Page 316 - วารสารกฎหมาย ศาลอุทธรณ์คดีชํานัญพิเศษ
P. 316
วารสารกฎหมาย ศาลอุทธรณ์คดีชำานัญพิเศษ
ี
่
ี
ิ
ิ
เก่ยวกับการเลกจ้างลูกจ้างทกระทําผดตงแต่ปี ค.ศ. 1889 เป็นต้นมา แนวคิดทฤษฎน้ ี
ี
้
ั
ื
ี
มีจุดประสงค์เพ่อป้องกันมิให้นายจ้างเลิกจ้างลูกจ้างสําหรับความผิดท่นายจ้างไม่ติดใจ หรือ
ได้ให้อภัยแก่ลูกจ้างแล้ว สําหรับพฤติการณ์อย่างไรบ้างของนายจ้างที่จะเป็นการให้อภัยในการ
2
ื
กระทําผิดของลูกจ้างน้นข้นอยู่กับข้อเท็จจริงแต่ละเร่องเป็นกรณีไป เน่องจากไม่มีคํานิยาม หรือ
ื
ึ
ั
คําจํากัดความ ในการอธิบายความหมายของแนวคิด ทฤษฎี การให้อภัย น้ท่จะสามารถครอบคลุม
ี
ี
ทุกบริบทในทุกคดีได้ 3
ื
ึ
หลักการในเบ้องต้น การให้อภัยจะมีข้นเมื่อนายจ้างรู้ถึงการกระทําผิดของลูกจ้างแล้ว
ี
ี
ื
ั
แต่เลือกท่จะให้ลูกจ้างผู้น้นทํางานต่อไป เม่อถือว่ามีการให้อภัยในความผิดท่ลูกจ้างได้กระทํา
นนแล้ว นายจ้างกไม่อาจจะเลกจ้างลกจ้างคนนนได้อกต่อไปหากลกจ้างผ้นนไม่ได้กระทาผด
ํ
ั
้
ู
้
ิ
้
ั
ู
ี
ู
็
ิ
ั
นั้นอีกในเวลาต่อมา สําหรับในบทความนี้ จะศึกษาถึงแนวคิด ทฤษฎี การให้อภัยของนายจ้าง
(Doctrine of Employer Condonation) กับสถานการณ์กรณีศึกษา (case study scenario)
บางกรณี คือ กรณีศึกษาการให้อภัยของนายจ้างที่เกี่ยวกับข้อยกเว้นการจ่ายค่าชดเชยในกรณีที่
ลูกจ้างฝ่าฝืนข้อบังคับเก่ยวกับการทํางาน ระเบียบ หรือคําส่งของนายจ้าง อันชอบด้วยกฎหมาย
ั
ี
และเป็นธรรมตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 มาตรา 119 (4) และกรณีศึกษา
ี
ี
ี
การให้อภัยของนายจ้างท่เก่ยวกับมาตรฐานแรงงานระหว่างประเทศในการจัดการเก่ยวกับปัญหา
ยาเสพติดในสถานประกอบการ
องค์ประกอบของแนวคิด ทฤษฎี
องค์ประกอบของแนวคิด ทฤษฎี การให้อภัยของนายจ้าง (Doctrine of Employer
Condonation) ได้แก่
1) นายจ้างรู้ถึงการกระทําผิดของลูกจ้างแล้ว (Employer has full knowledge of the
employee’s misconduct) 4
2) นายจ้างล่าช้าเกินไปกว่าระยะเวลาตามปกติในการใช้สิทธิเลิกจ้างลูกจ้าง หรือ
ไม่สมเหตุสมผล (Inordinate delay) กล่าวคือ นายจ้างไม่ดําเนินการใดเพ่อเลิกจ้างลูกจ้างภายใน
5
ื
ระยะเวลาที่เหมาะสม และ
2 Aaron P. Marcotte, “Can Employers Forgive and Forget?: Employer Condonation and Wrongful Dismissal
in Canada,” 8 W.R.L.S.I. 3, (1998), p. 1.
3 Fariza Romli, Nuarrual Hilal Md Dahlan and Rusniah Ahmad, “Doctrine of Condonation: Challenges in the
Management of Disciplinary Cases in Public University,” UUMJLS 7, 139-149 (2016), p. 140.
4 Ibid, p. 143.
5 Ibid.
314