Page 151 - 2557 เล่ม 1

๑๕๑

ศาลอุทธรณ์ภาค ๑ พิพากษาแก้เป็นว่า ลงโทษจําคุก ๔ ปี ๖ เดือน ลดโทษ
ให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๗๘ แล้ว คงจําคุก ๒ ปี ๓ เดือน

นอกจากที่แก้ให้เป็นไปตามคําพิพากษาศาลชั้นต้น

โจทก์ฎีกา
ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า มีปงญหาข้อกฎหมายวินิจฉัยตามฎีกาของโจทก์ว่า

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค ๑ มิได้อ้างประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๒๐

เป็นบทมาตราที่ยกขึ้นปรับด้วย คําพิพากษาศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค ๑
ชอบด้วยกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา ๑๘๖ (๗) หรือไม่ ประมวล

กฎหมายอาญา มาตรา ๒๐ เป็นบทบัญญัติที่ให้อํานาจศาลใช้ดุลพินิจในกรณีที่

ความผิดที่กฎหมายกําหนดให้ลงโทษจําคุกและปรับ ถ้าศาลเห็นสมควรก็อาจใช้
ดุลพินิจลงโทษจําคุกจําเลยเพียงสถานเดียว โดยไม่ลงโทษปรับด้วยก็ได้ มิใช่เป็น

บทบัญญัติที่บัญญัติว่าการกระทําเช่นนั้นเป็นความผิดหรือเป็นบทกําหนดโทษ
แต่อย่างใด แม้ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค ๑ ลงโทษจําคุกจําเลย

เพียงสถานเดียว โดยมิได้ปรับบทมาตราดังกล่าวด้วย ก็ไม่เป็นเหตุให้คําพิพากษา

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค ๑ ไม่ชอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณา
ความอาญา มาตรา ๑๘๖ (๗) ที่ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค ๑ พิพากษามานั้น

ชอบแล้ว ฎีกาของโจทก์ฟงงไม่ขึ้น

พิพากษายืน

(โสฬส สุวรรณเนตร์ – เกษม เกษมปัญญา – ไมตรี สุเทพากุล)

ประเสริฐ เสียงสุทธิวงศ์ - ย่อ

อดุลย์ ขันทอง/วิรัช ชินวินิจกุล - ตรวจ