Page 121 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 121

๑๐๘



                                                                           ิ
                                  ๕
               ปฏิปักษ์ต่อตนเองได้  และบทบัญญัตินี้มิได้ใช้บังคับเฉพาะในชั้นพจารณาเท่านั้น หากแต่ใช้บังคับใน
               ชั้นสอบสวนด้วย เพราะการที่พนักงานสอบสวนน าตัวผู้ต้องหามาขอให้ศาลออกหมายขัง (ฝากขัง) ถือเป็นการ
                                   ื่
               “ด าเนินการทั้งหลายอนตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายนี้” ตามค านิยาม “การสอบสวน” มาตรา ๒
                                           ิ
               (๑๑) แห่งประมวลกฎหมายวิธีพจารณาความอาญา  พนักงานสอบสวนจึงไม่อาจน าถ้อยค ารับสารภาพของ
                                                           ๖
               ผู้ถูกจับมาใช้เป็นพยานหลักฐานในการยื่นค าร้องขอให้ศาลออกหมายขังได้ และศาลจะใช้ดุลพินิจรับฟังไม่ได้
                       ถ้อยค ารับสารภาพที่ผู้ถูกจับ “ให้ไว” ต่อเจ้าพนักงานผู้จับหรือรับมอบตัวผู้ถูกจับ อาจเป็นถ้อยค ารับ
                                                    ้
               สารภาพที่ผู้ถูกจับเขียนด้วยลายมือตนเองแล้วมอบให้แก่เจ้าพนักงานผู้จับหรือถ้อยค ารับสารภาพที่
               เจ้าพนักงานผู้จับท าขึ้นและให้ผู้ถูกจับลงชื่อรับรองไว้ เช่น ถ้อยค ารับสารภาพที่ปรากฏในบันทึกการจับกุมหรือ

               บันทึกการตรวจค้น ถ้อยค ารับสารภาพที่เขียนลงในส าเนาหมายจับหรือหมายค้น แม้กระทั่งถ้อยค ารับสารภาพ

               ที่เจ้าพนักงานผู้จับเขียนก ากับไว้ใต้ภาพถ่ายของกลางแล้วให้ผู้ถูกจับลงชื่อรับรองไว้ว่าของกลางดังกล่าวเป็น
               ของตน ถ้าเป็นความผิดฐานที่มีไว้ในครอบครอง ก็อาจถือเป็นถ้อยค ารับสารภาพของผู้ถูกจับได้เช่นกัน และยัง

               รวมถึงถ้อยค ารับสารภาพที่ผู้ถูกจับให้ไว้ต่อเจ้าพนักงานผู้รับมอบตัวผู้ถูกจับด้วย เช่น ราษฎรจับผู้กระท า
                                                     ิ
               ความผิดซึ่งหน้าตามประมวลกฎหมายวิธีพจารณาความอาญา มาตรา ๗๙ แล้วส่งมอบตัวผู้ถูกจับให้แก่
               เจ้าพนักงาน ถ้าผู้ถูกจับให้ถ้อยค ารับสารภาพต่อเจ้าพนักงานผู้รับมอบตัว ถ้อยค ารับสารภาพดังกล่าวรับฟังเป็น

               พยานหลักฐานในการออกหมายขังไม่ได้
                                  ื่
                       ส่วนถ้อยค าอนนอกจากค ารับสารภาพ เมื่อได้มีการแจ้งสิทธิตามมาตรา ๘๔ วรรคหนึ่ง หรือมาตรา
                                                 ั
               ๘๓ วรรคสองครบถ้วนแล้ว ย่อมรับฟงเป็นพยานหลักฐานในการออกหมายขังได้ เช่น ผู้ต้องหารับต่อ
                                            ่
               เจ้าพนักงานต ารวจผู้จับว่าได้น าไพที่ใช้เล่นการพนันไปทิ้งลงถังขยะและน าเจ้าพนักงานไปยึดไพดังกล่าวเป็น
                                                                                               ่
                                     ื่
               ของกลาง ถือเป็นถ้อยค าอน มิใช่ค ารับสารภาพว่าได้กระท าความผิดฐานเล่นการพนัน เมื่อได้แจ้งสิทธิครบถ้วน
               แล้ว ย่อมรับฟังเป็นพยานหลักฐานพิสูจน์ความผิดของผู้ถูกจับได้  ผู้ต้องหารับว่าน าอาวุธของกลางไปซุกซ่อนที่
                                                                    ๗
                                                                                     ๘
               ใด รับว่าตนเองอยู่ในที่เกิดเหตุจริง รับว่าเคยมีสาเหตุโกรธเคืองกับผู้เสียหายมาก่อน หรือให้การรับในบันทึก
                                                                                                   ิ
               การจับกุมว่าเป็นผู้ดูแลและเฝ้าของกลางเมทแอมเฟตามีน โดยได้รับค่าจ้างวันละ ๒๐๐ บาท (ค าพพากษา
                                                                  ื่
               ศาลฎีกาที่ ๘๕๖๙/๒๕๖๑) ถ้อยค าเหล่านี้ ถือว่าเป็นถ้อยค าอน ศาลรับฟังเป็นพยานหลักฐานในการออกหมาย
               ขังได้ อย่างไรก็ตาม แม้ไม่ได้แจ้งสิทธิหรือแจ้งสิทธิไม่ครบถ้วน หากไม่ได้เป็นพยานชนิดที่เกิดขึ้นจากการจูงใจ

                                                                 ื่
               มีค ามั่นสัญญา ขู่เข็ญ หลอกลวง หรือโดยมิชอบประการอน อนต้องห้ามมิให้รับฟงโดยเด็ดขาดตามมาตรา
                                                                                     ั
                                                                    ั
               ๒๒๖ แล้ว ศาลสามารถใช้ดุลพนิจรับฟงได้ เพราะพยานชนิดนี้แม้ได้มาโดยมิชอบเนื่องจากไม่ได้แจ้งสิทธิ
                                                 ั
                                          ิ


                                                                                               ั้
                       ๕  เกียรติขจร วัจนะสวัสดิ์, ค าอธิบาย หลักกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา ว่าด้วยการด าเนินคดีในขนตอนก่อนการ
               พิจารณา, พิมพ์ครั้งที่ ๗ (กรุงเทพฯ: พลสยาม พริ้นติ้ง, ๒๕๕๓), น. ๔๑๐.
                       ๖  คนึง ฦๅไชย, กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา เล่ม ๑, พิมพ์ครั้งที่ ๑๑ (กรุงเทพฯ: วิญญูชน, ๒๕๖๑), น. ๑๐๕.
                       ๗  ธงค าตอบข้อสอบเนติบัณฑิต ปี ๒๕๕๘ สมัยที่ ๖๘ ภาค ๒ ข้อ ๖.

                       ๘  สหรัฐ กิติ ศุภการ, หลักและค าพิพากษา กฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา, พิมพ์ครั้งที่ ๑๑ (กรุงเทพฯ: อมรินทร์พ
               ริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง, ๒๕๖๓), น. ๒๗๑ – ๒๗๒.
   116   117   118   119   120   121   122   123   124   125   126