Page 60 - 50 คำถาม เกี่ยวกับการอนุญาโตตุลาการ

56

บริหารราชการส่วนท้องถิ่น พ.ศ. 2535 และแก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 9) พ.ศ. 2553 ข้อ 131 หากจ านวนเงินค่าปรับจะเกิน
ร้อยละสิบของวงเงินค่าจ้างก าหนดให้ผู้เรียกร้องพิจารณาด าเนินการบอกเลิกสัญญาหรือข้อตกลง
เว้นแต่คู่สัญญาจะได้ยินยอมเสียค่าปรับให้แก่หน่วยงานบริหารราชการส่วนท้องถิ่นโดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ทั้งสิ้น ซึ่งระเบียบ
ดังกล่าวมีเจตนารมณ์ที่จะปรับ ผู้ผิดสัญญากับทางราชการไม่เกินร้อยละสิบของวงเงินตามสัญญา หากค่าปรับเกินก าหนด
ดังกล่าวส่วนราชการต้องบอกเลิกสัญญา เพื่อมิให้คู่สัญญาทั้งสองฝ่ายต้องเสียหายมากไปกว่านี้อีก เว้นแต่คู่สัญญาจะได้
ยินยอมให้ส่วนราชการปรับโดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ในทางน าสืบของผู้เรียกร้องปรากฏพยานหลักฐานเพียงว่า
ผู้เรียกร้องมีหนังสือแจ้งสิทธิการปรับตามสัญญาจ้าง ต่อมามีหนังสือแจ้งบอกเลิกสัญญาจ้าง และมีหนังสือแจ้งให้ช าระ

ค่าปรับเป็นเงินจ านวน 302,250 บาท ตามเอกสารท้ายค าเสนอข้อพิพาทหมายเลข 17 ซึ่งค่าปรับดังกล่าวสูงเกินร้อยละ
สิบของวงเงินตามสัญญาจ้าง โดยไม่ปรากฏพยานหลักฐานว่าเมื่อผู้คัดค้านไม่สามารถด าเนินงานให้แล้วเสร็จภายใน
ระยะเวลาที่ก าหนดได้ ผู้เรียกร้องได้ด าเนินการตามระเบียบกระทรวงมหาดไทยดังกล่าวโดยบอกเลิกสัญญาจ้างภายใน
ระยะเวลาอันสมควร แต่กลับปล่อยปละละเลยไว้จนค่าปรับมีจ านวนสูงเกินสมควร อีกทั้งไม่ปรากฏพยานหลักฐานว่า
ผู้คัดค้านได้ยินยอมเสียค่าปรับให้แก่ผู้เรียกร้องโดยไม่มีเงื่อนไขใด ๆ ตามระเบียบกระทรวงมหาดไทยดังกล่าว ซึ่งสอดคล้องกับ
ค าเบิกความยืนยันของนาย ศ. ว่าผู้คัดค้านไม่เคยยินยอมเสียค่าปรับเงินที่เกินร้อยละสิบของวงเงินในสัญญาโดยไม่มีเงื่อนไข
แต่อย่างใด แม้ไม่ปรากฏพยานหลักฐานว่าผู้คัดค้านได้โต้แย้งว่าค่าปรับที่ผู้เรียกร้องสูงเกินส่วนก็ตาม อนุญาโตตุลาการ
จึงชี้ขาดให้ผู้คัดค้านช าระเงินค่าปรับให้แก่ผู้เรียกร้องเพียงร้อยละสิบของวงเงินค่าจ้าง จ านวน 1,950,000 บาท เป็นเงิน
ค่าปรับ จ านวน 195,000 บาท เมื่อผู้เรียกร้องได้รับเงินจ านวน 97,500 บาท จากธนาคารผู้ค้ าประกันและน ามาหักช าระ

