Page 165 - เพชรพระอุมา เล่ม 1
P. 165
165
“นาสลดใจเหลือเกิน มันเปนคราวเคราะหรายของเขาเอง คืนนี้พรานใหญกับนายใหญดัก
เฝามันอยูทั้งคืน ที่แคมปนี้ก็เห็นจะมีบุญคํานั่นแหละอาวุโสกวาเพื่อน ฉันขอมอบหมายใหบุญคํา
ดูแลควบคุมทุกสิ่งทุกอยางใหเรียบรอย”
“เจานายนอนใหหลับสบายเถิดครับ ไมตองหวง บุญคําขอรับประกันเอง ถาไอกุดกําแหง
เขามาปวนเปยนอยูใกลแคมปเรา หรือยอนกลับไปที่ซากเปนจบแน”
“ดีแลว บอกพวกนั้นใหพักผอนหลับนอนเสียเถิด ยกเวนแตพวกเวรยามที่จะมีหนาที่เฝา
ตามเวรผลัดเปลี่ยน ออ! อยาระวังแตคน ระวังควายของเราดวย ไฟทุกกองอยาใหมอดลงเปนอัน
ขาด”
“ครับ บุญคําจะดูแลไมใหอะไรบกพรองเลย”
“บุญคําคิดวามันจะยอนไปที่ซากไหมคืนนี้?”
ดารินถามบาง
พรานพื้นเมืองอาวุโสยัดใบกระทอมใสปากเคี้ยว มองสบตาหญิงสาว แลวโคลงศีรษะ
แชมชาตอบแผวเบา
“บุญคําบอกไมไดเหมือนกันครับนายหญิง ไอเสือตัวนี้เหมือนจะมีผีคอยกระซิบมันอยู
ตลอดเวลา มันกลากับพรานทุกคนได ยกเวนคุณรพินทรคนเดียว ที่มันคอยหลีกหลบมาตลอด ยังกับ
วามันจะจํากลิ่นคุณรพินทรไดทีเดียว ถามันรูวาคุณรพินทรดักอยู มันก็ไมเขาเด็ดขาด มันอาถรรพณ
ยังไงบอกไมถูกทีเดียวครับ คุณรพินทรเองก็คอยตามมันมานานแลว แตไมเคยสําเร็จ คลาดกัน
หวุดหวิดๆ ทุกครั้งไป ถาคืนนี้ไมสําเร็จ พรุงนี้เราอาจตองหารือกันใหม”
“แนนอน เราจะยังไมเคลื่อนยายหรือมีแผนการอยางใดตอไปทั้งสิ้น ตราบใดที่เรายัง
ไมไดตัวมัน และพรุงนี้ฉันจะไปนั่งแทน ถามันไมเขาในคืนนี้”
ไชยยันตบอก
“ถาเปลี่ยนคนเฝา...บุญคําวาอาจมีหวังครับ อยางที่บอกแลววา มันอาถรรพณอยางไรพิกล
ลงใหนายรพินทรดักอยูละก็ ครั้งไหนครั้งนั้น รอกันจนกระทั่งซากเปอยโทรมเหลือแตกระดูก มันก็
ไมยอมเขา ทิ้งไปเลย มันเคยเขาใหครั้งแรกเทานั้นครับ ตอนที่นั่งอยูกับคุณอําพล แตนายรพินทร
เปนคนสองไฟ คุณอําพลยิงพลาด ตั้งแตนั้นพอนายรพินทรตามมัน มันก็หลบ แตก็นั่นแหละครับ
พรานสามคนมาแลวที่ตามลามันแทนนายรพินทร สองคนถูกมันขย้ําตาย อีกหนึ่งพิการไปตลอด
ชีวิต เพราะถูกมันลาเอา แทนที่จะลามัน”
ดารินหันไปมองดูไชยยันต อดีตนายพันตรีทหารปนใหญยิ้มขรึมๆ พยักหนา
“เอาเถอะ ขอใหมันเขามาใหเห็นเปนใชได ไมวาเราจะลามัน หรือมันจะเปนฝายลาเรา
กลัวอยูอยางเดียวเทานั้น มันจะไมยอมเขามาเลย ซึ่งทําใหเราตองเสียเวลาไปเปลาๆ ดีเหมือนกัน
บางทีมันอาจเขาตอนที่ฉันไปผลัดเวรแทนรพินทรก็ได เอาละ ไปไดแลว”
[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)
