Page 136 - Neşide Dergisi 6.Sayı
P. 136
Madam Ju’nun
Rüyası
Naime ERKOVAN*
ine aynı rüyayı görüyordu Madam Ju. Akşam, yalara. Böylece seneler sonra rüyanın tastamam
Ygünün sıcak renklerini bir bir soldururken ar- olacağını tahmin ediyordu Madam Ju. Kalbi hız-
kadaşıyla tanımadığı bir sokakta yürüyordu. As- landı. Yorganını, ayağına takılan bir çalı öfkesiyle
lında sadece sokağı değil, şehri de tanımıyordu. tekmeleyerek üstünden atıp kalktı. Yatakta kaldı-
Yaşadığı ve aşina olduğu şehir değildi; bildiği bu ğı sürece her şeyin yeniden başlayacağı endişesi
kadardı. Fakat önemli değildi böylesi bir ayrıntı büyüyordu. Güneş doğmuş ve yeni gün onu yu-
çünkü rüyaydı ve rüyalar her şeyi çarpıtmakla, muşacık bir battaniye gibi sarıp teselli etmiş, “Sa-
eğip bükmekle meşhurlardı. Kalbini hissediyor- dece bir rüyaydı,” diyerek her şeyi unutturmaya
du. Her zamanki gibi çalışsa da araya yabancısı girişmişti.
olduğu küçük bir ritim karışıyor ve kendisini te-
kinsiz bir hisle kuşatıyordu.
Kalbi böyle çarpa çarpa arkadaşıyla nereye gittik-
lerini bilmeksizin ilerliyorlardı. Onlar yürüdükçe
gündüz, bir fısıltı hâline gelmişti. Kafasını eğip
yere baktı Madam Ju. İkisinin ayakları gerçek
dostlarınki gibi simetrik olarak taşlara basıyordu.
O an fark etti yürüdüğü zemini. Arnavut kaldırı-
mıydı. Uyandı ansızın.
Bu rüyayı belli aralıklarla görüyordu. Ne zaman
veya ne olunca gördüğünü bilmese de her se-
ferinde bir ayrıntı daha ekleniyordu önceki rü-
* Yazar.
134
