Page 182 - Als doden een gezicht krijgen_Het DVI Team

DVI 16-10-2007 09:42 Pagina 182

Van bij de eerste lichamen op de autopsietafels vielen ook an-
dere zaken op. We vonden lichaamsresten in kleren met kogel-
gaten. Maar de kogelgaten kwamen niet overeen met de sporen
op het lichaam of er waren twee pullovers over elkaar aange-
trokken waarbij het kogelgat in de eerste pullover niet overeen-
kwam met de sporen in de tweede pullover. We konden niets an-
ders dan concluderen dat sommige slachtoffers na hun dood de
bovenkleren van andere slachtoffers hadden gekregen. Alsof dat
ons zou kunnen misleiden...
Het werk was zwaar, het was bloedheet en de stank was over-
heersend. Af en toe doorkliefde een heel zwaar onweer de lucht.
Terwijl lichaam na lichaam werd opgegraven en op onze autop-
sietafels belandde, groeide het besef van datgene waarvan wij ge-
tuige waren. Het begon tot ons door te dringen dat in dat kleine
dorpje de bewijzen lagen van op zijn minst een poging om een
heel volk uit te moorden.
Om 17.30 uur was onze batterij leeg, uitgeput. We deden een
eerste briefing met alle leden van het DVI. Niemand had het tot
dan toe uitgesproken, maar wij zaten allemaal met hetzelfde ge-
voel: we moesten verder gaan dan alleen onze opdracht van het
Tribunaal in Den Haag.

Bij het DVI-team is iedereen opgeleid en getraind om alles te
doen om de doden hun waardigheid terug te geven. Dat bete-
kent niet alleen onderzoeken wat de oorzaak van hun overlijden
is, maar ook onderzoeken wié ze zijn. We hadden zoveel mannen
op onze tafels zien liggen van wie we konden vermoeden dat ze
vaders waren, en zeker zonen of kleinzonen, broers of neven. We
konden er ons niet van afmaken door alleen de opdracht van het
Tribunaal uit te voeren en bewijzen te verzamelen dat hier een
genocide had plaatsgevonden. We hoefden maar een klein stap-
je verder te gaan om familieleden zekerheid te geven over het lot
van wie verdwenen was. Dit volk was al zo erg geteisterd; door de

182