Page 236 - บทความทางวิชาการหลักสูตร ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล รุ่นที่ 21
P. 236

๒๒๓



                          ้
                                                                                                ้
                 (๒) คดีที่ฟองขับไล่บุคคลใดๆ ออกจากอสังหาริมทรัพย์อนมีค่าเช่าหรืออาจให้เช่าได้ขณะยื่นฟองไม่เกิน
                                                                 ั
                 เดือนละ ๓๐,๐๐๐ บาท)
                                                                                                  ั
                                                                      ิ
                                                                                   ่
                               ๒. คดีไม่มีข้อยุ่งยากตามประมวลกฎหมายวีพจารณาความแพง มาตรา ๑๙๖ อนได้แก่
                 คดีที่ฟองขอให้ช าระเงินจ านวนแน่นอนตามตั๋วซึ่งการรับรองหรือการช าระเงินตามตั๋วนั้นได้ถูกปฏิเสธ หรือ
                      ้
                 ตามสัญญาเป็นหนังสือซึ่งปรากฏในเบื้องต้นว่าเป็นสัญญาอนแท้จริง มีความสมบูรณ์และบังคับได้ตาม
                                                                   ั
                 กฎหมาย ซึ่งศาลมีค าสั่งให้น าบทบัญญัติว่าด้วยวิธีพจารณาคดีมโนสาเร่มาใช้บังคับแก่คดีนั้น โจทก์ขอ
                                                             ิ
                 คุ้มครองชั่วคราวก่อนพิพากษาได้เพราะไม่ใช่คดีมโนสาเร่

                                         ้
                               ๓. โจทก์ผู้ฟองคดีในศาลชั้นต้นรวมทั้งจ าเลยผู้ฟองแย้งเท่านั้นที่จะขอคุ้มครองชั่วคราว
                                                                        ้
                      ิ
                                                          ุ
                                                ้
                 ก่อนพพากษาได้ ส่วนจ าเลยซึ่งมิได้ฟองแย้งและอทธรณ์หรือฎีกาในภายหลัง แม้จะถือเป็นโจทก์อทธรณ์
                                                                                                   ุ
                 หรือโจทก์ฎีกาจะยื่นค าร้องตามมาตรา ๒๕๔ ไม่ได้ ค าสั่งค าร้องศาลฎีกาที่ ๕๘๗/๒๕๑๓ (ประชุมใหญ่)
                                                                                                       ่
                               ๔. คดีไม่มีข้อพพาทซึ่งเริ่มต้นด้วยค าร้องขอตามประมวลกฎหมายวิธีพจารณาความแพง
                                                                                         ิ
                                            ิ
                 มาตรา ๑๘๘ ต่อมามีบุคคลภายนอกเข้ามาเกี่ยวข้องในคดีโดยตรงหรือโดยออม ให้ถือว่าบุคคลนั้นเป็น
                                                                                  ้
                 คู่ความและให้ด าเนินคดีไปตามบทบัญญัติแห่งประมวลกฎหมายนี้ว่าด้วยคดีมีข้อพพาทตามมาตรา ๑๘๘
                                                                                      ิ
                 (๔) ค าคัดค้านของผู้คัดค้านถือเป็นค าให้การต้องอยู่บังคับมาตรา ๑๗๗ วรรคสอง (ฎีกาที่ ๖๓๑๐/๒๕๔๕)
                 ผู้ร้อง จึงมีฐานะเป็นโจทก์ ผู้คัดค้านมีฐานะเป็นจ าเลย (ฎีกาที่ ๓๘๕/๒๕๔๔) ผู้ร้องจะร้องขอตามมาตรา

                 ๒๕๔ ได้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับรูปเรื่องของคดี


                               ๕. เจ้าหนี้ตามค าพพากษาในคดีอนซึ่งเป็นบุคคลภายนอกคดี ไม่มีสิทธิร้องขอตามมาตรา
                                               ิ
                                                           ื่
                 ๒๕๔ (ฎีกาที่ ๓๒๒/๒๕๐๒)

                                                                                           ื่
                               ๖. แม้ศาลจะมีค าสั่งให้จ าหน่ายคดีชั่วคราวเพอรอฟงผลค าพพากษาคดีอน แต่ก็ถือว่าคดี
                                                                                 ิ
                                                                     ื่
                                                                          ั
                               ิ
                 ยังอยู่ในระว่างพจารณาของศาลชั้นต้น ดังนั้น โจทก์มีสิทธิร้องขอตามมาตรา ๒๕๔ ได้ (ฎีกาที่ ๔๒๑/
                 ๒๕๒๔)

                        ค าขอตามมาตรา ๒๕๔ จะต้องอยู่ในขอบเขตดังนี้


                                                                              ้
                                                                                                      ้
                               ๑. อยู่ในขอบเขตประเด็นแห่งคดี หรือการกระท าที่ถูกฟองร้อง หรือตามค าขอท้ายฟอง
                                                                        ื่
                 ทั้งนี้เพราะวัตถุประสงค์ของการคุ้มครองชั่วคราวก่อนพพากษาก็เพอให้โจทก์สามารถบังคับคดีได้หลังจาก
                                                               ิ
                 โจทก์ชนะคดีแล้ว ซึ่งศาลฎีกาไว้วางหลักไว้ตามตัวอย่าง ดังนี้

                                                                                        ิ
                               ๑.๑ ฎีกา ๒๖๖/๒๕๓๘ ค าฟองอางว่าจ าเลยเข้าเกี่ยวข้องกับที่ดินพพาทของโจทก์ด้วย
                                                           ้
                                                        ้
                 การยื่นค าคัดค้านการรังวัดออกโฉนดที่ดิน ขอให้ห้ามจ าเลยเข้าเกี่ยวข้องและรบกวนการครอบครอง แต่เมื่อ
                                                                         ิ
                 จ าเลยให้การต่อสู้ว่าจ าเลยเป็นผู้มีสิทธิครอบครอง จึงมีประเด็นพพาทว่าฝ่ายใดมีสิทธิครอบครองที่ดิน
                                             ื่
                                                      ิ
                 พพาท การที่จ าเลยยินยอมให้ผู้อนเช่าที่ดินพพาทส่วนหนึ่งปลูกสร้างอาคารร้านค้าในเวลาต่อมา อนเป็น
                  ิ
                                                                                                   ั
   231   232   233   234   235   236   237   238   239   240   241