Page 11 - 2020-2021 cursus VPK hemodynamische definitief

1.3.1 Regulatie van de pols

In de hemodynamische regulatie speelt de pols een belangrijke rol. De pols is het fysieke antwoord op
de mechanische activatie van de ventrikels. Deze heeft een gunstige impact op de hemodynamiek als
de elektrische activiteit (ECG) normaal verloopt. Een zorgvrager die opeens een bradycardie (hartslag
< 60/’) of een tachycardie (hartslag > 100/’) ontwikkelt kan wijzen op een eventueel probleem. Ook
ritmestoornissen hebben een impact op de hemodynamiek. Zo zal bij overgang van een sinusaal ritme
naar een voorkamerfibrillatie (VKF) het SV dalen, wat gepaard gaat met klachten van verminderd
hartdebiet.

Hartslag adaptatie is van belang voor het hartdebiet en de bloeddruk. Zo zal tijdens een inspanning een
grotere hoeveelheden zuurstof en voedingsstoffen noodzakelijk zijn en zal de hartslag moeten
toenemen. Zo zijn het autonome zenuwstelsel en de hormonen adrenaline en noradrenaline,
vrijgegeven door de bijnieren de belangrijkste regulatoren van de hartslag (Tortora & Derrickson, 2010).

De autonome regulering van hartslag is afkomstig is uit de cardiovasculair centrum (CVC) in het
verlengde merg. Deze regio van de hersenstam krijgt input van verschillende sensorische receptoren en
van de hogere hersencentra, zoals het limbische systeem en cerebrale cortex. Het CVC stuurt vervolgens
de juiste informatie door via de sympathische of parasympatische zenuwbanen. Op die manier wordt
het hartritme door de nervus vagus voortdurend geremd. Daartegenover staat dat door de
prikkelgeleiding via de sympathische vezels de hartslag versneld zal worden (Tate, 2012).

Figuur 4: Effect van de baro- en chemoreceptor op de hartslagregulatie (Tate, 2012)