Page 27 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 27

ναν αποστολές στους ειδωλολάτρες. Κάποτε έφεραν έναν μαύρο
κληρικό να μείνει μαζί τους μάλιστα. Τέσσερις ήταν, και ο αδελ-
φός τους, μα δεν είχε ελπίδα με τόσες γυναίκες. Πριν από αυ-
·
τούς, για να θυμηθώ, ήταν η κυρία Φίντεϊσον αυτή μάλιστα, ήταν
πραγματική αριστοκράτισσα. Ταίριαζε εδώ. Ζούσε σε αυτό το σπί-
τι πριν γεννηθώ εγώ».
«Εδώ πέθανε;» ρώτησε η Γκουέντα.
«Πέθανε στην Αίγυπτο, νομίζω. Μα την έφεραν πίσω. Είναι
θαμμένη στο νεκροταφείο. Εκείνη φύτεψε τη μανόλια και τα λα-
βούρνα. Και τις αγγελικές. Της άρεσαν πολύ οι θάμνοι». Ο Φόστερ
συνέχισε: «Τότε δεν είχε χτιστεί κανένα από τα καινούργια σπίτια
στον λόφο. Ήταν όλο εξοχή. Δεν υπήρχε ο κινηματογράφος. Ούτε
τα καινούργια μαγαζιά. Ούτε η προκυμαία στη θάλασσα». Ο τόνος
του έκρυβε την αποδοκιμασία των μεγαλύτερων απέναντι στις και-
νοτομίες. «Αλλαγές», είπε και ρουθούνισε. «Όλο αλλαγές είμαστε».
«Υποθέτω ότι είναι αναπόφευκτο να αλλάζουν τα πράγματα»,
είπε η Γκουέντα. «Και στο κάτω κάτω σήμερα έχουμε πολλές βελ-
τιώσεις, έτσι δεν είναι;»
«Έτσι λένε. Εγώ δεν τις έχω προσέξει. Όλο αλλαγές!» Έδειξε στα
αριστερά, προς τον φράχτη με τα λεμονοκυπάρισσα, μέσα από τον
οποίο διακρινόταν ένα κτίριο. «Εκεί ήταν παλιά το νοσοκομείο της
αγροικίας. «Ωραίο μέρος, χρήσιμο. Κι έπειτα πήγαν κι έχτισαν ένα
μεγάλο κτίριο, ένα-δυο χιλιόμετρα από την πόλη. Είκοσι λεπτά με
τα πόδια αν θέλεις να πας μέρα που έχει επισκεπτήριο – ή τρεις
πένες με το λεωφορείο». Έδειξε ξανά προς τον φράχτη. «Τώρα
είναι σχολείο θηλέων. Εδώ και δέκα χρόνια. Αλλαγές συνέχεια.
Σήμερα οι άνθρωποι αγοράζουν ένα σπίτι, μένουν καμιά δεκαριά
χρόνια κι έπειτα φεύγουν. Ησυχία δεν έχουν. Καλό είναι αυτό; Τι
να φυτέψει κανείς αν δεν κοιτά πολύ μπροστά;»
Η Γκουέντα κοίταξε τη μανόλια με τρυφερότητα.
«Όπως η κυρία Φίντεϊσον», είπε.
«Ναι. Εκείνη ήταν καθωσπρέπει. Ήρθε εδώ όταν έγινε νύφη.
Ανέθρεψε τα παιδιά της και τα πάντρεψε, έθαψε τον σύζυγό της,

29/5/2020 1:58:37
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 27 29/5/2020 1:58:37
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 27