Page 71 - บทคัดย่อเล่ม 3

67

ขั้นตอนการท าสัญญา ผู้คัดค้านที่ 2 ก็เป็นผู้ด าเนินการในนามของผู้คัดค้านที่ 2 เองทั้งสิ้น ผู้คัดค้านที่ 1 จึงไม่ผูกพันที่
จะต้องร่วมรับผิดในมูลหนี้ตามสัญญาซื้อขายในคดีนี้กับผู้คัดค้านที่ 2 ผู้เรียกร้องจึงไม่อาจเรียกร้องให้ผู้คัดค้านที่ 1 ร่วมรับผิด
กับผู้คัดค้านที่ 2 ในการช าระค่าซื้อหนังสือแก่ผู้เรียกร้องได้ ส่วนการสั่งซื้อหนังสือตามใบสั่งซื้อฉบับลงวันที่ 31 สิงหาคม
2553 จ านวน 36,016 บาท ผู้คัดค้านที่ 1 ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใด ๆ ในการสั่งซื้อหนังสือดังกล่าว จึงไม่มีหน้าที่ร่วมรับผิด
ตามใบสั่งซื้อดังกล่าวด้วย
การสั่งซื้อหนังสือของผู้คัดค้านที่ 2 ตามใบสั่งซื้อฉบับลงวันที่ 31 สิงหาคม 2553 จ านวน 36,016 บาท
ไม่มีข้อก าหนดว่าในกรณีมีข้อโต้แย้งเกิดขึ้นระหว่างคู่สัญญาเกี่ยวกับข้อก าหนดแห่งสัญญา ให้เสนอข้อโต้แย้งหรือข้อพิพาท

ต่ออนุญาโตตุลาการเพื่อพิจารณาชี้ขาด ดังนั้น คณะอนุญาโตตุลาการจึงไม่มีอ านาจวินิจฉัยชี้ขาดข้อพิพาทในมูลหนี้
ตามสัญญาดังกล่าว

ค ำวินิจฉัยชี้ขำด
อนุญาโตตุลาการพิจารณาแล้วเห็นว่าควรพิจารณาสัญญาพิพาททั้งสองฉบับแยกออกจากกันสัญญา
พิพาทฉบับที่ 1 คือสัญญาซื้อขายหนังสือเรียนตามสัญญา ในสัญญาดังกล่าว ข้อ 12 มีข้อตกลงระงับข้อพิพาทโดยการ
อนุญาโตตุลาการ อนุญาโตตุลาการที่คู่พิพาทแต่งตั้งจึงมีอ านาจวินิจฉัยชี้ขาดข้อพิพาทตามสัญญาดังกล่าว ปรากฏ
ข้อเท็จจริงจากการด าเนินการตามสัญญาพิพาทฉบับที่ 1 นี้ ผู้คัดค้านที่ 2 เป็นผู้ด าเนินการตั้งแต่มีการประกาศสอบราคา
เปิดซองสอบราคา และด าเนินการตามกระบวนการจัดซื้อ ผู้คัดค้านที่ 2 มีฐานะเป็นนิติบุคคล มีความสามารถในการท า