เป็นค่าปรับ จ านวน 97,500 บาท คงเหลือค่าปรับที่ผู้คัดค้านต้องช าระให้แก่ผู้เรียกร้องจ านวน 97,500 บาท และเมื่อค่าปรับ
ตามสัญญาจ้างเป็นค่าเสียหายที่ก าหนดไว้ล่วงหน้า เมื่อผู้เรียกร้องไม่น าสืบให้เห็นว่าการที่ผู้คัดค้านไม่สามารถส่งมอบงาน
ตามสัญญาจ้างได้นั้น ผู้เรียกร้องเสียหายอย่างใดบ้าง และสมควรได้รับดอกเบี้ยจากค่าปรับตั้งแต่วันที่ครบก าหนดแล้วเสร็จ
ตามสัญญาจ้างอย่างไร แต่กลับได้ความจากการน าสืบของผู้คัดค้านโดยนาย ศ. เบิกความยืนยันว่า ผู้เรียกร้องสามารถใช้
ประโยชน์จากลานกีฬาหรือลานแอโรบิค และผู้คัดค้านได้ยินยอมยกอุปกรณ์ เครื่องออกก าลังกายให้แก่ผู้เรียกร้องโดย
ไม่เงื่อนไขและไม่คิดมูลค่าอุปกรณ์ออกก าลังกายแต่อย่างใด ซึ่งอุปกรณ์เครื่องออกก าลังกายดังกล่าวยังคงตั้งอยู่ที่ลานกีฬา
หรือลานแอโรบิคที่พิพาท อีกทั้งผู้เรียกร้องโต้แย้งเพียงว่าส่งมอบเครื่องออกก าลังกายไม่ถูกต้องตามรายละเอียด
และคุณลักษณะเฉพาะที่ผู้เรียกร้องได้ก าหนดไว้ จึงเป็นเหตุให้ผู้เรียกร้องไม่สามารถตรวจรับการจ้างตามสัญญาจ้างได้

โดยไม่ได้โต้แย้งว่าอุปกรณ์เครื่องออกก าลังกายดังกล่าวไม่สามารถใช้งานได้แต่อย่างใด ดังนั้น การที่ผู้คัดค้านยินยอม
ยกอุปกรณ์เครื่องออกก าลังกายซึ่งยังคงตั้งอยู่ที่ลานกีฬาหรือลานแอโรบิคที่พิพาทให้แก่ผู้เรียกร้อง โดยไม่เงื่อนไขและไม่คิด
มูลค่านั้น ผู้เรียกร้องย่อมได้รับประโยชน์จากลานกีฬาหรือลานแอโรบิคและอุปกรณ์เครื่องออกก าลังกายแล้ว
อนุญาโตตุลาการจึงไม่ชี้ขาดให้ผู้คัดค้านต้องช าระดอกเบี้ยจากจ านวนค่าปรับให้แก่ผู้เรียกร้องตามข้อเรียกร้องอีก ประเด็น
ที่ต้องพิจารณาต่อไป คือ ผู้เรียกร้องจะต้องเสียดอกเบี้ยให้แก่ผู้คัดค้านจากเงินค่างาน จ านวน 282,235.04 บาท หรือไม่
เห็นว่า เงินค่าจ้างที่ผู้เรียกร้องหักไว้ช าระเป็นค่าปรับก็เนื่องจากผู้คัดค้านไม่สามารถท างานจ้างให้แล้วเสร็จ
ภายในก าหนดเวลาตามสัญญาเงินค่าปรับที่ผู้เรียกร้อง หักไว้จึงเป็นการหักโดยชอบตามสัญญา ดังนั้น การที่
อนุญาโตตุลาการชี้ขาดให้ผู้เรียกร้องจ่ายค่างานในส่วนของลานกีฬาหรือลานแอโรบิคให้แก่ผู้คัดค้าน ผู้เรียกร้องจึงไม่ต้อง
เสียดอกเบี้ยให้แก่ผู้คัดค้าน

อาศัยเหตุผลตามที่ได้วินิจฉัยมาข้างต้น จึงชี้ขาดให้ผู้เรียกร้องจ่ายค่างานในส่วนของลานกีฬาหรือลาน
แอโรบิคซึ่งผู้คัดค้านได้ด าเนินการถูกต้องครบถ้วนตามสัญญาจ้างและผู้เรียกร้องสามารถใช้ประโยชน์ได้เป็นค่าวัสดุ