Page 141 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

141

มีดของรพินทรขณะนี้เลยขึ้นไปปกอยูกับโคนไมใหญตนหนึ่ง แตเจางูหลามตัวนั้น หัว

หลุดกระเด็นหายไปทางไหนเสียแลว คงมีแตลําตัวที่รัดพันอยูกับกิ่งไม บิดทุรนทุรายเปนเกลียว
และเลือดแดงฉานที่ไหลปรี่เปนสายออกมาจากรอยที่ถูกตัดต่ํากวาบริเวณคอลงมาเล็กนอย!

พรานใหญไตนําทางขึ้นไปในทันทีนั้น เหมือนไมไดเกิดอะไรขึ้น เขาเลี่ยงผานซากงู

หลามที่ยังคงรัดติดคางอยูกับกิ่งไมและมีเลือดหยดอยู โดยพยายามไมใหเลือดหยดลงมาถูกเสื้อ พอ
ถึงโคนตนไมที่มีดปกอยู ก็กระชากขึ้นมา ใสฝกไวตามเดิม คนอื่นๆ ก็เริ่มเคลื่อนที่ตามตอไป

“คุณรูไดยังไงวาแงซายมีฝมือในการขวางมีดไดเยี่ยมยอดถึงขนาดนี้

เชษฐากับไชยยันตลอบกระซิบถามอยางไมวายงุนงงตื่นเตน

“ทหารโจรกระเหรี่ยงตองขวางมีดไดดีทุกคนครับ”
เปนคําตอบเรียบๆ ที่ระงับขอกังขาและความตื่นเตนของทั้งสองลงเพียงแคนั้น

พอลงจากเนินหรือเขาเตี้ยๆ ลูกนั้น ก็ลงไปสูแองลึกตอนหนึ่ง เปนบริเวณอันทึบชุมชื้น มี

หนองน้ําสีดําคล้ําอยูหนองหนึ่ง ไมใหญโตอะไรนัก รอยสัตวใหญทุกชนิด นับตั้งแตชางลงมาย่ําไว
เปนเทือก ดวงตะวันสองลอดใบไมลงมาไดเพียงรางๆ เทานั้น หางไดถูกขัดไวบนกิ่งไมเหนือ

ชะงอนหินที่ล้ําออกไปอยูกลางหนองนั้น บรรยากาศและสิ่งแวดลอมดูนากลัวกวาหางที่ดารินขึ้นนั่ง

มากนัก เพราะอยูในหุบกลางดงทึบ ซึ่งรพินทรก็เลือกไวเหมาะสมแลวในการที่จะกําหนดใหเชษฐา
เปนคนนั่ง เพราะหางนี้ไมเหมาะสําหรับผูหญิงอยาง ม.ร.ว.ดารินแนๆ เชษฐาและไชยยันตก็มี

ความรูสึกเชนนั้น

“ก็ไมแนนักวา อะไรที่มันนาดูกวากวาง จะผานมาใหแกเห็นหรือเปลา”
ไชยยันตครางออกมา ขณะที่กมลงสํารวจที่ย่ําอยูเปรอะเหลานั้น เชษฐามองดูหางนั้น

อยางพอใจ

“ถารูแนนอนวาคุณจะแวะกลับมารับอยางนี้ละก็ ผมขึ้นนั่งคนเดียวก็ได”
เขาหันมาบอกกับจอมพราน ขณะที่เตรียมตัวจะขึ้นหาง ภายหลังจากดื่มน้ําในกระติก แต

รพินทรยิ้มสั่นศีรษะ

“เราเลือกทางที่ปลอดภัยที่สุดไวกอนดีกวาครับคุณชาย พรานที่ผมจะใหขึ้นนั่งคูกับ

คุณชาย โดยแทจริงแลวมิไดมีความหมายวาจะใหคอยคุมกันอะไรคุณชายหรอก เพราะผมก็เชื่อใน
ฝมือของคุณชายอยูเต็มเปยม แตที่ใหอยูดวยก็เพื่อเปนหลักประกันไววางใจวา ไมวาจะเกิดเหตุ

ฉุกเฉินใดๆ ขึ้น พรานของผมก็ยังนําคุณชายกลับแคมปเราไดถูก เอาเขาไวสําหรับเปนผูนําทางใน

กรณีพิเศษที่มันอาจเกิดขึ้นโดยเราคาดไมถึงมากอนเถอะครับ ผมเองก็จะไดอุนใจไปดวย”
เชษฐาเห็นจริงดวย ในเหตุผลของเขา

“เห็นหางที่คุณขัดเอาไวใหนี่ ทําใหผมรูสึกวา .30-06 ที่ถือมา มันชักจะเล็กไปเสียหนอย

แลวกระมัง”

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)