สัญญาซื้อขายตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ในนามตนเองได้ ส่วนค าสั่งส านักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้น
พื้นฐานที่ 22/2546 เรื่องการมอบอ านาจเกี่ยวกับการพัสดุ นั้น เป็นเรื่องภายในของส่วนราชการ ดังนั้น สัญญาพิพาท
ฉบับที่ 1 ซึ่งด าเนินการโดยนาย ย. แม้จะระบุว่าเป็นผู้รับมอบอ านาจตามค าสั่งของส านักงานคณะกรรมการการศึกษา
ขั้นพื้นฐานดังกล่าวก็ตาม แต่ค าสั่งดังกล่าวนั้นเป็นการมอบอ านาจภายในโดยเลขาธิการส านักงานคณะกรรมการการศึกษา
ขั้นพื้นฐานมิได้ลงนามหรือตั้งผู้แทนด าเนินการตามสัญญา สัญญาดังกล่าวจึงไม่ผูกพันส านักงานคณะกรรมการการศึกษา
ขั้นพื้นฐาน ผู้คัดค้านที่ 1 แต่ผูกพันโรงเรียน บ.ผู้คัดค้านที่ 2 เท่านั้น คู่พิพาทรับกันว่าผู้เรียกร้องได้ส่งมอบสินค้าซึ่งเป็น
หนังสือตามสัญญาและคณะกรรมการตรวจรับของผู้คัดค้านที่ 2 ได้ตรวจรับมอบหนังสือเรียบร้อยแล้ว โดยผู้คัดค้านที่ 2
ได้ด าเนินการเบิกเงินค่าหนังสือดังกล่าวเพื่อจ่ายให้แก่ผู้เรียกร้องด้วยแล้ว แต่ยังไม่ได้มีการด าเนินการส่งมอบเงินดังกล่าว

ไปให้แก่ผู้เรียกร้องเท่านั้น อนุญาโตตุลาการเห็นว่าเมื่อครบก าหนดที่จะต้องช าระเงินตามสัญญาพิพาท ผู้เรียกร้องได้
ทวงถามไปยังผู้คัดค้านที่ 2 แล้ว แต่ผู้คัดค้านที่ 2 ยังไม่ได้ส่งมอบเงินค่าสินค้าให้แก่ผู้เรียกร้อง ผู้คัดค้านที่ 2 จึงต้องรับผิด
ช าระเงินค่าหนังสือให้แก่ผู้เรียกร้องตามสัญญาพิพาทฉบับที่ 1 เป็นเงินจ านวน 227,239.20 บาท พร้อมดอกเบี้ยใน
อัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี นับแต่วันที่ 14 กันยายน 2559 ซึ่งเป็นวันเสนอข้อพิพาทเป็นต้นไปจนกว่าจะช าระเสร็จ
สัญญาพิพาทฉบับที่ 2 คือสัญญาใบสั่งซื้อตามเอกสารหมาย ร.7 ลงวันที่ 31 สิงหาคม 2553
จากโรงเรียนบ้านท่าดินแดง ผู้คัดค้านที่ 2 ถึง ผู้จัดการของผู้เรียกร้องจ านวนรายการพัสดุ 22 รายการ เป็นเงิน 36,016 บาท
ลงนามโดยนายย. โรงเรียนบ. ผู้ซื้อ และนายภ. ผู้จัดการของผู้เรียกร้องในฐานะผู้ขาย สัญญาฉบับที่ 2 ดังกล่าว
อนุญาโตตุลาการเห็นว่า สัญญาพิพาทฉบับนี้ 2 นี้เป็นสัญญาอีกฉบับหนึ่งแยกต่างหากจากสัญญาพิพาทฉบับที่ 1
ในใบสั่งซื้อตามสัญญาฉบับที่ 2 ดังกล่าว ได้ก าหนดถึงข้อผูกพันในค่าปรับกรณีที่ส่งมอบพัสดุเกินระยะเวลา

และข้อก าหนดในการบอกเลิกใบสั่งซื้อดังกล่าวได้เท่าที่จ าเป็น แต่มิได้มีข้อตกลงระงับข้อพิพาทโดยการอนุญาโตตุลาการ
ในค าให้การของผู้คัดค้านก็ต่อสู้ว่าสัญญาดังกล่าวไม่มีข้อก าหนดว่าในกรณีมีข้อโต้แย้งเกิดขึ้นระหว่างคู่สัญญา ให้เสนอข้อ
โต้แย้งหรือข้อพิพาทต่ออนุญาโตตุลาการ และในชั้นอนุญาโตตุลาการ ผู้คัดค้านทั้งสองก็มิได้แสดงความประสงค์ที่จะให้