Page 75 - รายงานประจำปี 2564 คณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล
P. 75
คำวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล คำวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล
ที่ ๓๖/๒๕๔๘ ที่ ๔๒/๒๕๕๙
คดีที่ลูกจ้างเป็นโจทก์ยื่นฟ้อง สสวท. ซึ่งเป็น คดีที่ธนาคารพัฒนาวิสาหกิจขนาดกลาง
หน่วยงานทางปกครองเป็นจำเลยว่า เลิกจ้างโดยไม่มี และขนาดย่อมแห่งประเทศไทย โจทก์ ซึ่งเป็นหน่วยงาน
ความผิด ไม่บอกกล่าวล่วงหน้า ไม่ออกหนังสือรับรอง ทางปกครอง ฟ้องขอให้จำเลยซึ่งเป็นเอกชนชดใช้
การทำงานให้ ขอให้บังคับจำเลยจ่ายสินจ้างแทน ค่าสินไหมทดแทนแก่โจทก์ โดยกล่าวอ้างว่าในขณะที่
การบอกกล่าวล่วงหน้า ค่าชดเชย ค่าจ้างสำหรับ จำเลยดำรงตำแหน่งกรรมการผู้จัดการธนาคารโจทก์
ี
วันหยุดพักผ่อนประจำป และค่าเสียหายจากการเลิกจ้าง ปฏิบัติหน้าที่ด้วยความจงใจหรือประมาทเลินเล่อ
ไม่เป็นธรรมตามสิทธิที่โจทก์ควรได้พร้อมดอกเบี้ย อย่างร้ายแรง ฝ่าฝืนนโยบายและมติคณะกรรมการ
และออกหนังสือรับรองการทำงานให้แก่โจทก์ เมื่อจำเลย ธนาคารโจทก์ โดยปล่อยให้มีการอำนวยสินเชื่อ
เป็นหน่วยงานของรัฐมีภารกิจในการบริการสาธารณะ เกินวงเงินที่คณะกรรมการธนาคารโจทก์กำหนด
ความสัมพันธ์ระหว่างโจทก์กับจำเลยจึงเป็นความ เห็นได้ว่าสัญญาจ้างจำเลยเป็นกรรมการผู้จัดการ
สัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานของรัฐซึ่งมีอำนาจเหนือ ของโจทก์ซึ่งเป็นผู้บริหารของรัฐวิสาหกิจนั้นมีลักษณะ
ลูกจ้างที่เป็นคู่สัญญาอีกฝ่ายหนึ่งเพื่อให้เข้าร่วมปฏิบัติ เป็นการจ้างบริหารกิจการเพื่อจัดทำบริการสาธารณะ
ภารกิจบริการสาธารณะของหน่วยงานของรัฐอันเป็น ในอำนาจหน้าที่ของโจทก์ มิใช่การจ้างแรงงาน
ความสัมพันธ์ตามกฎหมายมหาชน ไม่ใช่ความสัมพันธ์ ตามความหมายของสัญญาจ้างแรงงาน ตามประมวล
ในฐานะลูกจ้างกับนายจ้างตามสัญญาจ้างแรงงาน กฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา ๕๗๕ สัญญาจ้าง
ในกฎหมายแพ่งทั่วไป ข้อตกลงจ้างทำงานระหว่าง จำเลยเป็นกรรมการผู้จัดการของโจทก์ จึงเป็นสัญญา
โจทก์กับจำเลยจึงไม่เป็นสัญญาจ้างแรงงาน แต่เป็น ที่หน่วยงานทางปกครองให้เอกชนเข้าจัดทำบริการ
ความสัมพันธ์ระหว่างหน่วยงานทางปกครองกับ สาธารณะ ซึ่งเป็นสัญญาประเภทหนึ่งของสัญญา
ลูกจ้างในสังกัดที่มีขึ้นเพื่อร่วมกันในการจัดทำบริการ ทางปกครอง ตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๔) แห่ง
สาธารณะ ข้อตกลงจ้างดังกล่าวจึงเป็นสัญญาทาง พระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณา
ปกครอง ตามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้ง คดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อการ
ศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. ๒๕๔๒ ยื่นฟ้องคดีนี้เป็นการฟ้องเรียกค่าสินไหมทดแทน
เมื่อกรณีพิพาทคดีนี้สืบเนื่องมาจากสัญญาทางปกครอง อันเกิดจากการกระทำละเมิดของเจ้าหน้าที่ของรัฐ
คดีจึงอยู่ในอำนาจพิจารณาพิพากษาของศาลปกครอง ในการอำนวยสินเชื่อโครงการสินเชื่อชะลอการเลิกจ้าง
ตามมาตรา ๙ วรรคหนึ่ง (๔) แห่งพระราชบัญญัติ แรงงานเกินกว่าวงเงินที่มติคณะกรรมการธนาคารโจทก์
จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง อนุมัติไว้ และแก้ไขหลักเกณฑ์ของโครงการสินเชื่อ
พ.ศ. ๒๕๔๒ ชะลอการเลิกจ้าง ทำให้ธนาคารมีความเสี่ยงทางเครดิต
เพิ่มขึ้น เป็นการกระทำที่ฝ่าฝืนมติของคณะกรรมการโจทก์
(๒) คดีพิพาทเกี่ยวกับสัญญาจ้างงานระหว่าง ทำให้โจทก์ได้รับความเสียหาย อันเป็นการปฏิบัติ
ผู้บริหารรัฐวิสาหกิจกับหน่วยงานอยู่ในอำนาจพิจารณา หน้าที่ทั่วไปในการประกอบธุรกิจ มิได้เกิดจากการ
พิพากษาของศาลปกครอง ใช้อำนาจตามกฎหมายของเจ้าหน้าที่ของรัฐหรือ
หน่วยงานทางปกครอง จึงไม่ใช่คดีพิพาทเกี่ยวกับ
ร า ย ง า น ป ร ะ จ ำ ปี ๒ ๕ ๖ ๔ 73
คณะกรรมการวินิจฉัยชี้ขาดอำนาจหน้าที่ระหว่างศาล
