Page 32 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

32 AGATHA CHRISTIE

«Οι εργάτες άνοιξαν το ντουλάπι στην κρεβατοκάμαρά σας,
κυρία», είπε η κυρία Κόκερ καθώς έφερνε την προσεκτικά τηγα-
νισμένη γλώσσα με τον πουρέ και τα βραστά καρότα με τη σάλτσα.
«Ωραία», είπε η Γκουέντα.
Πεινούσε κι απόλαυσε το γεύμα της. Ήπιε καφέ στο σαλόνι κι
έπειτα ανέβηκε στην κρεβατοκάμαρά της. Διέσχισε το δωμάτιο
και άνοιξε την πόρτα του ντουλαπιού στη γωνία.
Τότε της ξέφυγε μια ξαφνική κραυγούλα κι έμεινε να κοιτά.
Το εσωτερικό του ντουλαπιού αποκάλυπτε την αρχική ταπε-
τσαρία, η οποία στα άλλα σημεία είχε καλυφθεί από την κιτρι-
νωπή μπογιά του τοίχου. Κάποτε εκείνο το δωμάτιο ήταν ντυμένο
με μια χαρωπή ταπετσαρία με λουλουδάτο σχέδιο: μπουκετάκια
από άλικες παπαρούνες εναλλάσσονταν με μπουκέτα από γαλά-
ζιες κενταύριες...
Η Γκουέντα στάθηκε εκεί και την κοιτούσε για κάμποση ώρα,
κι έπειτα πλησίασε το κρεβάτι τρεμάμενη και κάθισε.
Βρισκόταν σε ένα σπίτι στο οποίο δεν είχε ξαναμπεί ποτέ, σε
μια χώρα που πρώτη φορά επισκεπτόταν, και μόλις πριν από δυο
μέρες ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και φανταζόταν την ταπετσαρία
ακριβώς αυτού του δωματίου, και η ταπετσαρία που είχε φαντα-
στεί ήταν ίδια κι απαράλλακτη με εκείνη που κάποτε κάλυπτε τους
τοίχους.
Άγρια θραύσματα εξηγήσεων άρχισαν να στροβιλίζονται στο
μυαλό της. Ο Νταν, που έγραψε το «Πείραμα με τον Χρόνο», που
έβλεπε εμπρός αντί για πίσω...
Το μονοπάτι στον κήπο και την πόρτα που συνέδεε τα δύο δω-
μάτια μπορούσε να τα εξηγήσει ως σύμπτωση – εδώ, όμως, δεν
υπήρχε καμία σύμπτωση. Ήταν αδιανόητο να φανταστεί κανείς
μια ταπετσαρία με τόσο ξεχωριστό σχέδιο και στη συνέχεια να
τη βρει ακριβώς όπως την είχε φανταστεί... Όχι, υπήρχε κάποια
εξήγηση που της διέφευγε και… ναι, την τρόμαζε. Κάπου κάπου
δεν έβλεπε εμπρός, αλλά πίσω – πίσω σε κάποια αλλοτινή κατά-
σταση του σπιτιού. Από στιγμή σε στιγμή θα μπορούσε να δει και

29/5/2020 1:58:37
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 32
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 32 29/5/2020 1:58:37