Page 109 - นิตยสารดุลพาห เล่มที่ ๒-๒๕๖๑-กฎหมาย

ดุลพาห

สับสนอลหม่านในแวดวงอนุญาโตตุลาการมาโดยตลอดเนื่องจากทำาให้เกิดความไม่แน่นอน
ในการบังคับตามคำาชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ

๒. “นโยบ�ยส�ธ�รณะ” หรือ “คว�มสงบเรียบร้อย” ภ�ยใต้อนุสัญญ�นิวยอร์ก

นโยบายสาธารณะหรือตามกฎหมายบ้านเราเรียกว่า ความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรม
อันดีของประชาชน คือ ค่านิยมหรือหลักการทางด้านสังคมและวัฒนธรรม หรือทางด้าน

กฎหมาย การเมืองหรือเศรษฐกิจ ที่ถือว่ามีความสำาคัญอย่างยิ่งและไม่สามารถยินยอมให้มี
การประพฤติผิดแผกไปจากนั้นได้ ความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชนเป็น

เครื่องมือที่ใช้ในการปกป้องคุณค่าในสังคม ผดุงความยุติธรรมและคุณธรรม สงวนรักษาไว้

ซึ่งขนบธรรมเนียมประเพณีที่มีมาช้านานและผลประโยชน์ในสังคม ณ ช่วงเวลาใดช่วงเวลาหนึ่ง

ความไม่แน่นอนของ “นโยบายสาธารณะ” หรือ “ความสงบเรียบร้อย” ในการ

อนุญาโตตุลาการระหว่างประเทศส่วนหนึ่งเกิดจากถ้อยคำาในอนุสัญญานิวยอร์กที่ไม่มีการ
กำาหนดนิยามกลางของคำาว่านโยบายสาธารณะที่สามารถใช้บังคับได้ทั่วโลก (เนื่องจากผู้ร่าง

ไม่สามารถหาข้อสรุปร่วมกันได้) ในทางกลับกันอนุสัญญานิวยอร์กกำาหนดให้เรื่องนโยบาย
สาธารณะเป็นเรื่องเฉพาะของแต่ละรัฐเองดังปรากฏตามถ้อยคำาในข้อ V (2) (b) ว่า

“Recognition and enforcement of an arbitral award may also be
refused if the competent authority in the country where the recognition and

enforcement is sought finds that ... (b) The recognition or enforcement of the
award would be contrary to the public policy of that country”.

จากถ้อยคำาดังกล่าว นโยบายสาธารณะหรือความสงบเรียบร้อยเป็นเรื่องที่ศาลหรือ

หน่วยงานที่มีอำานาจในแต่ละประเทศที่มีการขอให้ยอมรับและบังคับตามคำาชี้ขาด “อาจ”
พิจารณา และใช้เป็นฐานในการปฏิเสธไม่ยอมรับและบังคับตามคำาชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ

ต่างประเทศได้

ในกรณีของประเทศไทยซึ่งได้ออกกฎหมายว่าด้วยการอนุญาโตตุลาการเพื่ออนุวัติ

การให้เป็นไปตามอนุสัญญานิวยอร์กนั้น ตามที่ได้กล่าวไว้ข้างต้นเรื่องความสงบเรียบร้อยนั้น
เป็นเหตุให้ศาลจะต้องเพิกถอนคำาชี้ขาด ในกรณีที่ศาลเป็นศาลที่มีเขตอำานาจที่จะเพิกถอน

คำาชี้ขาดได้ (มาตรา ๔๐ พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ) ส่วนกรณีการปฏิเสธไม่บังคับตาม

98 เล่มที่ ๒ ปีที่ ๖๕