวันนี้ของผมมากกว่า
และจุดเปลี่ยนที่ส าคัญในชีวิตผมก็คือ ช่วงที่เกิดเหตุสินามิครับ ตอนนั้นผมเป็นตัวแทนของ บริษัท
ลงไปดูพื้นที่บ้านน ้าเค็ม จังหวัดพังงา ด้วยสภาพที่เห็นในตอนนั้นมันเป็นสภาวะความสูญเสีย ยากจะบรรยาย
