Page 162 - เพชรพระอุมา เล่ม 1

162

10

เมื่อไชยยันต เกิดและเมย กลับมาถึงแคมป คนทั้งหมดยังไมมีใครคิดที่จะหลับนอนกัน

เลยสักคนเดียว ไฟถูกกอเรียงรายลุกสวางโพลงรอบดาน ผิดไปกวาคืนกอน ตางนั่งจับกลุมพูดคุย

และรอรับฟงขาวอยูอยางกระสับกระสาย เมื่อเห็นทั้งสามโผลเขามาถึง ตางก็พรูกันเขามาสอบ
ซักถาม เกิดและเมยทําหนาที่บรรยายถึงเหตุการณที่ตามรอยไปพบศพของเอิ้นใหพวกนั้นฟง

ไชยยันตแยกเดินตรงไปที่เต็นท ม.ร.ว.หญิงดารินยังอยูในชุดเดิม นั่งอยูบนขอนไมหนา

กองไฟใหญที่สุมอยูหนาเต็นท ปนวางอยูขางตัว หางออกไปเล็กนอย แงซายนั่งขัดสมาธิคอยเติมเชื้อ
ไฟเขาไปในกองไฟ ดูเหมือนกําลังพูดคุยอยู พอเหลือบมาเห็นไชยยันตสาวเทาสวบๆ กลับมาเพียง

คนเดียว ก็ลุกขึ้นโดยเร็ว สีหนาของหญิงสาวยังอยูในความตื่นเตนพรั่นใจ

“เปนไงบาง พบศพหรือเปลา แลวพรานใหญกับพี่ใหญละ?” หลอนถามเร็วปรื๋อ
ไชยยันตยกแขนเสื้อขึ้นปายเหงื่อบนใบหนา เดินเขามาทรุดตัวนั่งบนโขดหินเตี้ยใกลๆ

วางปนที่ถืออยูพิงกับกองฟนไว รินกาแฟจากกาลงในถวยพลาสติกขึ้นดื่ม แลวถอนใจเฮือก เลาให

หญิงสาวฟงอยางละเอียดในการติดตามรอยไปพบศพลูกหาบเคราะหราย ซึ่งรพินทรกับเชษฐาคอย
ดักเฝาซากในคืนนี้ โดยตกลงกันไววา พรุงนี้เขาจะเปนผูผลัดเวรไปเฝาแทน ดารินหนาซีด มือทั้ง

สองกุมประสานกันติดอยูที่อก

“มันรายกาจเหลือเกิน”

ไชยยันตครางอยูในลําคอ ภายหลังจากเลาจบ พรอมกับโคลงศีรษะอยางสลดใจ

“ทั้งๆ ที่เราแกะรอยไลหลังมันไปติดๆ พอพบศพก็ปรากฏวามันลากเอาเครื่องในไปกิน
เสียแลว คลาดกันไมถึง 5 นาที จากรองรอยที่เห็น”

“แลวนี่เขาเฝากันยังไง ขัดหางเหรอ?”

หลอนถามเสียงสั่นตอมา เพื่อนหนุมสั่นหนา
“เปลา ไมไดขัดหรอก เพราะขัดหางไมทันมันกะทันหันฉุกละหุกเหลือเกิน แลวก็เปน

เวลากลางคืนเลยตองใชวิธีนั่งซุม”

“นั่งซุม! แปลวานั่งอยูกับพื้นดินงั้นหรือ?”

“ก็งั้นนะซิ”

“ตายละ!!”
ดารินยกมือลูบอก ตกใจไปหมด

“นากลัวออกจะตาย สมมุติวามันยองเขามาทางดานหลังละ แลวก็เปนเวลากลางคืนดวย

ตาย! ทําไมถึงบาระห่ํากันยังงี้นะ ฉันเปนหวงพี่ใหญเสียแลว”

[E-book] เพชรพระอุมา by SonyaLee (evol_oon@hotmail.com)