Page 94 - ดุลพาห เล่ม3.indd

ดุลพาห

วัตถุประสงค์การวิจัย

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ดังนี้

1) เพื่อศึกษาปัญหาที่เกิดขึ้นจากหลักเกณฑ์การจ่ายสำานวนคดีให้แก่ผู้พิพากษา

ในศาลยุติธรรมในปัจจุบัน
2) เพื่อศึกษาความเหมาะสมในการนำาหลักการจัดการแบบอ้างอิงหลักฐาน และการ

บริหารทรัพยากรมนุษย์ มาประยุกต์กับการจ่ายสำานวนคดีให้แก่ผู้พิพากษาในศาลยุติธรรม

3) เพื่อศึกษารูปแบบ และแนวทางในการนำาหลักการจัดการแบบอ้างอิงหลักฐาน
และการบริหารทรัพยากรมนุษย์ มาประยุกต์กับการจ่ายสำานวนคดีให้แก่ผู้พิพากษาที่

สอดคล้องกับบริบทของศาลยุติธรรม

วิธีดำาเนินการวิจัย

วิธีการศึกษาเป็นการวิจัยเชิงผสมผสาน ทั้งการวิจัยเชิงปริมาณโดยเก็บข้อมูลจาก
แบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างที่สุ่มมา และโดยการวิจัยเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เอกสาร

จากการทบทวนวรรณกรรม แนวคิด ทฤษฎี และงานวิจัยที่เกี่ยวข้อง รวมถึงจากแบบสอบถาม
ในส่วนที่เป็นคำาถามปลายเปิด ส่วนสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณคือ ค่าร้อยละ

ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน การหาความสัมพันธ์ระหว่างตัวแปรโดยใช้ t-test และการ

วิเคราะห์องค์ประกอบเชิงยืนยัน

ประชากรที่เป็นกลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา ประกอบด้วยผู้พิพากษาจำานวน 400

คน ซึ่งได้มาด้วยการสุ่มอย่างง่าย (Simple Random Sampling) เพื่อตอบแบบสอบถามใน
๒
การวิจัยครั้งนี้ จากผู้พิพากษาทั่วประเทศทั้งสิ้น 4,830 คน ซึ่งเป็นผู้พิพากษาชั้นศาลฎีกา
431 คน ชั้นศาลอุทธรณ์ 1,023 คน และชั้นศาลชั้นต้น 3,335 คน ทั้งนี้ กลุ่มตัวอย่างจะ
ไม่รวมถึงผู้บริหารศาล คือผู้พิพากษาที่ดำารงตำาแหน่งประธานศาล อธิบดีผู้พิพากษา และ

ผู้พิพากษาหัวหน้าศาล กับผู้พิพากษาประจำาสำานักประธานศาลฎีกา วิธีการสุ่มตัวอย่างโดยใช้
หลักความน่าจะเป็นด้วยการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ (Stratified Sampling) แบ่งตามขนาดของ

ศาลและตามประเภทของศาล โดยเทียบสัดส่วนเพื่อหาขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่เหมาะสมใน

๒. ข้อมูลจำานวนอัตรากำาลังบุคลากรมาจากสำานักคณะกรรมการตุลาการศาลยุติธรรม (ก.ต.) ณ วันที่ ๑
เมษายน ๒๕๖๐.

กันยายน - ธันวาคม ๒๕๖๑ 83