Page 37 - Neşide Dergisi 6.Sayı

Anlatı
Hatıra

Bu bakkal köyün merkezinde olduğu için tek hat-
lı telefon bu bakkaldaydı. Bir tür telefon santralı
ve postane görevi görürdü. Telefonu gelen köylü,
anons edilirdi. Bakkalda kollu, çevirmeli bir tele-
fon vardı. Kurma kolundan çevirip “Alo alo Ka-
zancı”, “Alo alo Ermenek” sözleriyle süren telefon
görüşmesini bir tiyatro gibi izlerdik.

Bu bakkalda seyretmeyi sevdiğim bir başka şey
de terazi idi. Terazide bir ürün tartılırken kefeleri-
nin aşağı yukarı inip çıkışı ve sonra dengeye gel-
mesini dikkatle ve hipnoz olmuşçasına izlerdim.

1980’li yıllarda köylerde kullanılan posta kutuları

yıllarda artık üniversitede öğrenciydim. Evimizin
altında olmasına karşın ilkokul yıllarımda aldığım
bakkal kokusunu alamamıştım.
Artık kentlerde olduğu gibi biraz gecikmeli olsa
da bugün birçok köyde bakkal yok artık. Onun
yerine bazı yörelerde gezici bakkallar ortaya çık-
Eski mekanik kefeli terazi
mıştır. Bakkalların azalması hatta yok olmasıyla
birlikte artık bir kültür de yok olmaya yüz tutmuş-
Köyün mektup kutusu da bu bakkalın duvarında tur. Bu yok oluşta çağın tüketim anlayışının değiş-
asılıydı. Mektup yazılır, zarfa konur, bakkaldan bir mesi, köy nüfusunun azalması kadar köylülerin
pul alıp yapıştırılır ve posta kutusuna atılırdı. Bir umursamazlığı da etkili olmuştur. Çünkü bazı köy-
gün köy meydanında ilkokul öğretmenim Şuayip lüler ihtiyaçlarını biraz daha ucuz olduğu için ilçe
Odabaşı’nı bakkalın önünde gördüm. Hemen merkezinden nakitle veya kredi kartı ile alırken,
kaçarak uzaklaşmak için geriye yöneldim. Öğret- paraları yokken köydeki bakkaldan almaktadırlar.
menim arkamdan çağırdı. Biraz korkarak yanına Veresiye borçlarını bakkala zamanında ödeme-
gittim. Ben kızacağını düşünürken “Mehmet şu yen ya da hiç ödemeyen köylüler, köydeki bakkal
kalemi al. Mektup zarfının üzerini yaz” dedi. O, yokluğunun en önemli sorumlusudur.
ismi ve adresi söyledi ben yazdım. Bana mektup
zarfının üzerinin nasıl yazılacağını öğretmişti. Bir Geçmişte aynı anda dört beş bakkalın olduğu bir
tür sınıf dışı uygulamalı eğitim vermişti bana. Bu köyde bugün hiç bakkal yoktur. Bakkal amcalar
hayatımda unutmadığım bir anı olarak kaldı. ölmüştür. Az da olsa köylerde yaşayan insanlar
bazı ihtiyaçları bakımından yakın büyük köy ve
Sonraki yıllarda bu bakkalların ikisinin sahibi kasabalara bağımlı hale gelmiştir. Ulaşım imkân-
ölünce bakkallar da kapandı. Diğer ikisi de bak- larının artması nedeniyle yakın köy ve kasabalar-
kal dükkânlarını kapattılar. Başka insanlar bakkal daki marketlere gidilmektedir. Bu açıdan köyler
açtılar. Ancak onlar da uzun ömürlü olmadılar. Bir arasında bu alışveriş nedeniyle iletişim ve etkile-
tanesi de bizim evimizin altına açılmıştı. Ama o şim genişlemiştir.

35