Page 164 - 2557 เล่ม 1

๑๖๔

ค าสั่งค าร้องที่ ท.๑๖๐/๒๕๕๗ นายชรินทร์หรือสิบตํารวจเอกชรินทร์

ทะไกรราช โจทก์
นางบุญเหลือ การถ กับพวก จ าเลย

ป.วิ.อ. ต้องห้ามฎีกา, อนุญาตให้ฎีกาในปงญหาข้อเท็จจริง, การรับฎีกา

มาตรา ๒๒๐, ๒๒๑, ๒๒๓

ศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค ๔ พิพากษายกฟ้องโจทก์ จึงต้องห้าม

มิให้คู่ความฎีกาตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๒๒๐ เว้นแต่ผู้พิพากษาคนใดซึ่ง
พิจารณาหรือลงชื่อในค าพิพากษาหรือท าความเห็นแย้งในศาลชั้นต้นหรือ

ศาลอุทธรณ์ภาค ๔ พิเคราะห์เห็นว่าข้อความที่ตัดสินนั้นเป็นปัญหาส าคัญ

อันควรสู่ศาลสูงสุดและอนุญาตให้ฎีกาหรืออัยการสูงสุดลงลายมือชื่อรับรอง

ในฎีกาว่ามีเหตุอันควรที่ศาลสูงสุดจะได้วินิจฉัยตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๒๒๑

การที่โจทก์ยื่นค าร้องโดยตรงต่อศาลฎีกาเพื่อให้รับฎีกาของโจทก์
ไว้พิจารณานั้น แม้โจทก์จะอ้างว่าฎีกาของโจทก์มีเหตุอันสมควรและ

เป็นปัญหาข้อกฎหมายและข้อเท็จจริงที่เป็นสาระอันควรแก่การพิจารณา

ก็ตาม ก็ไม่มีบทกฎหมายใดให้อ านาจแก่ศาลฎีกาที่จะก้าวล่วงมีค าสั่งรับฎีกา

ของโจทก์ไว้พิจารณาได้ ให้ยกค าร้อง และให้ศาลชั้นต้นตรวจสั่งฎีกา

ของโจทก์ตาม ป.วิ.อ. มาตรา ๒๒๓ ต่อไป
______________________

ความว่า ฎีกาของโจทก์มีเหตุสมควรที่จะฎีกาและเป็นสาระอันควรแก่การพิจารณา

พิพากษา ขอศาลฎีกาได้โปรดรับฎีกาโจทก์ไว้พิจารณาและพิพากษาต่อไปด้วย
หมายเหตุ จําเลยทั้งสี่ไม่ได้รับสําเนาคําร้อง

โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจําเลยทั้งสี่ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา ๘๓,

๙๑, ๑๕๗, ๓๕๘, ๓๕๙ (๔), ๓๖๒, ๓๖๓
ศาลชั้นต้นไต่สวนมูลฟ้องแล้ว เห็นว่า คดีมีมูล ให้ประทับฟ้อง