Page 17 - บทคัดย่อเล่ม 1

๑๓

(2) ค่ำเสียหำยในงวดงำนที่ 1 และงวดงำนที่ 2 คณะอนุญำโตตุลำกำรพิจำรณำแล้วเห็นว่ำ
ประชำชนในท้องถิ่นมีโอกำสที่จะใช้สะพำนอื่นที่กรม ย. มำสร้ำง ผู้เรียกร้องเองก็ไม่ได้น ำสืบให้เห็นว่ำผู้เรียกร้องมี
โครงกำรที่จะสร้ำงสะพำนนี้อีกต่อไป แต่ผู้เรียกร้องได้ช ำระเงินค่ำงวดงำนที่ 1 และค่ำงวดงำนที่ 2 ให้แก่ผู้คัดค้ำนไป
แล้ว งำนงวดที่ 2 ก็มีควำมช ำรุดบกพร่อง และในที่สุดผู้คัดค้ำนก็ทิ้งงำนไป กำรกระท ำผิดสัญญำของผู้คัดค้ำนถือเป็น

สำเหตุอันมีนัยส ำคัญที่ท ำให้โครงกำรสร้ำงสะพำนพิพำทต้องเลิกไป ผู้คัดค้ำนจึงต้องรับผิดชอบในจ ำนวนเงินที่
ผู้เรียกร้องต้องจ่ำยไปเพื่อกำรนี้ คณะอนุญำโตตุลำกำรจึงเห็นว่ำผู้เรียกร้องมีสิทธิที่จะเรียกร้องให้ผู้คัดค้ำนช ำระเงิน
จ ำนวน 1,182,180 บำทให้แก่ผู้เรียกร้องด้วย
(3) ค่ำเสียหำยจำกกำรที่ผู้คัดค้ำนก่อสร้ำงสะพำนไม่แล้วเสร็จและผู้เรียกร้องต้องด ำเนินกำรจ้ำง
ผู้รับจ้ำงรำยใหม่เข้ำด ำเนินกำรและเสียค่ำใช้จ่ำยเพิ่ม ตำมค ำเสนอข้อพิพำท ในทำงพิจำรณำ พยำนของผู้เรียกร้องว่ำ
ปัจจุบันนี้ผู้เรียกร้องยังมิได้ด ำเนินกำรว่ำจ้ำงผู้รับจ้ำงรำยใหม่ และจำกทำงน ำสืบ ผู้เรียกร้องก็ไม่มีโครงกำรที่จะสร้ำง
สะพำนนี้อีกต่อไป ในชั้นนี้ ผู้เรียกร้องจึงไม่มีสิทธิที่จะเรียกค่ำเสียหำยจำกผู้คัดค้ำนได้
(4) ค่ำรื้อถอนสิ่งก่อสร้ำงของงำนงวดที่ 1 และงวดที่ 2 ผู้เรียกร้องก็ไม่ได้ด ำเนินกำรดังกล่ำวแต่อย่ำงใด
และยังไม่ได้ว่ำจ้ำงผู้รับจ้ำงมำด ำเนินงำนในส่วนนี้ ในชั้นนี้ผู้เรียกร้องไม่มีสิทธิเรียกร้องค่ำเสียหำยจำกผู้คัดค้ำนได้

(5) ค่ำจ้ำงเหมำวิศวกร คณะอนุญำโตตุลำกำรพิจำรณำแล้วเห็นว่ำ โครงกำรสร้ำงสะพำนพิพำท
ริเริ่มในกำรจัดสรรงบประมำณรำยจ่ำยประจ ำปีงบประมำณ 2548 สัญญำก่อสร้ำงได้ท ำกันในเดือนตุลำคม 2549
ผู้คัดค้ำนปฏิบัติผิดสัญญำและทิ้งงำนไปจนมีเหตุเลิกสัญญำครั้งแรกในวันที่ 13 ตุลำคม 2551 และเลิกสัญญำ
อีกครั้งหนึ่งในวันที่ 8 ตุลำคม 2552 ผู้เรียกร้องก็ไม่ได้ด ำเนินกำรที่จะก่อสร้ำงสะพำนดังกล่ำวอีกต่อไป ดังนั้น
ในปี 2556 ที่มีกำรว่ำจ้ำงนำย ธ.มำประเมินรำคำค่ำรื้อถอนตอม่อและค่ำก่อสร้ำงสะพำนก็เป็นเรื่องกำรด ำเนินกิจกำร
งำนของผู้เรียกร้อง หำใช่ควำมเสียหำยโดยตรงอันเกิดจำกกำรปฏิบัติผิดสัญญำของผู้คัดค้ำนแต่อย่ำงใด และไม่อำจถือ
ว่ำเป็นค่ำเสียหำยอันเกิดขึ้นจำกกำรที่ผู้คัดค้ำนจะต้องรับผิด ผู้เรียกร้องไม่มีสิทธิที่จะเรียกร้องค่ำเสียหำยในส่วนนี้จำก
ผู้คัดค้ำนได้

ดังนั้น ผู้คัดค้ำนจึงต้องรับผิดในเงินค่ำปรับและค่ำเสียหำยจ ำนวน 550,647 + 1,182,180 =
1,732,827 บำท ต่อผู้เรียกร้อง พร้อมดอกเบี้ยในอัตรำร้อยละ 7.5 ต่อปีนับแต่วันที่ 9 ตุลำคม 2552 เป็นต้นไป
จนกว่ำจะช ำระเสร็จ

แหล่งที่มำ
ข้อพิพำทหมำยเลขด ำที่ 95/2556
หลักกฎหมำยที่เกี่ยวข้อง : ประมวลกฎหมำยแพ่งและพำณิชย์ มำตรำ 222, 224, 381, 391

คณะอนุญำโตตุลำกำร : ศำสตรำจำรย์พิเศษ ดร.กมลชัย รัตนสกำววงศ์
นำงอัจฉรำพร เศรษฐบุตร
นำยจรวย หนูคง

ผู้ย่อ : วุฒิพงษ์ เกื้อฉิม