Page 18 - Cornice_Grade 3
P. 18

मूख्य गधा                                                             लेखककरो कार्यशालामा




                                े
                 कु
               कनै एउटा जङ् गलकरो िउमा एउटा गधा बस्थररो । ऊ                                तरार पाररएका
                        कु
        आफलाई मात्र राम्रो ि भन् ने ठा््थररो । ऊ घम्डी वथररो । कछहलेकाहीँ
           ू
        जनािरहरू जङ्गलबाट बाछहर ननसक्थे । गधाले जङ् गलबाट आउने
        जनािरहरूलाई आफले जे भ्ररो तरही मान् नकुपि भनेर डर िेखाउँ्थररो ।              विमभन् न रचनाहरू
                                         ्य
                      ू
        जनािरहरू गधािेखख डराउँथे र उसलाई मारा पनन गथछे । जनािरहरूले
        उसलाई िकुःखी नबनाउन उसले जे भ्ररो तरही
                                                                                       कु
                                                                                         कु
        मा्थे ।                                                                मेररो ककर
               एक दिन गधा जङ् गलकरो भरोजमा गररो । तरहा पनन उसले
                                               ँ
                             कु
        आफनरो घम्ड िेखाररो । ररो करा एउटा बािरलाई मन परेकरो वथएन । तरस      एक दिन मामूले भन् नकुभररो, "हामीले आज एउटा ककर
                                     ँ
                                                                                                           कु
                                                                                                          कु
        बािरले उसकरो फरोटरो खखचररो र भ्ररो, “र्छा वतमी त कसता मघनलागिा   लराउँिौँ । तरसकरो नाम रकी हरो र उसकरो रङ कालरो ि ।" मैले
          ँ
                     ँ
        िेखखरौ !” गधा बािरसँग ररसाररो र उसले बािरलाई बाघले तह लगाउँि   भनेँ, “हामी
                                       ँ
                           ँ
        भन् ने सरोचररो अनन बाघकहा गररो । उसले बाघलाई भ्ररो, "हेर न बाघ      मामाघर जाऔंँ न !” मामू र म ककुककुर ललन गरौँ ।
        ! मलाई बािरले वतमी मघनलागिा र नराम्ा िौ भ्ररो । अब उसलाई   हामी ककर ललएर घर आरौँ । म धेरै खकुसी भएकरो वथएँ । म
                ँ
                                                                     कु
                                                                      कु
                                                   ँ
        वतमीले ठठक पाररिेऊ न !" बाघले भ्ररो, "हेर ! वतमीलाई बािरले नराम्रो   ऊससत खेलन खरोजेँ । मैले उसलाई बल दिएँ तर ऊ खेलन खरोजेन
        भ्िा कवत सचत्त िकुखररो ! अनन वतमीले पनन अरूलाई नराम्रो भ्िा कसतरो   । मैले उसलाई खानेकरा दिएँ तर उसले खािै खाएन । मामूले
                                                                                             ँ
                                                                              कु
                                                         कु
        नराम्रो लागि हरोला नन ! अरूले वतमीलाई नराम्रो लागला भनेर नराम्रो करा   भन् नकुभररो, "रसलाई स्चरो िन छक करा हरो !" तरसपछि मामू र
                                                                                    ै
        भ्िैनन् तर वतमीले चाछहँ जछहले पनन उनीहरूलाई हेपिौ । अरू जनािरले   मैले ककरलाई डाकटरकहा लगरौँ । डाकटरले जाचेर भन् नकुभररो,
                                                                     कु
                                                                                                 ँ
                                                                                 ँ
                                                                    कु
        वतमीलाई कछहल् रै हेपेनन् छकनछक साथी भनेर वतमीलाई उनीहरूले मारा   "रसकरो पेट ठठक िन । म औषधी दि्ि । रसलाई पकुरानरो घर
                                                                             ै
                                                                                            कु
                                                      कु
                                          ू
        गिन् ।"  बाघकरो रसता करा सकुनेर गधालाई आफ गलत भएकरो करा   िरोडेकाले ्रास्रो पनन लागेकरो ि ।" तरसपछि हामीले ककरलाई
           ्य
                           कु
                                                                                                        कु
                                                                                                      कु
        महसकुस भररो । तरस दिनिेखख उसले अरूलाई िकुःख दिन िाड्रो।  घरमा लरारौँ । डाकटरले दिनकुभएकरो औषधी समर समरमा खान
                                                                दिरौँ । मैले उसलाई ्रास्रो नलागरोस् भनेर धेरै समर दिएँ ।
        - आभान श्ेषठ                                            वबसतारै उसले मैले दिएकरो वबसकट खान थालररो । मैले दिएका
                                                                                      कु
                                                                अरू खानेकरा पनन उसले खान थालररो अनन ऊ खकुसी भररो ।
                                                                       कु
                                                                - रेनभ राउत
   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22   23