Page 82 - Naklen Öyküler
P. 82
BİRBİRİNE GEÇ KALMAK
“Öylesine içime almışım ki hem seni hem birlikte yaşadıkla-
rımızı, an an, anı anı, iyi ki yoksun diyorum ardından. Seni dışımda
görmeye dayanamazdım. Arayıp sormuyorum, görmeye gelmiyo-
rum. Sensizliğe alışmalıyım. Ayrılığı ben istedim, sürdürmeliyim.”
Adam bunları kendi kendine yineleyip duruyordu. Aslında konuştu-
ğu, bir süre önce terk ettiği kadının hayaliydi.
Ayrılmaları gürültülü patırtılı olmamıştı. Hatta görünüşte or-
tak kararlarıydı. Taraflardan birinin istemesi başlamaya yetmez de
bitirmeye yeter ya, işte öyle olmuştu. Yine de sevdanın tadı her iki
damakta da kalmış olmalıydı.
Adam, o günün başında bunun son görüşmeleri olacağını bili-
yordu. Günlerdir tasarlıyordu. Kadını kırmaktan korktuğu için buna
ilişkin hiç bir ipucu vermemişti. Diğer yandan ayrılık kararını akla
yatkınlaştıracak bir gerekçeyi çok uğraşmasına karşın bulamamıştı.
Bunu başarsa işi çok kolaylaşacaktı. İyi giden bir ilişkiden sorun
çıkarmak, buna kendinden başka bir de karşısındakini inandırmak
zorundaydı. İşi zordu. Zaten başaramadı. Olabildiğince yüzeysel ko-
nuşup açıklamasız bir «bitti artık» diyebildi yalnızca. Tam bir gözü
karalıkla... Bitmiş miydi gerçekten? Derinlere inip sorgulasa, bel-
ki de kadını başlangıçtakinden daha fazla sevdiği ortaya çıkacaktı.
Ama o, kararımı verdim, diyerek kesip atmayı yeğlemişti.
82
