Page 77 - Naklen Öyküler

İkinci karşılaşmamızda konuşulan konular, ortak ilgi alanları
üzerinden birkaç bağlantı doğurdu. Devamının getirilmesi gereken

ortak tasarılarımız vardı artık. Bu nedenle adresler alındı, verildi.
Görüşmek üzere, denildi. İlk paylaşımlar, elektronik posta mesajla-
rı ile başladı. Bunlar, ayrıntılı mektuplar şeklindeydi. Başkalarının
kısa kısa mesajlarına inat, uzun uzun yazmayı özlemiş iki insan ola-
rak birbirimize heyecanla bu mektupları gönderdik. Yazarken ayrı

coşkuluydum, ondan gelecek yanıtı yerimde duramaz hâlde bekli-
yordum. Yaşamıma kattığı rengin çok özel olduğunu söyleyebilirim.
Yine geriye bakıp üzerinde düşündüğümde fark ettim ki onun fikir-

leri ulaşıyordu bana; duyguları değil…

Birbirimizi bu mektuplarla tanıdık. Bir de oyun bulmuştuk.
Zihinde yaşatılan paylaşımlar… Öylesine özel bir deneyimdi ki

gerçek yaşamı bırakıp orada devam edebilirdim. Araba kullanırken
yandaki koltukta onun oturduğunu hissedebiliyordum. Bu düş gü-
cüyle yaratılan bir sahne olsa da zaman zaman gerçek olduğundan
kuşku duymayacağım anlar da yaşıyordum. Bir keresinde sağ kolu-
mun üst kısmında bir baskı hissettim. Bir el oradan tutmuş, hafifçe

sıkıyormuş gibi. Orada bir sıcaklık da oldu sonrasında, halka tarzın-
da. Düşünceyle yarattığım sahnede, arabanın yan koltuğunda oturur-
ken hafifçe bana dönmüş ve sağ eli ile sağ kolumun tam orasından

tutmuştu. Düşsel görüntü kayboluverdi, ama sıcaklık bir süre devam
etti.

En çok yolculuklarıma eşlik ediyordu. Günün en yalnız za-

manları onlar diye belki. Ayrıca o anlarda her tür duygusal uyaran-
dan arınmış olarak, zihnimde canlı bir sahne yaratabilmeye açık
oluyordum. Trafikte bunu başarıyor olmam şaşırtıcıydı. Aslında ara-
bayı son derece dikkatli sürüyordum. Nasıl ki gerçekte yanımda biri
varken onunla söyleşmek sorun yaratmıyorsa, onun gerçek olmayan

eşliği de öylesine güvenliydi.

Bir akşam eve dönerken öndeki arabanın dikiz aynasında onun

77