Page 31 - H_KSEXASMENH_DOLOFONIA_29-5-2020

Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ 31

Για τον Θεό, έχω αρχίσει να φαντάζομαι διάφορα πράγματα,
σκέφτηκε η Γκουέντα.
Με προσπάθεια έφερε το μυαλό της πίσω στη συζήτηση με
τον Τέιλορ.
«Και κάτι ακόμα», πρόσθεσε. «Στο δωμάτιό μου, στον επάνω
όροφο, έχει κολλήσει ένα ντουλάπι. Θέλω να μου το ανοίξετε».
Ο άνδρας ανέβηκε μαζί της κι εξέτασε την πόρτα.
«Το έχουν περάσει με αρκετά χέρια μπογιά», είπε. «Θα ζητήσω
από τα παιδιά να σας το ανοίξουν αύριο, αν δεν έχετε πρόβλημα».
Η Γκουέντα συμφώνησε και ο Τέιλορ έφυγε.
Εκείνο το βράδυ η Γκουέντα ένιωθε νευρική, τιναζόταν με το
παραμικρό. Όσο καθόταν στο σαλόνι και προσπαθούσε να διαβά-
σει, αντιλαμβανόταν το κάθε τρίξιμο στα έπιπλα. Μια-δυο φορές
κοίταξε πάνω από τον ώμο της και ρίγησε. Σκεφτόταν ξανά και ξα-
νά ότι δεν έκρυβε απολύτως τίποτα το συμβάν με την πόρτα και το
μονοπάτι. Ήταν απλές συμπτώσεις. Σε κάθε περίπτωση ήταν απο-
τέλεσμα απλής κοινής λογικής.
Δεν το παραδεχόταν, αλλά όταν επρόκειτο να πέσει στο κρε-
βάτι ένιωθε νευρικότητα. Όταν τελικά σηκώθηκε, έσβησε τα φώ-
τα και άνοιξε την πόρτα του χολ, κατάλαβε ότι έτρεμε να ανέβει τη
σκάλα. Από τη βιάση ανέβηκε τρέχοντας σχεδόν, διέσχισε τον διά-
δρομο τρεχάτη κι άνοιξε την πόρτα του δωματίου της. Μόλις μπή-
κε ένιωσε αμέσως τους φόβους της να ηρεμούν και να κατευνάζο-
νται. Κοίταξε το δωμάτιο τρυφερά. Εδώ ένιωθε ασφαλής, ασφαλής
και χαρούμενη. Ναι, τώρα που ήταν εδώ, ήταν ασφαλής. (Από ποιο
πράγμα, ανόητη; αναρωτήθηκε.) Κοίταξε τις πιτζάμες της, απλωμέ-
νες πάνω στο κρεβάτι, κι από κάτω τις χνουδωτές παντόφλες της.
Έλα τώρα, Γκουέντα, σαν εξάχρονο κάνεις! Κανονικά θα έπρεπε
να φοράς παντόφλες με λαγουδάκια.
Έπεσε στο κρεβάτι με μια αίσθηση ανακούφισης και σύντομα
την πήρε ο ύπνος.
Το επόμενο πρωί είχε να τακτοποιήσει αρκετά θέματα στην
πόλη. Όταν γύρισε ήταν ώρα για το μεσημεριανό.

29/5/2020 1:58:37
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 31 29/5/2020 1:58:37
H_KSEXASMENH_DOLOFONIA.indd 31