Page 193 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๑-๒๕๖๑-กฎหมายฯ

´ØžÒË

บทที่ ๔ ความลมเหลวราคาพันลานดอลลาร : การปฏิรูปการพักการลงโทษ

ในแคลิฟอรเนีย

ในบทนี้ผูเขียนวิเคราะหการปฏิรูประบบการพักการลงโทษ (parole) ในรัฐ

แคลิฟอรเนียซึ่งดําเนินการมาตอเนื่องยาวนานแตไมประสบความสําเร็จ โดยตั้งคําถามวา
เมื่อทั้งนักวิชาการและผูกําหนดนโยบายตางทราบวาปญหาของระบบอยูที่ใด เหตุใด
การแกปญหาจึงไมประสบความสําเร็จ ผูเขียนวิเคราะหวาปญหานาจะมาจากลักษณะทางสังคม

การเมืองของรัฐแคลิฟอรเนียที่มีการใชประเด็นเรื่องอาชญากรรมและความปลอดภัย
เปนประเด็นทางการเมือง ดังนั้น เมื่อมีคดีอาชญากรรมสะเทือนขวัญเกิดขึ้น นักการเมือง

ก็มักอาศัยโอกาสในการเสนอแกไขกฎหมายที่เปนไปในทางที่ลงโทษรุนแรงหรือทําให
ผูตองขังอยูในเรือนจํานานขึ้น โดยไมมีเหตุผลหรือหลักวิชาการรองรับ นอกจากนั้น แมจะมี

ความพยายามในการนําระบบการประเมินความเสี่ยงมาใชในการตัดสินใจเพิกถอนหรือ
ไมเพิกถอนเงื่อนไขการพักการลงโทษ เพื่อใหเกิดความโปรงใสและลดการนําผูตองขังที่ถูกพัก

การลงโทษกลับเขาเรือนจําโดยไมจําเปน แตหากผูปฏิบัติงานระดับลางไมสนับสนุน ความพยายาม
ดังกลาวก็จะไมประสบความสําเร็จ

บทที่ ๕ กาวใหพนการแกปญหาแบบงายๆ

ผูเขียนเริ่มตนบทดวยการอธิบายที่มาของการออกกฎหมายที่เรียกกันทั่วไปวา
Three Strikes Law ในมลรัฐแคลิฟอรเนียในป ๑๙๙๒ โดยกฎหมายดังกลาวเกิดขึ้นเนื่องจาก

มีคดีอุฉกรรจสะเทือนขวัญเกิดขึ้นโดยผูกระทําผิดที่มีประวัติการกระทําผิดและตองโทษ
มากอนหลายครั้ง เนื้อหาของกฎหมายกําหนดวาหากจําเลยเคยตองคําพิพากษาใหลงโทษ

จําคุกเกินกวา ๑ ปมาแลวสองครั้ง ในครั้งที่สามหากฟงไดวากระทําผิดที่มีอัตราโทษจําคุก
เกินกวา ๑ ปอีก ก็ใหศาลลงโทษจําคุกตลอดชีวิต โดยไมตองพิจารณาวาการกระทําผิด

ครั้งกอนๆ และครั้งนี้คือความผิดฐานใด ภายหลังแคลิฟอรเนียมีกฎหมายดังกลาว เมื่อเกิดคดี
สะเทือนขวัญที่กระทําผิดโดยผูเคยตองโทษ หลายมลรัฐก็จะมีการตรากฎหมายในลักษณะ

เดียวกันออกมา ผูเขียนเห็นวากฎหมายดังกลาวเปนตัวอยางของคํากลาวที่วา “คดียากนํามาสู
การตรากฎหมายที่แย” (Hard cases make bad law) เพราะทําใหผูตองขังในเรือนจําเพิ่มสูงมาก
โดยไมเกิดประโยชนใดแกสังคม

การแกปญหาดวยการออกกฎหมายใหผูกระทําผิดที่มีประวัติการตองโทษ
ตองจําคุกยาวนานขึ้นนั้นเปนการแกปญหาที่งาย แตไมถูกตอง และไมใชทางเลือกที่ผูกําหนด

๑๘๒ เลมที่ ๑ ปที่ ๖๕