Page 25 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 25

Η κυρία Κόκερ κοίταξε τριγύρω απολαυστικά.
«Είναι ωραίος χώρος, κυρία, αν και μικρός. Αν κρίνω από τα
κάγκελα στο παράθυρο, θα έλεγα ότι κάποτε ήταν παιδικό δω-
μάτιο».
«Δεν το είχα σκεφτεί αυτό. Μπορεί να ήταν».
«Τέλος πάντων», είπε η κυρία Κόκερ με φωνή γεμάτη σημα-
σία, κι αποσύρθηκε.
Όταν έρθει ο κύριος στο σπίτι, έδειχνε να λέει, ποιος ξέρει;
Μπορεί να χρειαστεί και το παιδικό δωμάτιο.
Η Γκουέντα κοκκίνισε. Κοίταξε τον χώρο γύρω της. Παιδι-
κό δωμάτιο; Ναι, θα γινόταν πολύ ωραίο. Άρχισε να το επιπλώ-
νει στο μυαλό της. Σ’ εκείνον τον τοίχο, ένα μεγάλο κουκλόσπι-
το. Και χαμηλά ντουλάπια με παιχνίδια. Μια χαρωπή φωτιά θα
έκαιγε στο τζάκι και τριγύρω μια ψηλή φυλάχτρα με ρούχα να
αερίζονται στο κάγκελο. Μα όχι με αυτόν τον φρικτό μουσταρδή
τοίχο. Θα έβαζε μια χαρούμενη ταπετσαρία. Κάτι έντονο, χαρωπό.
Μπουκετάκια από παπαρούνες που θα εναλλάσσονταν με μπου-
κέτα από κενταύριες... Αυτή η ταπετσαρία θα ήταν υπέροχη. Η
Γκουέντα θα προσπαθούσε να τη βρει. Ήταν βέβαιη ότι κάπου
είχε δει μία.
Το δωμάτιο δε χρειαζόταν πολλά έπιπλα. Είχε δύο εντοιχισμέ-
να ντουλάπια, μα το ένα, το γωνιακό, ήταν κλειδωμένο και το κλει-
δί είχε χαθεί. Μάλιστα είχε ξαναβαφτεί από πάνω, και μάλλον εί-
χε χρόνια να ανοίξει. Η Γκουέντα αποφάσισε να ζητήσει από τους
εργάτες να το ανοίξουν πριν φύγουν. Έτσι όπως ήταν, δεν είχε
χώρο για τα ρούχα της.
Με κάθε μέρα που περνούσε ένιωθε όλο και πιο άνετα στο
Χίλσαϊντ. Όταν άκουσε από το ανοιχτό παράθυρο κάποιον να κα-
θαρίζει δυνατά τον λαιμό του κι έναν κοφτό, ξηρό βήχα, βιάστηκε
να τελειώσει το πρωινό της. Ο Φόστερ, ο ιδιόρρυθμος μεροκαμα-
τιάρης κηπουρός, ο οποίος δεν ήταν πάντα αξιόπιστος στις υπο-
σχέσεις του, μάλλον είχε έρθει, όπως είχε πει.
Η Γκουέντα έκανε μπάνιο, φόρεσε μια τουίντ φούστα κι ένα

29/5/2020 1:58:37
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 25
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 25 29/5/2020 1:58:37